Η συμφωνία των ισχυρών κομμάτων της Βουλής ως προς το πρόσωπο του κοινής αποδοχής πρωθυπουργού επετεύχθη. Το πρόσωπο, αν και είχε πρώτο προβληθεί από τα ΜΜΕ αλλά και από ξένα πρακτορεία ειδήσεων, χρειάστηκε διάστημα πέντε ημερών για να εξαγγελθεί επίσημα και να του ανατεθεί από τον πρόεδρο της δημοκρατίας η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Στο διάστημα αυτό οι «Κασσάνδρες» θρηνούσαν προκαταβολικά για τον αφανισμό της χώρας, καθώς οι εταίροι μας έδειχναν πως είχαν χάσει, και δικαίως κατά τα «παπαγαλάκια», την υπομονή τους με τους ανίκανους να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα των περιστάσεων πολιτικούς μας, τους ανίκανους να αρθούν στο ύψος των υποχρεώσεών τους έναντι της πατρίδος (πάλι η οχληρή αυτή λέξη στο προσκήνιο) και να πραγματοποιήσουν την υπέρβαση των φθηνών κομματικών συμφερόντων προς χάρη του έθνους (άλλη οχληρή λέξη) και του λαού! Τελικά φαίνεται πως οι πολιτικοί (όχι όλοι) ωρίμασαν σε πέντε ημέρες μετά από μακρά ανωριμότητα για το καλό και παρατεταμένη υπερωρίμανση για το κακό της πατρίδας, του έθνους και του λαού και επέλεξαν πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.

Ο νέος μας πρωθυπουργός δεν μας είναι άγνωστος ούτε όμως και πολύ γνωστός. Λαμπρός ως μαθητής γυμνασίου έγινε δεκτός ως σπουδαστής στο πλέον εξέχον τεχνολογικό ίδρυμα των ΗΠΑ, αυτό της Μασσαχουσέτης (ΜΙΤ)! Μετά τις βασικές του σπουδές έστρεψε το ενδιαφέρον του προς τις οικονομικές επιστήμες, όπως συνηθίζεται στις ΗΠΑ, και σε οικονομικό θέμα συνέταξε τη διατριβή του. Αυτό περνά συνήθως απαρατήρητο και ασχολίαστο. Στις ΗΠΑ, αλλά και σε άλλες χώρες της Δύσης, το Πανεπιστήμιο είναι άρρηκτα δεμένο με το κεφάλαιο, από το οποίο χρηματοδοτείται η έρευνα κατ’ εντολήν του οποίου διεξάγει. Οι ΗΠΑ είναι η κατ’ εξοχήν χώρα εισαγωγής «εγκεφάλων» απ’ όλες τις χώρες του πλανήτη. Ακόμη και κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου, όταν ακόμη δεν ήταν επιτρεπτή η είσοδος στη χώρα μας παιδιών πολιτικών προσφύγων, οι οποίοι είχαν λάβει μέρος στον εμφύλιο πόλεμο, οι θύρες για τα άξια μεταξύ αυτών ήσαν ορθάνοιχτες στις ΗΠΑ και στα πανεπιστήμιά της. Όσοι απ’ αυτούς τους «εγκεφάλους» δείχνουν σαφή και μονομερή έφεση προς τις θετικές επιστήμες αξιοποιούνται στη συνέχεια στα ερευνητικά κέντρα των ΗΠΑ, καθώς οι Αμερικανοί δεν εξετάζουν ούτε εθνότητα, ούτε χρώμα, ούτε θρήσκευμα, προκειμένου να προωθήσουν τον άξιο, ο οποίος ασφαλώς θα αμειφθεί αλλά και θα προσφέρει πολλαπλάσια. Οι άλλοι που εκδηλώνουν πολιτικές ή οικονομικές φιλοδοξίες κατευθύνονται προς συμπληρωματικές σπουδές στην οικονομία, την κατ’ εξοχήν επιστήμη του καπιταλισμού, την «επιστήμη» της εξαπάτησης των λαών του πλανήτη, όπως γράψαμε σε άλλα άρθρα. Για την άσκηση της πολιτικής και της οικονομίας δεν απαιτούνται χρηματοβόρα εργαστήρια. Ούτε και χρειάζονται τόσους πολλούς πολιτικούς και οικονομολόγους στο αμερικανικό έδαφος. Γι’ αυτό στη συνέχεια οι ΗΠΑ πραγματοποιούν τη μεγαλύτερη εξαγωγή απ’ αυτούς. Εξαγωγή στις χώρες προέλευσής τους. Φορτωμένοι όλοι αυτοί οι αριστούχοι, αλλά και κάποιοι «επιτυχημένοι» ελέω οικογενείας, με «περγαμηνές» πλανητικής αξίας επανέρχονται στις χώρες τους και κατά κανόνα ανέρχονται πολύ υψηλά στην κλίμακα της κοινωνικής ιεραρχίας. Αποφεύγεται να τεθεί το ερώτημα: Ανέρχονται χάρη στις προσωπικές τους ικανότητες και μόνο, ικανότητες αναμφισβήτητες για τους περισσότερους, ή προωθούνται από αυτούς που έχουν τα ηνία της εξουσίας στη χώρα μας; Και φυσικά δεν γράφω για πρώτη φορά ότι η χώρα μας από το 1830 αποτελεί προτεκτοράτο των κατά καιρούς ισχυρών.

Ο νέος μας πρωθυπουργός ανεδείχθη το πρόσωπο της ημέρας ανά τον πλανήτη. Η είδηση της επιλογής του έκανε τον γύρο του κόσμου τάχιστα. Σε πολλές περιπτώσεις ανακοινώθηκε αυτή ως έκτακτη είδηση. Σχεδόν όλα τα διεθνή ΜΜΕ συνόδευσαν αυτή με άκρως ευμενή σχόλια υπέρ του πρωθυπουργού μας! Το πρακτορείο Reuters (ποιοί το ελέγχουν δεν μας ενδιαφέρει) τόνισε ότι πρόκειται για ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο τόσο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όσο και στις αγορές. Ανέφερε ακόμη ότι φημίζεται για τη νηφαλιότητα και την ψυχραιμία του, κάτι που έχει ανάγκη η χώρα μας τη δεδομένη στιγμή. Τα χρηματιστήρια (ποιοι τα ελέγχουν ώστε οι τιμές να εκτοξεύονται ή να κατρακυλούν) κινήθηκαν ανοδικά, ώστε να σχηματιστεί η εντύπωση σε κάποιους πρωταθλητές στην αφέλεια ότι δεν είμαστε κώνωψ εις κέρας βουβάλου. Τα συγχαρητήρια των ηγετών των ισχυρών της ΕΕ κατέφθασαν, δεν ήσαν όμως τυπικού και μόνο περιεχομένου. Υποδείκνυαν ότι πρέπει να αναλάβει αμέσως το έργο εφαρμογής των συμφωνηθέντων.

Αλλά γιατί η τόση ευφορία; Ο κ. Παπαδήμος μετά την επάνοδό του στη χώρα μας (1985) είχε λαμπρή ανέλιξη. Το 1993 διορίστηκε υποδιοικητής και μετά έτος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Στη θέση του διοικητού παρέμεινε ως το 2002. Παράλληλα διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος (1994-1998) και πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Επιτροπής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1993-1995). Από τις θέσεις αυτές πρωταγωνίστησε σε συνεργασία με τον τότε πρωθυπουργό κ. Σημίτη, τον ευρωπαίο οραματιστή όπως έλεγαν, και την Goldmann Sachs στη δημιουργική λογιστική, δια της οποίας η χώρα μας εξαπάτησε τους εταίρους της, όπως ισχυρίζονται αυτοί, ώστε να αποδεχθούν την ένταξη της Ελλάδος στην οικονομική ζώνη του ευρώου (€) (2001)! Η Goldman Sachs δεν είναι μόνο κολοσσός σε εργασίες τραπεζικές και συμβούλων αλλά και οικογένεια, όπως οι Rockefellers, Loebs Kuhn και Lehmans (μην φαντάζεσθε ότι οι τελευταίοι έχουν πτωχεύσει!) στη Νέα Υόρκη, Rothschilds στο Παρίσι και το Λονδίνο, Warburgs στο Αμβούργο, Paris και Lazards, Israel, Moses, Seifs στη Ρώμη (Αχ, Ιταλία, τι σε περιμένει κι εσένα!). Τώρα ποιάς εθνότητας είναι οι οικογένειες αυτές, είναι θλιβερό να μην το γνωρίζει κάποιος που θέλει να αποκαλείται πολίτης και όχι ιδιώτης (τόσο με την αρχαιοελληνική όσο και με τη διεθνή σήμερα έννοια του όρου).

Ο κ. Παπαδήμος ένα έτος μετά την ένταξή μας στην Ευρωζώνη προήχθη σε υποδιοικητή της ευρωπαϊκής τράπεζας και στη θέση αυτή παρέμεινε ως το 2010, οπότε και «ξέσπασαν» την κρίση! Τι συνέβη; Άργησαν τόσο πολύ οι εταίροι μας να αντιληφθούν ότι εξαπατήθηκαν; Αλλά έχουμε αρκετούς ελεύθερους αναλυτές, οι οποίοι από καιρό τόνιζαν ότι η δημιουργική λογιστική ήταν συμπαιγνία όλων και ότι εφαρμόστηκε και από άλλες χώρες και όχι μόνο από την Ελλάδα! Ο νέος πρωθυπουργός μας είναι και μέλος της Τριμερούς Επιτροπής που ίδρυσε (1973) ο «φιλειρηνιστής» τραπεζίτης Ροκφέλερ, αυτός που είχε αναλάβει (1945) τη δαπάνη της ανέγερσης του μεγακτηρίου για τη στέγαση του Ο.Η.Ε.! Το ίδιο διακεκριμένος (κλητός της λέσχης Bilderberg) είναι και ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας! Όταν ξέσπασε η οικονομική θύελλα, η αναμενόμενη από καιρό από τους μετεωρολόγους της οικονομίας, τότε έσπευσαν πολλοί με πρώτους τους Γερμανούς να καταγγείλουν τους Έλληνες, ναι τον ελληνικό λαό, ως απατεώνες. Ωσάν να είχαν διαπραγματευθεί ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος, ο βιοτέχνης και ο εργάτης, η νοικοκυρά και ο άνεργος και όχι άνθρωποι με στενές σχέσεις με τους κατηγόρους μας. 

Ο Σαρκοζί δήλωσε ότι «πιστεύει» ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση, τόνισε όμως ότι ήταν «λάθος η ένταξη της στη ζώνη του ευρώ με στοιχεία ανακριβή». Οι Γάλλοι όμως αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι μόλις πήραν τον κατήφορο που τους οδηγεί σε μας με την ολοπρόθυμη βοήθεια του προέδρου τους προς το αιμοβόρο διεθνές κεφάλαιο που τον ανέδειξε!

Τελικά με όλα αυτά, τις χαρές και την αισιοδοξία, πρέπει να είμαστε και μεις ως λαός χαρούμενοι (χαζοχαρούμενοι) και αισιόδοξοι;

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ