Έπεσε στην αντίληψή μας μια έκθεση μαθήτριας δευτέρας τάξεως του λυκείου (Δεκέμβριος 2014) με θέμα που δόθηκε από την καθηγήτρια της τάξεως. Μας έκανε εντύπωση ότι υπάρχουν ακόμη παιδιά, και μάλιστα αριστούχα, που σκέπτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Την παραθέτουμε για να τεκμηριώσουμε ότι δεν χάθηκε κάθε ελπίδα για να ανακάμψει η πατρίδα μας.

Πολύς λόγος γίνεται για την οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας. Όλοι κατηγορούμε τους πολιτικούς για την κατάσταση αυτή. Η οικονομική κρίση, όμως, είναι ένα σχετικά ασήμαντο γεγονός, μπροστά σε άλλα εγκλήματα των αρχόντων μας.

Ποια πράξη, όμως, χαρακτηρίζουμε ως έγκλημα και ποιοι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως σύγχρονοι τύραννοι. Με τον όρο έγκλημα εννοούμε κάθε ενέργεια που περιέχει αδικία, τιμωρείται από τον ποινικό νόμο και πραγματοποιείται είτε μεταξύ ατόμων, είτε από ένα άτομο προς μια ομάδα ανθρώπων μικρή ή μεγάλη.

Σύγχρονοι τύραννοι νοούνται οι σύγχρονοι κυβερνήτες ή οι ισχυροί του κεφαλαίου που ελέγχουν την τηλεόραση και τον τύπο και καλυπτόμενοι από το δημοκρατικό μανδύα, συμπεριφέρονται με τη χειρότερη έκφραση τυραννίας, διαπράττοντας εγκλήματα, όχι της τάξης του φόνου, αλλά ακόμη χειρότερα.

Επιχειρώντας, λοιπόν, την απαρίθμηση αυτών των εγκλημάτων, αξίζει, αρχικά, να τα διαχωρίσουμε σε δύο κατηγορίες, που φυσικά έχουν αλληλεξάρτηση, τη θρησκευτική και την εθνική.

Ξεκινώντας με την πρώτη, σαν σοβαρότατο έγκλημα αναφέρω το αυτόματο διαζύγιο, το οποίο ξεθεμελίωσε τη χριστιανική οικογένεια, το βασικότερο πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας, σηματοδοτώντας την αφετηρία αποσύνθεσης της Ελλάδας.

Ακολούθησε ο πολιτικός γάμος που κατά τη γνώμη μου έχει και τα καλά του, γιατί ξεχώρισε τα «πρόβατα» από τα «ερίφια», αλλά αποτέλεσε την αρχή της εκκοσμικεύσεως της κοινωνίας μας και το νομικό υπόβαθρο της επερχόμενης ένωσης των ομοφυλοφίλων.

Επιπροσθέτως, η νομιμοποίηση των εκτρώσεων, ενός σύγχρονου διαφορετικού παιδομαζώματος ή σύγχρονης γενοκτονίας, που την επινόησή του είχαν τα πιο διεστραμμένα, τυραννικά ελληνικά μυαλά, αποτελείωσε την ελληνική κοινωνία.

Τέλος, η κατάργηση της αργίας της Κυριακής, της ημέρας του Θεού αλλά και της οικογενείας, συνέβαλε στον πλήρη αποχριστιανισμό της χώρας. Η ελληνική κυβέρνηση τίμησε το Μ. Κωνσταντίνο και το Διάταγμα της Ανεξιθρησκείας με ανάκληση και κατάργηση της Κωνσταντίνειας νομοθεσίας!!!... Με σημαία, τάχα, την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίσιμη οικονομική συγκυρία, καταργείται η ημέρα του Κυρίου. Δε γνωρίζουμε όμως ότι η υποτιθέμενη προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας με αυτό τον τρόπο, οδηγεί τον άνθρωπο στη δυστυχία και τη φτώχεια. Ο Καγκελλάριος της Γερμανίας Όττο Βίσμαρκ (1815-1896) είχε πει χαρακτηριστικά: «Δύο τρόπους ξέρω, για να είναι κάποιος φτωχός και δυστυχισμένος σ’ όλη του τη ζωή. Ο ένας είναι να κλέβει και ο άλλος να δουλεύει την Κυριακή»!!!

Εξετάζοντας τώρα, το δεύτερο σκέλος του θέματος, από πλευράς εθνικής, σαν πρώτο έγκλημα καταγράφω τη σκανδαλώδη, ιεροσυλική και αντεθνική καθ’ όλα χρήση της τηλεόρασης, του τύπου και κάθε μέσου ενημέρωσης, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα καίρια θέματα, τη χείριστη ενημέρωση, την κακή καθοδήγηση, τη δημιουργία ψεύτικων εντυπώσεων και τελικά την επικράτηση της τυραννικής προπαγάνδας, διευκολύνοντας έτσι τη διακυβέρνηση της χώρας.

Δεύτερο εξίσου σοβαρό έγκλημα, που οδήγησε στην καθολική διάβρωση της ελληνικής κοινωνίας είναι η αντιμετώπιση της παιδείας σαν αντικείμενο χημικού εργαστηρίου, με αποτέλεσμα τα συνεχή πειράματα να δημιουργήσουν μία παιδεία χωρίς ιδανικά και ουσιαστική μόρφωση, παιδεία κουρασμένη από τη νεανική κιόλας ηλικία και απογοητευμένη μέχρι αυτοκτονίας, λόγω του δυσοίωνου μέλλοντος. Άρα, παιδεία χωρίς νόημα και σκοπό. Άρα, έθνος χωρίς ιδανικά και σωστό προσανατολισμό και συνεπώς καταδικασμένο εις θάνατο.

Άλλο έγκλημα αποτελεί η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και η εγκατάλειψη της νεολαίας σε πρότυπα αναρχίας και χουλιγκανισμού. Τα παλαιά ιδανικά θεωρήθηκαν παρωχημένα και καθυστερημένα. Τα νέα και σύγχρονα είναι η κάθε είδους καταστροφή και η τρομοκρατία. Η άρνηση ως θέση.

Ακολούθησε η επιδιωκόμενη έξαρση της ανεργίας. Με το ασταθέστατο φορολογικό σύστημα, το οποίο κάθε κυβέρνηση χειρίζεται κατά βούληση προς άντληση εσόδων για την κάλυψη των αναγκών εκείνης της περιόδου και με συνεργό την αυξανόμενη γραφειοκρατία καταδίωξαν σκοπίμως όλη την υγιή βιομηχανία μας σε χώρες γειτονικές, ενισχύοντας εκείνες και αποδυναμώνοντας την εσωτερική κινητικότητα και οδηγώντας, ειδικά το νέο κόσμο, σε μετανάστευση. Έτσι, παραμένει στην πατρίδα μας, κατά κύριο λόγο, το υπερήλικο στοιχείο, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο εποικισμού της Ελλάδας με πλήθη λαθρομεταναστών, που θα καταδυναστεύουν τη χώρα μας και θα μας καταντήσουν μειονότητα μέσα στην πατρίδα μας.

Από τα κυριότερα, όμως, εγκλήματα είναι η φίμωση της δικαιοσύνης. Πλήγηκε ανεπανόρθωτα η ισορροπία της κοινωνίας, με αποτέλεσμα την επικράτηση της αδικίας, λόγω της ωμής παρέμβασης της σύγχρονης τυραννίας, για ίδια συμφέροντα.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την υποβάθμιση των εθνικών εορτών και το σκανδαλώδη και υποκριτικό τρόπο ζωής των πολιτικών, που αποτελεί «πρότυπο» προς αποφυγή, συνιστούν τα εγκλήματα των σύγχρονων τυράννων.

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ