ΑΥΤΟ ΠΟΥ ή θησαυρισμένη ευλάβεια και ευσέβεια εκατομμυρίων Ελλήνων πρόφερε με σεβασμό σε κάθε πράξη της «Θεού θέλοντος», ό εισαγόμενος αμερικανοτραφής το ανέτρεψε προεκλογικά με μία μονοκοντυλιά.
ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ την «ανατροπή» γιατί ό Κύριος αυτός, τίποτα από την συλλογική γονιδιακή μνήμη του Λαού αυτού δεν διαθέτει, ούτε έχει κληρονομήσει.
ΑΠΟ ΔΩ και στο εξής λοιπόν δεν θα προτάσσουμε το... σκοταδιστικό «Θεού θέλοντος» αλλά το... ιεχωβαδικό «Λαού θέλοντος».
ΠΟΙΟΝ ΛΑΟΝ, επικαλούνται; Τον λαό πού εμπαίζεται, λοιδορείται, χλευάζεται, λεηλατείται, ταλαιπωρείται, βασανίζεται, καταληστεύεται, αδικείται;
ΠΟΙΟΝ ΛΑΟΝ; Αυτόν του οποίου την Πίστη του την δυναμιτίζουν, την Ιστορία του την κατασυκοφαντούν, την οικογένειά του την διαλύουν, το ήθος του το αλλοιώνουν, το φύλο του το εκπροκτώνουν, τον ανδρισμό του τον εκθηλύνουν, την γυναίκα του την εκπορνεύουν, την γενναιότητά του την αποχαυνώνουν, την ελληνικότητα του την εθνοκαθαρίζουν, την ανδρεία του την χλευάζουν, την πατρίδα του και τις κοιτίδες του ελληνισμού τις παραδίδουν, οι μειοδότες, στους αδίστακτους Αμερικανούς γκάγκστερ και στους τρομοκράτες Οθωμανούς γενοκτόνους;
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ, οργισμένου «Θεού θέλοντος» κατά παραχώρηση Του και αγανακτισμένου «Λαού θέλοντος», ήλθε να μας κυβερνήσει το ανεπαρκές ανελλήνιστο «Μηδέν εις το πηλήκιο»...
Ο ΔΥΣΤΥΧΗΣ αυτός νεοέλληνας λαός είναι τόσο αφελής γι’ αυτό έχει τόσο... ευφυείς ηγέτες(!)
ΤΟΝ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ μόνον στις εκλογές και την επόμενη ημέρα τον κλωτσοπατινιάζουν, και αν κάποια στιγμή σηκώσει κεφάλι διαμαρτυρόμενος για τις κοροϊδίες και τον εμπαιγμό πού δέχεται, τον αποκαλούν περιφρονητικά «όχλο» (!).
ΕΩΣ ΠΟΤΕ λοιπόν, ό Λαός αυτός θα τους παίρνει στα σοβαρά και θα παθιάζεται κάτω από τα μπαλκόνια τους…απολαμβάνοντας και ζητωκραυγάζοντας την ξύλινη γλώσσα τους, τις ψεύτικες υποσχέσεις τους μαζί και την ακατάσχετη υποκρισία τους;
ΕΩΣ ΠΟΤΕ, ο άλλοτε υπερήφανος αυτός Λαός, θα καταρρακώνει την αξιοπρέπειά του ραπιζόμενος ανηλεώς την δεύτερη ημέρα και κατ’ εξακολούθηση, μετά τις… εκλογές;
«ΛΑΟΥ ΘΕΛΟΝΤΟΣ» λοιπόν ή «διαβόλου θέλοντος» και υποκινούντος, θα ανεχθούμε υπομονετικά, με δική μας ευθύνη ό,τι ολέθριο θα προκύψει στη συνέχεια…
Καλή… τύχη (!).
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ» ΙΟΥΛΙΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ