Επιλέγουμε υπηρετούντες ή υπηρετούμενους;

Στην πατρίδα μας είναι καθημερινές οι προεκλογικές συζητήσεις, είτε σε παρέες και μεταξύ γνωστών και φίλων είτε στις τηλεοπτικές οθόνες. 'Ολες τις εποχές η πολιτική είναι ένα θέμα στο οποίο αρέσκονται οι περισσότεροι και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις έντονων αντιπαραθέσεων και διαφωνιών που δημιουργούν ψυχρότητα ακόμη και στις προσωπικές σχέσεις των συνανθρώπων μας.

Οσο μάλιστα πλησιάζουν οι εκλογικές αναμετρήσεις σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο, τα προγράμματα των διαφόρων υποψηφίων βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και σχολιάζονται διαρκώς στις κατ' ιδίαν συνομιλίες.

'Ομως, παρά τις συνήθεις βαρύγδουπες δηλώσεις και υποσχέσεις όσων επιδιώκουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων, προκειμένου να τους προτιμήσουν, η συμπεριφορά και οι ενέργειές τους μετά την ανάληψη της εξουσίας, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν ανταποκρίνονται στις όποιες προσδοκίες των εκλογέων οι οποίοι αργά ή γρήγορα με απογοήτευση μετανιώνουν γιά τις επιλογές τους.

Οι άρνητικές διαπιστώσεις “κατόπιν εορτής” είναι άνευ ουσίας, δεν φέρνουν κάποιο αποτέλεσμα και δεν αλλάζουν το σκηνικό. Κανείς πάντως δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Οι έχοντες τα αξιώματα κρίνονται για τις ικανότητές τους, τους σκοπούς και τους στόχους τους καθώς και για τα μέσα που μεταχειρίζονται για να τους επιτύχουν και για την απόδοσή τους στη θέση που κατέχουν και ο λαός για τα κριτήρια βάσει των οποίων εκφράζει τις προτιμήσεις του.

 

Αλήθεια, ποιός θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να επιλέξει κανείς τους καταλληλότερους που θα μπορούσαν επάξια να τον εκπροσωπήσουν;

'Οπως για κάθε άλλο τομέα της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας, έρχεται κι εδώ ο αδιάψευστος λόγος του Κυρίου μας που μας υποδεικνύει τη σωστή στάση όσων θέλουν να άρχουν. Μας είπε ότι όποιος θέλει να γίνει ηγέτης των άλλων, θα πρέπει να έχει ως στόχο να γίνει υπηρέτης τους. “Ο μείζων εν υμίν γενεσθω ως ο νεώτερος και ο ηγούμενος ως ο διακονών (Λουκ. 22/26). Ο ίδιος ο Κύριός μας άλλωστε αποτελεί τον τέλειο διαχρονικά ηγέτη. Επίσης και ο απόστολος Παύλος δίνει αντίστοιχο προσωπικό παράδειγμα χαρισματικού καθοδηγητή των πιστών και μάλιστα στις ποιμαντικές επιστολές του (προς Τιμόθεον Α' και Β' και προς Τίτον) αναφέρεται αναλυτικά στα προσόντα και τις αρετές που πρέπει να χαρακτηρίζουν το σωστό ηγέτη, αναφερόμενος βέβαια σε εκκλησιαστικούς άρχοντες. Οι εντολές-αρετές όμως αφορούν και όσους κατέχουν και κάποιο άλλο αξίωμα.

Ας μην ξεχνάμε ότι και στην Παλαιά Διαθήκη υπήρξαν εξαιρετικοί ηγέτες του Ισραηλιτικού λαού, όπως ο Μωυσής, ο Δαβίδ, ο Σολομών κ.α.

Παράδειγμα προς μίμηση στον Ελλαδικό χώρο υπήρξε ο αείμνηστος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, που ήλθε στη χώρα μας όχι για να αποκομίσει κάποιο προσωπικό όφελος ή δόξα, αλλά για να υπηρετήσει το λαό της, με όλες του τις δυνάμεις και τις εξαιρετικές ικανότητες που διέθετε. 'Εχοντας πραγματική πίστη στο Θεό και γνήσια πατριωτικά αισθήματα, προσπάθησε να οργανώσει το κράτος σε όλους τους τομείς, όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε από τη μακροχρόνια Οθωμανική δουλεία, χωρίς να λαμβάνει ούτε κάποια στοιχειώδη αμοιβή. Μετά τη δολοφονία του, οι περισσότεροι που ανέλαβαν την ηγεσία της χώρας, είχαν ως κίνητρα τη δόξα, τη βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης και την κοινωνική τους καταξίωση.

Αλλά εκτός από την ανιδιοτέλεια που θα έπρεπε να αποτελεί το κύριο κριτήριο επιλογής κάποιου υποψήφιου, και τις άλλες αρετές που είναι απαραίτητες, αντίστοιχες αρετές θα πρέπει να διαθέτει και ο κάθε ψηφοφόρος. Πρώτ' απ' όλα να ψηφίζει με σωφροσύνη, και με γνώμονα το γενικό και όχι το προσωπικό του συμφέρον (διορισμοί, κάλυψη παρανομιών, κ.λπ.).

Ο καθένας μας λοιπόν ας σκεφθεί με σοβαρότητα και προσοχή πριν την επιλογή των προσώπων που θέλει να τον αντιπροσωπεύσουν στη λήψη αποφάσεων και ας μη βιαστούμε να ψηφίσουμε με επιπολαιότητα και αδιαφορία.

Ας εξετάσουμε αν ο υποψήφιος διαθέτει γνήσια ορθόδοξη πίστη και όχι υποκριτική παρουσία προς το θεαθήναι σε τελετές και πανηγύρεις, ειλικρίνεια, εντιμότητα, εργατικότητα, ήθος, ευγένεια και αν η προσωπική του ζωή συμβαδίζει με τις αρχές του Ευαγγελίου.

Αν ενεργήσουμε με αυτά τα κριτήρια, υπάρχει ελπίδα κάποια στιγμή ν' αλλάξει το σκηνικό στην πολιτική και στην κοινωνία μας και να μην βρισκόμαστε συνεχώς μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις σχετικές με σκάνδαλα και επονείδιστες πράξεις ανθρώπων που κατέχουν διάφορα αξιώματα. Εννοείται βέβαια ότι και ο καθένας από εμάς, σε οποιοδήποτε τομέα και αν εργάζεται και ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση, θα πρέπει να εφαρμόζει και ο ίδιος τις αρχές και τις αξίες που επιζητεί και από τους κυβερνώντες. Τέλος καλό θα είναι όλοι μας, αντί μόνο να ασκούμε συνεχώς κριτική στους έχοντες τα αξιώματα, ν' αναρωτηθούμε κι αν εμείς είμαστε συνεπείς στις δικές μας υποχρεώσεις στην οικογένεια, στο περιβάλλον μας και γενικότερα στην κοινωνία.

 

Κ. Ρ.

 

Κορυφή