ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ….
ΠΡΟΣ «ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ» ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ;
1. Δεν θά φιλολογήσουμε εδώ για την ετυμολογία και ακριβή σημασία του εθνονυμίου «Έλλην-Έλληνες», ως αιώνες προχριστιανικού, ούτε για τα επικρατήσαντα μεταχριστιανικά «Ρωμαίος» (-ηός,ιός) και Γραικός. Θ’ αναφέρουμε όμως τους για τους αγνοούντες ότι και πριν, αλλά και μετά τη χιλιόχρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία «Έλλην-Έλληνες» ονομάζονται συνεκδοχικά από τους Χριστιανούς οι ειδωλολάτρες και μη Χριστιανοί-Ορθόδοξοι. Γιατί πρώτοι οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι Αυτοκράτορες έδιωξαν με πρωτοφανή βασανιστήρια-μαρτύρια τούς Χριστιανούς-Ορθοδόξους διαχρονικά. Και συνέχισαν και θα συνεχίζουν οι «διάδοχοι» τους να τους διώκουν στο όνομα της δήθεν πίστεως-ειδωλολατρίας τους, που ουσιαστικά είναι ανέκαθεν απιστία και αθεΐα, όπως οι ποικιλώνυμες θρησκείες, καθώς και οι μεταχριστιανικές αιρέσεις. Ειδικά μάλιστα οι Βυζαντινοί Εικονομάχοι-ειδωλολάτρες (Η' και Θ' αι.) εδίωκαν τούς Ορθοδόξους ως δήθεν... «ειδωλολάτρες», επειδή οι Ορθόδοξοι «προσκυνούσαν την... ύλη», όπως οι διώκτες χαρακτήριζαν τις ιερές Εικόνες και τα ιερά Λείψανα των Αγίων!
Αλλά νίκησε η Ορθόδοξη Πίστη και η Νίκη Της ονομάσθηκε και είναι Θρίαμβος της Ορθοδοξίας (843)!
2. Στη συνέχεια ο πόλεμος κατά της Αληθινής Εκκλησίας-Ορθοδοξίας συνεχίσθηκε από την Αίρεση του Παπισμού (Φραγκοκρατία, Σταυροφορίες, που κατέκτησαν και διέλυσαν την Ορθόδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία-Ρωμιοσύνη). Έτσι ανοίχθηκε ο δρόμος για την 400χρονη σκληρή και βαρβαρική Τουρκοκρατία, με νέους διωγμούς, «χαράτσια» και εξισλαμισμούς!...
Αλλά ενώ η Ελληνοορθοδοξία, ως Τροφός και Κιβωτός του Γένους-Έθνους των Ελληνορθόδοξων, διέσωσε και τα υγιή στοιχεία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, μάλιστα την Αθάνατη Ελληνική Γλώσσα, η ειδωλολατρία (απιστία-αθεΐα) επανήλθε στη δύσμοιρη Πατρίδα μας ως δήθεν «πνευματικός» Διαφωτισμός, αλλά και πολιτικός καθοδηγητισμός... Επανήλθε και έδρασε και δρα αλλάζοντας και παραλλάσσοντας ονόματα-προσωπεία (Ορθολογισμός, Υλισμός, Κομμουνισμός, Σοσιαλισμός κ.ά.), αλλά όχι και πρόσωπο, που ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε η ειδωλολατρία-απιστία, ο αθεϊσμός-μηδενισμός!
3. Έτσι φθάσαμε στη λεγόμενη «Εθνοσωτήρια Επανάσταση» (1967-Χούντα, μασονικής κατευθύνσεως), που διαδέχθηκαν η Μεταπολίτευση (1974) και η πολύκροτη «Αλαλαγή» (1981), με τις συνεχείς παραλλαγές και μεταρρυθμίσεις και τούς εκσυγχρονισμούς, η «Επανίδρυση του Κράτους...» (2004) και η σημερινή πολυμέτωπη κρίση!... Γιατί αυτή δεν είναι πρώτα και κύρια οικονομική, αλλά ηθική, αξιολογική. Είναι το αιτιατό-αποτέλεσμα, με αίτιο διαχρονικό την... ειδωλολατρία-απιστία-αθεΐα, πού στην άλλοτε και... άκόμη Ελληνορθόδοξη Πατρίδα μας εμφανώς και άφανώς στοχεύει και χτυπά δύο κυρίους στόχους· την Ορθόδοξη Εκκλησία καί την Ελληνορθόδοξη Παιδεία, όπου και θα μείνουμε... θρηνολογούντες για λίγο.
4. Δυστυχώς, με αφετηρία και επίκεντρο τη Βαυαροκρατία, που αποδείχθηκε... βαρβαροκρατία... (η αντιβασιλεία Όθωνα και η γερμανική ακολουθία της, Μάουερ κλπ.), αλλά και μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (με εξαίρεση κάποια μεσοδιαστήματα), εγκαινιάσθηκε και επικράτησε στη λεγομένη άρχουσα, αλλά και λογία τάξη, ένα πνεύμα αντεκκλησιαστικό- αντορθόδοξο.
Πολεμήθηκαν και πολεμούνται έκτοτε θεωρητικά και πρακτικά οι Ηθικές Αξίες γενικά και ειδικά οι Ελληνορθόδοξες Παραδόσεις, μάλιστα στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας και της Οικογένειας. Η σημερινή εικόνα των λεγομένων Μίντια (ΜΜΕ, Τύπου, Ραδιοφώνου και Τηλεοράσεως) είναι αποκαλυπτική της γενικευμένης αλλοτριώσεως, πού χαρακτηρίζει η απιστία και αθεΐα. Ενδεικτική είναι η επιτάφια ρήτρα του πλέον αλλοτριωμένου Νεοέλληνα, του Ν. Καζαντζάκη:
«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος»!
Βεβαιότατα, υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε το λείμμα (= υπόλοιπο, Ρωμ. 11, 3-5), μέρος του Λαού του Θεού, το «μικρόν ποίμνιον» (Λουκά 12, 32), που αντιστέκεται «contra torrentem» (= κόντρα στο ρεύμα), και ως «άλας» (= αλάτι, Ματθ. 5, 13) και «μικρά ζύμη» (Α' Κορινθ. 5, 6) είναι δύναμη κι ελπίδα προλήψεως της γενικής σήψεως. Ωστόσο για το μέγα πλήθος ισχύει το αγιογραφικό:
«Άνθρωπος εν τιμή ών ού συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς»! (Ψαλμ. 48, 13. Ενώ ο άνθρωπος είναι τιμημένος -με το «κατ’ εικόνα Θεού- δεν το συνειδητοποίησε αυτό, αλλά παρέβαλε και συνέκρινε τον εαυτό του με τα άλογα ζώα και εξομοιώθηκε μ’ αυτά- ξεπερνώντας τα σε πολλά!).
Αυτή είναι η συνέπεια και κατάληξη της απιστίας-αθεΐας, κατά την εύστοχη ερμηνεία και ανάλυση του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1296-1359):
(Ο ανθρώπινος) «νους αποστάς του Θεού (= απομακρυνθείς από το Θεό) ή κτηνώδης γίνεται ή δαιμονιώδης και των όρων αποστατήσας της φύσεως (εν. ως κοινωνικού όντος) επιθυμεί των αλλότριων και κόρον (= κορεσμό, χορτασμό) φιλοκερδείας ουκ οίδε (= δεν γνωρίζει)· ταις σαρκικαίς επιθυμίαις έκδοτον εαυτόν ποιεί (= παραδίδει τον εαυτό... στον παν- σεξουαλισμό και άλλα...) και μέτρον ηδονής ου γινώσκει...»!
(Βλ. Ε.Π.Ε., Έργα Γρηγορίου Παλαμά, τόμ. 11, σ. 226, Θεσ/κη 1986).
5. Ήταν βέβαια προφητευμένο: «Μεγάλη η Αλήθεια και υπερισχύει» πάντων και πάντοτε! (Α' Έσδρα 4, 41). Ύμνος Αληθείας, στίχοι 35-41. Αλλά επιβεβαιώθηκε ως «ισχυρότερα η Αλήθεια», όχι μόνο των επιγείων, αλλά και των καταχθονίων από «τον Μόνον Αληθινόν Θεόν ημών», τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, την Αυτοαλήθεια, πού γι’ αυτό Μόνος Αυτός είπε: «Εγώ ειμί... η Αλήθεια»! (Ιωάν. 14, 6). Και ως Κεφαλή του Σώματος της Αληθινής Εκκλησίας Του είπε γι’ Αυτήν: «Και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν Αυτής»! (Ματθ. 16, 18). («Πύλαι Άδου» είναι τα καταχθόνια, πού μέχρι την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού εξουσίαζε και δέσποζε ο σκοτεινός Διάβολος. Άιδης, Άδης, από το στερητ. α+απαρέμφ. ιδείν, ως «θεός του κάτω κόσμου», μη βλέπων και μη βλεπόμενος).
Αντίθετα με το σκοτεινό Άδη, ο Θεός-Λόγος και Θεάνθρωπος είναι «το Φως το Αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον…Η Χάρις και η Αλήθεια δια του Ιησού Χριστού εγένετο» (Ιωάν. 1,9 και 17). Γι’ αυτό στο Συνοδικό της Κυριακής της Ορθοδοξίας (Α΄Κυριακής των Νηστειών) οι πιστεύοντε ομολογούμε·
«…Αύτη η Πίστις των Αποστόλων, αύτη η Πίστις των Πατέρων, αύτη η Πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η Πίστις την Οικουμένην εστήριξεν» (στηρίζει και θα στηρίζει πάντοτε).
6. Αλλά όμως χρειάζονται και τα έργα της Πίστεως, οι αγώνες μέχρι θανάτου για την υπεράσπισή Της· «Έως θανάτου αγώνισαι περί της Αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου»! (Σοφ. Σειράχ 4, 28). Δεν θ’ αφήνουν οι Ορθόδοξοι τους νεοειδωλολάτρες-άθεους «ν’ αλωνίζουν», μολονότι «πλανώμενοι και πλανώντες» (Α΄Τιμ. 3, 13) ματαιολογούν και ματαιοπονούν, «αέρα δέροντες»…(και) εις αέρα λαλούντες» (Α΄Κορ. 9, 26 και 14, 9).
Ο μέγας και πρωταγωνιστής Άγιος Απόστολος Παύλος έλεγε για τον εαυτό Του –και λέγει και σε μας- «Ουαί δε μοί εστιν (=αλίμονό μου) εάν μη ευαγγελίζωμαι· ανάγκη γάρ μοι επίκειται» (Α΄Κορ. 9, 16…Είναι επιβεβλημένη ανάγκη και υποχρέωσή μου –ως θαυματουργικά καλεσμένου γι’ αυτό το Έργο. Πρβλ. και Επιστολή σελ. 12· «Δεν είναι καιρός να καθόμαστε»!).
7. Βέβαια, εδώ ως «νεοελληνική» (=νεοειδωλολατρική) Εικονομαχία» υπονοούμε και εννοούμε και καταγγέλλουμε τα λεγόμενα και δρώμενα·
Περί χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, περιορισμού ή και εξοβελισμού του μαθήματος των Θρησκευτικών, της Προσευχής, του Εκκλησιασμού, των Πνευματικών από τα Σχολεία και τελευταία της «αποκαθηλώσεως» των ιερών Συμβόλων της Ορθοδοξίας, του Τιμίου Σταυρού, της Σταυροφόρου Σημαίας, των ιερών Εικόνων κ.ά., «περί ών ούκ έστι νύν λέγειν κατά μέρος (Εβρ. 9,5. Γι’ αυτά όλα δεν είναι δυνατό τώρα να γίνει χωριστός λόγος).
Δυστυχώς, πρόκειται για μια απαξίωση των πάντων, ένα κατάντημα…αλογοποιήσεως και αποκτηνώσεως! (Βλ. και πάλι τα χωρία της σ. 22 του Ψαλμ. 48, 13 και το του Αγ. Γρηγ. Παλαμά).
8. Αλλ’ «έχει η ζωή γυρίσματα». Και ένα δείγμα από τα πολλά και επαναλαμβανόμενα αυτά παραθέτουμε από το Διαδίκτυο (Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «www.romfea.gr»). Είναι ο…Θρίαμβος της Ορθοδοξίας ΣΗΜΕΡΑ στην πρώην «άθεη» Ρωσία…μόλις πριν μία ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ!
«…Πριν από 20 περίπου χρόνια, το 1988, στη Μόσχα υπήρχαν μόνο 40 Ι. Ναοί και ούτε 1(μία) Ι. Μονή. Σήμερα στην πρωτεύουσα λειτουργούν 700 Ι. Ναοί και 10 Μονές, ενώ όλοι οι Ι. Ναοί γεμίζουν από πιστούς. Στις επαρχίες το 1988 υπήρχαν συνολικά 6.893 Ενορίες και σήμερα υπάρχουν 29.268! το 1988 ήσαν 76 επίσκοποι και σήμερα είναι 203. Σε όλη τη Ρωσία ούτε μία (1) Ι. Μονή υπήρχε το 1988 και σήμερα η χώρα έχει 850 Ι. Μονές! Οι Κληρικοί έχουν τετραπλασιαστεί. Οι Θεολογικές Σχολές από 3 το 1988 έφθασαν σήμερα στις 87. Πριν 29 χρόνια δεν υπήρχε ούτε ένα (1) Κατηχητικό Σχολείο και σήμερα λειτουργούν περισσότερα από 11.00 Κατηχητικά! Ο Ρώσος πρωθυπουργός Πούτιν, συγχαίροντας το νέο Πατριάρχη Μόσχας, δεν υποσχέθηκε προνόμια και τιμές για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ζήτησε βοήθεια. “Το κράτος, είπε, πιστεύει στην υποστήριξη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για τήν αναγέννηση της Ρωσίας...”».
Εξάλλου το Ρωσικό Κράτος έχει επιστρέψει και επιστρέφει την εκκλησιαστική περιουσία, πού ως άθεο είχε δημεύσει.
Άραγε οι «νεοειδωλολάτρες» Νεοέλληνες μπορούν να πάρουν μαθήματα από τα πρόσφατα παθήματα των πρώην «άθεων» Ρώσων;
Και θα «κλείσουμε» εδώ με τούς «χρυσούς» και αθανάτους λόγους «του την γλώτταν χρυσορρήμονος» και Οικουμενικού Διδασκάλου Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (345-407):
«...Πόσοι επολέμησαν την Εκκλησίαν και οι πολεμήσαντες απώλοντο... (=πέρασαν και χάθηκαν). Τοιούτον μέγεθος έχει η Εκκλησία· πολεμουμένη νικά· επιβουλευομένη περιγίνεται (=υπερισχύει) υβριζομένη λαμπρότερα καθίσταται.. χειμάζεται, αλλά ναυάγιον ουχ υπομένει· παλαίει, αλλ’ ούχ ηττάται· πυκτεύει, αλλ’' ου νικάται...»!
(Λόγος προς Ευτρόπιον Β', § 1. J. Migne, P. G. 52, 397).
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ»
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ- ΜΑΡΤΙΟΣ 2010
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ