Ας κλαύσωμεν για το κατάντημα του ορθοδόξου Έθνους μας. Όπως το κατάντησαν οι εκκλησιομάχοι μητραλοίες «Έλληνες» πολιτικοί, επικίνδυνοι αρνητές και αχάριστοι επιλήσμονες της Μητέρας Εκκλησίας.

  Λυσσαλέοι στρατευμένοι εχθροί της παραδόσεως, της 'Ιστορίας του Πολιτι-σμού, των αξιών της ζωής. Υπονομευτές όλων των μικρών και μεγάλων σταθερών αρετών πού συντήρησαν το ήθος, την πίστη, την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια τού λαού μας, σε καιρούς δουλείας και ελευθερίας. Αχαλίνωτοι, ξενόδουλοι εραστές ξένων κέντρων, αλλότριων και βάρβαρων «πολιτισμών», κινούν τα πάντα για να αλλοτριώσουν τις συνειδήσεις και να τις χειραγωγήσουν στον όλεθρο της Νέας Εποχής και στην καταστροφή της Παγκοσμιοποίησης».

  Ας κλαύσωμεν για την επιχειρούμενη εθνοκάθαρση από ξένα κέντρα και την αλλοίωση του εθνικού και ορθοδόξου φρονήματος του έθνους των Ελλήνων, από αργυρώνητους και εξωνημένους «Έλληνες» πού καλύπτουν, υποθάλπουν και αποθρασύνουν επιτυχώς τα στίφη των ποικιλώνυμων μουσουλμάνων «μεταναστών» και εισαγόμενων κακοποιών, βάρβαρων και διαθέσεων εχθρικών, πού εγκαθίστανται μόνιμα στη χώρα, εκτοπίζοντας σιγά και σταθερά, μεταβάλλοντας τούς Έλληνες σε «μειονότητα», (νέο Κόσσοβο) ξένους στην πατρίδα μας, και στο σπίτι μας. (βλέπε άρθρο Θεοδ. Κατσανέβα. στη σελ. 20).

  Ας κλαύσωμεν για τα αμετανόητα σκάνδαλα, ατιμώρητα αλλά και επίμονα επαναλαμβανόμενα, από ανώτατα και ανώτερα κλιμάκια ρασοφόρων πού το άνανδρο «ήθος» τους και οι απαράδεκτες συμπεριφορές τους, καμιά σχέση δεν έχουν με την Αγία και Αμώμητη Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

  Ας κλαύσωμεν για το θλιβερό θέαμα χαμογελαστών και επαναπαυμένων λαμπροστόλιστων «αρχιδεσποτάδων» και όχι μόνον, πού σουλατσάρουν σε διαθρησκειακά και παναιρετικά φόρουμ προδίδοντας, ηθελημένα ή αθέλητα, το πάντιμο και εσταυρωμένο σώμα της φιλτάτης Ορθοδοξίας... Άτομα ύποπτα και ακατάλληλα για να ορθοτομήσουν δήθεν τον «Λόγον της Αληθείας», περιφέρουν το ευτελές σαρκίο τους από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα για να «διαλεχθούν» με τις παγίδες πού στήνουν το πονηρό παπικό κράτος και το σαρωτικό κατεστημένο των προτεσταντικών και σιωνιστικών παραφυάδων.

  Ας κλαύσωμεν τέλος για την ανοχή, την αδράνεια και τον ολέθριο εφησυχασμό ημών των «χριστιανών» (!) . Καλοβολεμένοι και περιχαρακωμένοι, αυτάρεσκοι, μέσα σε ευχάριστες γυάλινες οργανώσεις, συλλόγους, και άλλες «ομάδες», πού, αν δεν υποβλέπει η μία την άλλη, πάντως ο Χριστός είναι «μόνον» δικός μας και ή «σωτηρία» μας δεν περνά συλλογικά μέσα από τον «πλησίον» αλλά ατομικά από τούς δικούς μας «αποδεκατισμούς», δεν βλέπουμε, ούτε υποψιαζόμαστε τα αστραπόβροντα του τυφώνα που έρχεται να μας σαρώσει... πολύ γρήγορα... όλους μαζί...

  Μήπως είναι καιρός, «και νυν έστι», να «τηρήσουμε», τουλάχιστον εμείς οι «χριστιανοί», τον λόγο του Χριστού «ίνα πάντες έν ώσι» (Ίω. ιζ' 21), και ομόφρονες να αντιδράσουμε, στους ενδογενείς και αλλογενείς σχεδιασμούς καταλύσεως του Ελληνορθοδόξου έθνους μας; Ό εχθρός είναι κοινός...

ΣΤΥΛ. ΛΑΓΟΥΡΟΣ

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ» ΙΑΝ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2009

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ