Πρόεδρος Δημοκρατίας του 2021
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Πολλά γράφονται και ακούγονται για το πρόσωπο, που θα είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας την προσεχή πενταετία. Δίδονται προδιαγραφές, γράφονται ονόματα, αναλύονται καταστάσεις, που θα επηρεάσουν την πρόταση του Πρωθυπουργού, παίζονται παιχνίδια είτε για να «κάψουν», είτε να προωθήσουν την υποψηφιότητα κάποιου «εκλεκτού» προσώπων ή ομάδων που επηρεάζουν την εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Σε αυτό τον ορυμαγδό απόψεων, σκέψεων, προτάσεων είναι λυπηρό ότι μία παράμετρος δεν έχει ληφθεί υπ’ όψιν, ότι το 2021 ο νέος Πρόεδρος θα είναι, τιμής ένεκεν, επικεφαλής του εορτασμού της 200ετηρίδος από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως. Επομένως η επιλογή του νέου Προέδρου θα είναι και ένα καθοριστικό μήνυμα για το πώς ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του βλέπουν τον Ελληνισμό του 21ου αιώνα, σε σχέση με τις υποθήκες εκείνων που μας οδήγησαν στην ελευθερία και στο δικαίωμα να ζούμε και να σκεπτόμαστε ως πολίτες και όχι ως ανδράποδα.
Δεν μπορώ να σκεφθώ έναν Πρόεδρο που να μην είναι γνώστης των διηγήσεων των συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από το 1770 έως το 1836, τις οποίες υπαγόρευσε ο Θεόδωρος Κων. Κολοκοτρώνης και των Απομνημονευμάτων του Μακρυγιάννη και των άλλων Αγωνιστών. Δεν μπορώ να σκεφθώ Πρόεδρο που με τις ιδέες του και τη συμπεριφορά του θα προσβάλλει και θα βεβηλώνει τη μνήμη όλων όσοι συνέβαλαν στην Επανάσταση του 1821, όλων των εθνομαρτύρων και ιερομαρτύρων, που έχυσαν το αίμα τους κατά τους αιώνες του απάνθρωπου οθωμανικού ζυγού, όλων των διδάχων του Γένους που κράτησαν άσβεστη τη φλόγα της ιδιοπροσωπίας μας. Δεν μπορώ να σκεφθώ Πρόεδρο που δεν θα γνωρίζει σε βάθος τα όσα έγραψαν οι Σολωμός, Κάλβος, Ζαμπέλιος, αλλά και οι σύγχρονοι Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης, Γιώργος Σεφέρης και Οδυσσέας Ελύτης.
Ο εορτασμός της 200ετηρίδος της Ελληνικής Επαναστάσεως έχει ιδιαίτερη σημασία για όλο τον Ελληνισμό, τον σημερινό και τον αυριανό. Είναι ο πρώτος που θα εορτασθεί μετά την 50ετηρίδα του 1871. Το 1921 ήμασταν εμπερίστατοι και δεν εορτάσθηκε το γεγονός. Οι Έλληνες στρατιώτες πολεμούσαν στη Μικρά Ασία για να προστατεύσουν τον εκεί ελληνικό πληθυσμό από τη γενοκτονία που ήταν σε εξέλιξη από το 1914 και να τον απελευθερώσουν. Παράλληλα στην ελεύθερη Ελλάδα ο διχασμός ήταν στο χειρότερό του σημείο... Το 1971, στα 150 χρόνια, ήταν η χούντα και επομένως τί εορτασμός να γίνει έξω από φολκλόρ και εκδηλώσεις που εξυπηρετούσαν το στρατιωτικό καθεστώς....
Το 1871 η 50ετηρίς εορτάσθηκε με τις πρέπουσες τιμές. Ακόμη ζούσαν κάποιοι αγωνιστές και οπωσδήποτε τα παιδιά τους, που ήξεραν από πρώτο χέρι τα γεγονότα. Το κύριο γεγονός των εορτασμών ήταν η υποδοχή στην ελεύθερη Ελλάδα από τη Ρωσία των λειψάνων του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Ε΄, «του πρωτομάρτυρα της Επαναστάσεως», όπως έγραψε το 1877 ο Κάρολος Τάκερμαν, φιλέλληνας πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, στο βιβλίο του «Οι Έλληνες σήμερον».
Ο νέος Πρόεδρος πρέπει να είναι αντάξιος της 200ετηρίδας της Ελληνικής Επανάστασης.