Αθανάσιος Καλουδιώτης «Η αιχμαλωσία μου στην
Αλβανία του Χότζα 1947-1956»

   Να και ένα περίεργο βιβλίο. Μας έχουν συνηθίσει πολλοί αριστεροί συγγραφείς για το πόσο υπέφεραν οι ίδιοι από το κόμμα τους το ΚΚΕ, όταν πήγαν στις χώρες του Ανατολικού συνασπισμού. Κανείς δεν είχε γράψει κάτι σχετικό για τις περιπέτειες των αιχμαλώτων των κομμουνιστών ανταρτών (κομμουνιστοσυμμοριτών σύμφωνα με την επίσημη ορολογία του ΟΗΕ). Και υπήρχαν τέτοιοι αιχμάλωτοι. Συνήθως τους δολοφονούσαν οι συμμορίτες (σύμφωνα με τον ΟΗΕ) επί τόπου. Έτσι βρέθηκαν π.χ. το 1973 200 σκελετοί στρατιωτών αγνοουμένων μέχρι τότε στη Μουργκάνα με δεμένα χέρια.

   Υπήρχαν όμως και αιχμάλωτοι που παρεδόθησαν από το ΚΚΕ στις ανατολικές χώρες, Αλβανία, Πολωνία κτλ. Και αυτές τους χρησιμοποίησαν στα κάτεργα ως…δούλους, με ελάχιστη τροφή και ύπνο σχεδόν εκτεθειμένων στα στοιχεία της φύσεως. Είναι γνωστή όχι στις λεπτομέρειές της η αιχμαλωσία στα ορυχεία της Πολωνίας Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτών του Εθνικού στρατού. Οι περισσότεροι πέθαναν από τις συνθήκες διαβιώσεως. Ο Αθανάσιος Καλουδιώτης συνελήφθη αιχμάλωτος από τους κομμουνιστές στη γέφυρα του Μουραζανίου λίγο έξω από την Κόνιτσα τον Δεκέμβριο του 1947. Αφού υπηρέτησε τους κομμουνιστές αντάρτες σε βοηθητικές εργασίες 8 μήνες περίπου αυτοί τον παρέδωσαν με άλλους 220 περίπου Έλληνες στρατιώτες στους Αλβανούς για καταναγκαστικά έργα (εκχερσώσεις χωραφιών, συγκομιδή αγροτικών προϊόντων, διάνοιξη και εκτροπή ποταμών κτλ.). Οι συνθήκες διαβιώσεως ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Περιγράφει στο βιβλίο του πως ξυπόλυτοι και ρακένδυτοι κοιμόντουσαν κυριολεκτικά όρθιοι και φυλακισμένοι διότι δεν υπήρχε χώρος. Και τις σωματικές τους ανάγκες τις έκαναν πάνω τους!!! Και δεν είχαν ποτέ την δυνατότητα να πλυθούν!!! Και να αλλάξουν ρούχα. Τόσο …προοδευτικά τους συμπεριφερόταν το… «Δημοκρατικό καθεστώς του Χότζα»που ευτυχώς το γλυτώσαμε εμείς χάρις στους νικητές του Γράμμου, που τώρα το επίσημο μαρξιστικό κράτος τους βρίζει. Σε αυτούς τους αιχμαλώτους προστέθηκαν και κάποιοι Κερκυραίοι εθελοντές που απλούστατα πήραν μια βάρκα και πέρασαν απέναντι για να δουν τον «παράδεισο του Χότζα». Τους θεώρησαν υπόπτους αλλά οι αξιωματικοί του Χότζα, που τους ήξεραν αρκετά καλά, μάλλον θα τους πέρασαν επί πλέον και για βλάκες και τους έστειλαν και αυτούς στο ίδιο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας με τους Έλληνες «μοναρχοφασίστες». Αυτοί καλά να πάθουν έπρεπε να τιμωρηθούν λόγω…. βλακείας. Κοιμόντουσαν οι αιχμάλωτοι στην καλύτερη περίπτωση πάνω στα σανίδια χωρίς σκεπάσματα τις κρύες νύχτες.

   Για φαγητό είχαν 15 νερόβραστα φασόλια και 1 φραντζόλα ψωμί ανά …10 άτομα. Όταν δούλευαν στα… λαϊκά χωράφια της Αλβανίας 12 ώρες την ημέρα εύρισκαν χρόνο να ξεκουραστούν εξαπατώντας με πονηριά τους Αλβανούς φρουρούς που τους πίεζαν χλιαρά είναι αλήθεια να δουλεύουν. Έκλεβαν και καμιά κρεμυδόφλουδα για να φάνε ή καμιά ωμή πατάτα. Είχαν όμως μεταξύ τους σύμπνοια και αδελφοσύνη μέχρι την άφιξη των κομμουνιστών του ΚΚΕ. Αυτοί μάλλον είχαν σταλεί για τιμωρία. Ως γνωστό το κόμμα της «εργατικής τάξης» τους πίπτοντας σε δυσμένεια τους έστελνε για τιμωρία «στην παραγωγή» όπως έλεγε, μαζί με τους εργάτες δηλαδή που υποτίθεται ότι τιμούσε και τιμά. Και η αλήθεια είναι ότι οι επαγγελματίες επαναστάτες του ΚΚΕ και συνάμα τεμπέληδες σύντροφοι εφοβούντο πολύ μην πέσουν σε δυσμένεια και «πάνε να δουλέψουν» όπως κάνει όλος ο κόσμος.

   Οι κομμουνιστές Έλληνες (;) του ΚΚΕ αμέσως έπιασαν «δουλειά» και δεν έκοψαν τις κομμουνιστικές συνήθειες τους. Για να μη δουλέψουν οι ίδιοι οργάνωσαν τους αιχμαλώτους σε «λόχους, συντάγματα, ταξιαρχίες» κτλ. εργασίας για «καλύτερη απόδοση» για τα «λαϊκά συμφέροντα της φιλόξενης Αλβανίας που εθελοντικά επέλεξαν να πάνε οι Έλληνες στρατιώτες». Αμέσως έβαλαν «νόρμα» δηλαδή πόσο θα δουλέψει ο καθένας, αν δεν έβγαζε τη νόρμα του έκοβαν και τα 12 νερόβραστα φασόλια!!! Οι Αλβανοί ήταν ποιο ανθρώπινοι από τους Έλληνες (;;;) συντρόφους τους. Ξεχέρσωναν χωράφια και έβρισκαν χελώνες και τις έτρωγαν. Οι κακούργοι δεσμοφύλακες του ΚΚΕ αυτό το πήραν χαμπάρι και του έδερναν να μην τρώνε χελώνες με την δικαιολογία «Ότι πρόσβαλλαν το λαϊκό καθεστώς της Αλβανίας, διότι με αυτό τον τρόπο δείχνουν ότι δεν τους ταΐζει καλά». Το τι υπέφεραν από βασανιστήρια με αυτούς τους κακούργους αναφέρονται στο βιβλίο. Τους έριχναν σε βούρκο με βδέλλες, σε βόθρους, τους έθαψαν ζωντανούς και τους έβγαλαν λίγο πριν πεθάνουν, ξύλο κτλ. Και όταν μετά την δουλειά και 2 ώρες ποδαρόδρομο γύριζαν να πάνε για φαγητό ο καθένας από αυτούς με οποιεσδήποτε συνθήκες πριν το φαγητό τους έκανε διαφώτιση με τις γνωστές κομμουνιστικές βλακείες. Αν δεν έδειχναν ζήλο στην «σοφή» ομιλία του ηλίθιου εγκληματία κοβόταν το φαγητό, λογικό είναι αρκετοί να χάσουν τη ζωή τους με αυτές τις συνθήκες.

   Ήταν τέτοιες οι συνθήκες που κάποιος αναφώνησε. «Γιατί στην Ελλάδα στέλνουν τους εξόριστους στην Μακρόνησο να τρώνε και να κάθονται· Για αναμορφωτήριο, εδώ να τους στείλουν όλους. Εδώ είναι τα αναμορφωτήρια, ο κασμάς και ο βούρδουλας, όπως τον γνωρίζω εγώ».(σελίς 62). Ο συγκεκριμένος ήταν αριστερός αυτόμολος που μάλλον είχε πάει στην Μακρόνησο. Μετά δραπέτευσε από τον Εθνικό στρατό και πήγε στους κομμουνιστές και θα ήταν ενδιαφέρον αν ζει να γράψει αυτός βιβλίο να δούμε σε ποιο στρατόπεδο πέρασε καλύτερα.

   Την νύχτα για να εκτονώσουν τα εγκληματικά τους πάθη οι κακούργοι δεσμοφύλακες δεν άφηναν τους αιχμαλώτους να κοιμηθούν. Έκαναν «ανακρίσεις» γιατί πχ. Εκεί που έσκαβαν έσπασε το στειλιάρι του κασμά, μήπως «είναι σαμποτάζ κατά της λαϊκής δημοκρατίας της Αλβανίας»; Σκότωσαν έναν για πλάκα λέγοντας ότι προσπάθησε να δραπετεύσει. Έναν άλλο, επειδή έσκυψε να πάρει μια κρεμυδόφλουδα να φάει, εν ψυχρώ τον σκότωσαν και πήρε ο δολοφόνος που καμάρωνε για την «λαϊκή πράξη του» «προαγωγή». Έχουν δίκιο οι ανατολικοευρωπαίοι κομμουνιστές που λένε ότι οι «πιο εγκληματικοί από τους κομμουνιστές είναι οι Έλληνες (;;;)». Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει κατάλογος με τα ονόματα αυτών που ήταν αιχμάλωτοι και των δεσμοφυλάκων τους. Αν κάποιοι από τους δεσμοφύλακες εγκληματίες ζουν είναι βέβαιο ότι θα παίρνουν μισθό «Εθνικής Αντίστασης», «διότι πολέμησαν τον κατακτητή» και τους «έδιωξε» η δεξιά. Χίλιες φορές ντροπή.

   Δεν θα γράψω περισσότερα ας τα διαβάσει ο αναγνώστης στο βιβλίο που δεν πρέπει να λείψει από καμιά βιβλιοθήκη έτσι για να μη ξεχνάμε.

«ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ» Τετάρτη 17 Μαρτίου 2004

Σημείωση· Μια και κλείσανε 60 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου (1949-1959), δημοσιεύουμε διάφορα κείμενα απ’ όλες τις πλευρές για να δούμε τα χάλια μας και να καταλάβουμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδος είναι οι Έλληνες. Ας μη επαναλάβουμε τα λάθη των παππούδων μας.