Οι πρόγονοι μας αμαρτωλοί και αυτοί όπως και εμείς. Όμως είχαν φόβο Θεού. Τον Θεό τον είχαν συνεχώς μπροστά τους, μέσα τους, καθότι ζούσαν στην ύπαιθρο. Στην ευλογημένη ύπαιθρο που πρόσφερε όλα τα μεγάλα πνευματικά αναστήματα του παρελθόντος. Γιατί στα χρόνια μας η φτώχεια δεν εντοπίζεται στις ευρωπαϊκές παράδες που έλεγε ο Μακρυγιάννης (οι οποίες και μας κατέστρεψαν), αλλά στην φτώχεια του πνεύματος.

Ύπαιθρος λοιπόν είναι μία άλλη έκφραση της παρουσίας του Θεού προσιτή στον απλοϊκό άνθρωπο και απόλυτα δεκτή. «Διότι το γνωστόν του Θεού φανερόν εστιν εν αυτοίς· ο γαρ Θεός αυτοίς εφανέρωσε. Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται» (Ρωμ. 1,19). Γιατί είναι αλήθεια ότι ο Θεός αλλιώς εμφανίζεται σ’ ένα ερημίτη-ασκητή-θεολόγο-κληρικό και αλλιώς σ’ έναν απλό άνθρωπο και ειδικά της υπαίθρου. Την ύπαιθρο δεν την αναφέρω υπ’ όψιν υποτιμητικά. Κάθε άλλο η ύπαιθρος υπερέχει του άστεως παρασάγγας. Ήταν όμως στα σχέδια των επί γης κοσμοκρατόρων να την αποδυναμώσουν ερημώνοντας την, γνωρίζοντας την πνευματική επιστασία της επί του ανθρώπου και την ανάλογη ενδυνάμωσή του απ’ αυτήν. Έτσι τα κοπάδια των ανθρώπων θελγόμενα από τα αστικά δελέατα πήραν τον δρόμο «της εξέλιξης», του πολιτισμού, του μοντέρνου τρόπου ζωής, της εκκοσμίκευσης, της καταραμένης αστυφιλίας που εμπεριέχει όλες τις ανομίες και ευθύνεται για την πλήρη αποχαύνωση του συγχρόνου ανθρώπου. Έτσι δε οι θεωρούμενοι επί γης ισχυροί θα είχαν πιο εύκολη την ανθρώπινη ψυχοσωματική διαχείριση.

Μέσα στα ανθρώπινα-τερατώδη κατασκευάσματα πολυκατοικιών και ουρανοξυστών περιορίζεται το ανθρώπινο πεδίο παρατήρησης και ενόρασης στα ταπεινά γήινα επηρεάζοντας, ρυθμίζοντας την ζωή αναλόγως.

(Μη περνάει απαρατήρητη η ετυμολογία της λέξεως ουρανοξύστης. Ξύνει τον ουρανό. Θα έλεγα παρενοχλεί του ουρανό. Προκαλεί τον ουρανό. Δεν ξέχασε ο άνθρωπος την αποτυχημένη απόπειρα δόμησης του πύργου της Βαβέλ).

Λοιπόν ας θυμηθούμε τα ηρωικά Άγραφα.

Εκεί επί τουρκοκρατίας ζούσαν περήφανοι ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι, που δεν έβαζαν πάνω στο σβέρκο τους κανένα δυνάστη. Ήταν άγραφοι στα χαρτιά των Τούρκων, εγγεγραμμένοι όμως στα βιβλία της ορεινής, φυσικής, θεϊκής ζωής. Δεν τολμούσε κανείς να τους σιμώσει στ’ άγρια βουνά που ζούσαν (όπως και τους Σουλιώτες) γιατί εκεί βρισκόταν ο οικείος φυσικός χώρος όχι απλής διαβίωσης, αλλά ζωής κοντά-μέσα στην θεϊκή απεραντοσύνη.

Επανερχόμενος λοιπόν στον προηγούμενο συλλογισμό μου τονίζω με έμφαση ότι ξεχωριστό το πρωινό ξύπνημα στο χωριό, στην κωμόπολη, στην μικρή πόλη, διαφορετικό στην άπνοη άψυχη πόλη.

Στο χωριό είναι ελπιδοφόρα η πρωινή αφύπνιση εξ’ αιτίας της λαλιάς του κόκορα ενός πουλιού, ενός άλλου φυσικού ερεθίσματος. Ανοίγοντας τα μάτια σου αθέλητα δοξάζεις τον Θεό, που σε αξίωσε να αντικρίσεις το φως της ημέρας. Το πολυτιμότερο αγαθό. Έτσι απλά! Ποιος όμως το σκέφτηκε; Σήμερα μάθαμε να σκεφτόμαστε πιο σύνθετα, πιο μηχανικά, πιο άψυχα, πιο ξερά, όμως πιο άνετα να βλασφημούμε το όνομα του Θεού πράξεσι και λόγοις.

Έτσι λοιπόν απλά τα βίωναν οι πρόγονοι μας τα καθημερινά θεωρήματα της ημέρας που ανέτειλε. Το βασικότερο ανέθεταν στον Θεό τα περαιτέρω. Είχαν άγιο θάρρος απέναντι του. Φτάνει που αυτοί έκαναν το χρέος τους στο Θεό. Η φράση «έχει ο Θεός» (που οι σύγχρονοι την ειρωνεύονται λέγοντας «εμείς όμως δεν έχουμε») δεν έβγαινε επιπόλαια από το στόμα τους. Είχε ισχυρή πίεση υγιούς εκτόνωσης και παράλληλης ανακούφισης από τα βάθη της αμαρτωλής μεν ανθρώπινης ψυχής, αλλά ψυχής που ήλπιζε και εναπέθετε τα πάντα στον Θεό. Ενώ στην μεγαλούπολη εκτός από τις εκκλησιές, δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι άλλο που να θυμίζει τον Θεό. Άρα αυτοί που φρόντισαν για την αλλαγή της ανθρώπινης ζωής, γνώριζαν καλύτερα απ’ όλους, πού αποσκοπούν. Στην πλήρη απομάκρυνση του ανθρώπου απ’ ότι έχει σχέση με το θείο. Και φυσικά στην άμεση εξάρτηση στον κάθε αγύρτη πολιτικάντη στενής έως ευρείας εννοίας-τύπου αυτοαποκαλούμενου πλανητάρχη.

Φτάσαμε λοιπόν στα χρόνια που βιώνουμε όλοι μας και οι πιο υγιείς εναπομείναντες στην σκέψη αντιμετωπίζουν την ορφάνια αυτή της ζωοδόχου φύσης, την γενική ορφάνια του Θεού, μπλεγμένοι όμως στα γρανάζια της άψυχης ζωής μένουν άβουλοι. Απλά εμπιστεύονται την βούληση του Θεού που εκπληρούται ΠΑΝΤΟΤΕ σύμφωνα με τα σχέδια του και την κατάσταση της κοινωνίας.

Το παρήγορο είναι ότι η υγιής αυτή μερίδα συναισθάνεται την αμαρτία πιο έντονα και νιώθει την ανάγκη συνδιαλλαγής με τον Θεό. Γνωρίζει ανά πάσα στιγμή ότι η οποιαδήποτε μορφή κρίσης είναι αποτέλεσμα αμαρτίας. Έτσι μέσα στην δραματική πάλη, που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι σήμερα, παλεύουν για μια εσωτερική αναγέννηση που θα έχει σαν αποτέλεσμα δημιουργία νέας καρδιάς και πνεύματος. Ποτέ δεν είναι αργά. Σ΄ αυτήν τους την σκέψη και απόφαση βοηθούν και τα μηνύματα που παίρνουν. Τα λεγόμενα σημεία. Τα μηνύματα ασχέτως αν προξενούν πόνο τα δέχονται σαν μια καρποφορία μέσα στην ξηρή και άνυδρη κοινωνία.

Σ’ αντίθεση με το πλήθος των αθέων της άλλης μεριάς της κοινωνίας που απαρτίζονται απ’ όλα «τα υψηλά» αναστήματα πολιτικών, επιστημόνων, οποιουδήποτε κοσμικού χαρακτήρα μέχρι τον τελευταίο άθεο πολίτη που πίστεψε τις πλάνες τους. Έτσι η γενική αναταραχή του κόσμου και η επανάσταση της φύσης ουδόλως τους ενοχλεί, περνάει απαρατήρητη και αυτοί πιστοί στα κελεύσματα που τους έρχονται καταστρώνουν σχέδια που ο Θεός ματαιώνει άμεσα. (άμεσα=θείος χρονικός προσδιορισμός). Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η αποστασία (κατόρθωμα), η επανάσταση απέναντι στον Θεό πιστεύοντας έτσι ότι απελευθερώνονται. Όλοι προσέχουν με ενδιαφέρον τους νέους όρους, τις νέες ονομασίες που επικράτησαν και περιμένουν με ανυπομονησία την φανέρωση, εκπλήρωση, αποκάλυψη τους.

Περιμέναμε φυσικά ως και προχθές τον φίλο μας τον Τζέφρυ (Γεώργιος Παπανδρέου) –που αποδοκιμάστηκε σαν καθηγητής σε πανεπιστήμιο της Αμερικής κατά τον χειρότερο τρόπο για την ανικανότητα διακυβέρνησης της χώρας μας– να μας μιλήσει από την αφάνειά του και να μας ενημερώσει ημέρα 25ης Μαρτίου ότι ήλθε η ώρα της παγκόσμιας κυβέρνησης. Εσένα περιμέναμε κυβερνηταρά μεγάλε της Ελλάδας να μας μιλήσεις για τα σχέδια των εντολέων σου.

«Παρέστησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού αυτού» (Ψαλμ. 2,2).

Ένα πράγμα να γνωρίζετε βδελύγματα της αθεΐας. Όσο και αν διακατέχεσθε από επαναστατικό οργασμό κατά του Κυρίου. Όσο και αν διχάζετε τα έθνη με τα πονηρά – άνομα σχέδια σας. Όσο και αν τα ωθείτε σε μία πυρετώδη κίνηση και αγωνία λόγω των προβλημάτων που τα φορτώνετε. Ο Θεός θα συνεχίσει να απαντά με περιφρονητικούς γέλωτες και μυκτηρισμούς μπρος στα ανόητα και μάταια μελετώμενα εγχειρήματα σας. Ο μυκτηρισμός είναι πρόσκαιρος γιατί θ’ ακολουθήσει στιγμή, που ενεργώς θα δράσει κατά των διαφθορέων των ψυχών, μιλών την γλώσσα της οργής και θα τραπείτε όλοι σε φυγή καθότι είστε θρασύδειλοι απατεώνες.

Ο Θεός παραμένει απρόσβλητος από την επαναστατική κίνηση των αθέων, όπως πρέπει σε αληθινό ΘΕΟ.

Η παγκόσμια βασιλεία του Θεού είναι αυτή που θα επικρατήσει και ο κοσμοκράτορας ΘΕΟΣ! ΟΧΙ η παγκόσμια κυβέρνηση. «Και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος» (Λουκ. 1,33). Η κυβέρνηση σας θα είναι εφήμερη, ανόητη, παροδική καταδικασμένη όπως όλες οι ανθρωποκεντρικές απόπειρες. Άπαντα τα έθνη-λαοί, βασιλείς και άρχοντες θα υποταχθούν στον ΧΡΙΣΤΟ. Το σχέδιο του Θεού θα επικρατήσει στην ιστορία, όπως άλλωστε έχει προφητευθεί και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου πριν 20 αιώνες.

Άρα φίλτατε Τζέφρυ η πρόταση-ενημέρωση σου έρχεται κάπως αργοπορημένη και άνοστη, καθότι εμείς οι Χριστιανοί είμαστε ΠΡΟενημερωμένοι… Μόνο σαν υπενθύμιση την δεχόμαστε. Ευχαριστούμε όμως όπως και να είναι, αλλά και συ άκουσε την λαϊκή ρήση, θα σου κάνει καλό.

«Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει».

Αρίσταρχος