Ενώπιον μιας μεγάλης
ιστορικής ευθύνης...!

   Αξιότιμε κ. Διευθυντά, σας ευχόμεθα την κατ᾽ άμφω υγιείαν και καλόν υπόλοιπον της Αγίας Τεσσαρακοστής.

   Εν ημέραις χαλεπαίς δια τον σύμπαντα κόσμον, η Ελλάς διέρχεται και αύτη τας «συμπληγάδας πέτρας». Και τούτο, ένεκεν πολιτικών, διατί όχι και εκκλησιαστικών λαθών, των τελευταίων δεκαετιών. Παρά ταύτα δεν απογοητευόμεθα. Ελπίζομεν εις την βοήθειαν του Θεού και της Κυρίας Θεοτόκου, ότι το σκάφος της Πατρίδος μας θα διέλθη αλώβητον εις την αντιπέραν θάλασσαν και θα πλεύση εις ασφαλή λιμένα.

   Δια της ανά χείρας επιστολής επανέρχομαι εις το θέμα του «Τάματος του Έθνους», δια το οποίον και άλλοτε είχομεν αναφερθή μέσω των φιλοξένων στηλών της εφημερίδος σας.

   Παλιός Γέρων Αγιορείτης λέγει ευκαίρως–ακαίρως, ότι «η καλυτέρα πολιτική είναι η αλήθεια». Και δεν έχει άδικον! Όμως, ενίοτε η αλήθεια δεν είναι πάντοτε ευχάριστος δι᾽ ωρισμένους. Κατωτέρω θα προσπαθήσω, ίνα μη λυπήσω κανένα. Στόχος μου είναι η ενημέρωσις των φίλων αναγνωστών και βεβαίως η δικαίωσις απέναντι της ιστορίας αφανών συνανθρώπων μας, οίτινες αγωνίζονται ανιδιοτελώς δια το κοινόν καλόν.

   Προς ενός έτους, περίπου, είχον μίαν ευτυχή συνάντησιν μετά του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου εις τινα ακριτικήν πόλιν της Βορείου Ελλάδος. Κατά την εν λόγω συνάντησιν τον ενημέρωσα εν συντόμω δια την μεγάλην προσπάθειαν, ήτις καταβάλλεται εις τας ημέρας μας υπό του εν Αθήναις Ιδρύματος Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών δια την υλοποίησιν του «Τάματος του Έθνους», ήτοι ανεγέρσεως εις το κλεινόν άστυ περικαλλούς Ι. Ναού προς τιμήν του Σωτήρος Χριστού.

   Εν πρώτοις ο Μακαριώτατος με ηρώτησε με ενδιαφέρον: «Δια ποίον Τάμα αναφέρεσθε;». Του απήντησα, δι᾽ εκείνο το οποίον έκαμον εις τον Θεόν οι πρωτεργάται του Ιερού Αγώνος του 1821, ότε θα ετύγχανον της Ελευθερίας του δούλου Έθνους μας εκ της πολυχρονίου τουρκικής αιχμαλωσίας. Ακολούθως με ηρώτησε: «Τι εγένοντο τα χρήματα, τα οποία συνεκεντρώθησαν κατά την περίοδον της τελευταίας εν Ελλάδι Δικτατορίας (1967–1974);». Του είπον, ότι γνωρίζομεν περίπου τι έχει συμβή, άλλα δεν είμεθα οι αρμόδιοι να ασχοληθώμεν με το ζήτημα τούτο και ότι κύριος στόχος μας είναι η ενότης όλων των Ελλήνων δια την ολοκλήρωσιν του έργου, ως έπραξαν προ τινος και έτεραι ομόδοξοι χώραι μετά την αποκτηθείσαν ελευθερίαν των εκ του γνωστού αθέου καθεστώτος ( Ρωσία, Σερβία,  Ρουμανία και Γεωργία).

   Εις την συνέχειαν ο Μακαριώτατος μοι υπέβαλε την εξής ερώτησιν: «Και τώρα τι θα κάμωμε, θα ζητήσωμεν και πάλιν χρήματα από τον κόσμον;». Του απήντησα ότι και χρήματα υπάρχουν και τόπος υπάρχει, καθώς και «Σωματείον του Τάματος του Έθνους», ήδη ανεγνωρισμένον από το Πρωτοδικείον Αθηνών. Μένει όμως η ευλογία της Εκκλησίας, την οποίαν θεωρούμεν αναγκαίαν ως φίλοι και ημείς του «Τάματος του Έθνους». Εις ο,τι δε αφορά το θέμα των χρημάτων και τούτο μένει ανοικτόν, καθότι δεν θεωρούμεν επιτρεπτόν να εμποδίσωμεν τα άτομα εκείνα, τα οποία θα θελήσουν να συνεισφέρουν δια το καλόν της Πατρίδος και ανάπαυσιν των ψυχών αυτών.

   Εις το τέλος ο Μακαριώτατος με παρώτρυνε να έχωμεν μίαν συνάντησιν εν Αθήναις προς περαιτέρω συζήτησιν. Μετά παρέλευσιν ικανού τινος χρονικού διαστήματος η εν λόγω συνάντησις επραγματοποιήθη με κατηξιωμένα μέλη του Σωματείου υπό τον Πρόεδρον κ. Ιωάννην Αναγνωστόπουλον, απουσιάζοντος εμού εις το εξωτερικόν. Απ᾽ ο,τι επληροφορήθην, το όλον ζήτημα συνεζητήθη λεπτομερώς, αλλ᾽ εις το τέλος αφέθη υπό του Μακαριωτάτου να επανεξετασθή «εν ευθέτω χρόνω». Ο χρόνος όμως κυλά ανεπιστρέπτως, και ουδέν σημαντικόν έχει επιτευχθή έως αυτής της ώρας.

   Δέον να σημειωθή, ότι το εν λόγω θέμα το έχω συζητήσει προσωπικώς μετά πλείστων αγίων Ιεραρχών της Εκκλησίας μας, οίτινες, ομολογουμένως, εξεδήλωσαν ενθουσιασμόν και ενδιαφέρον πλην όμως, μοι άφησαν να εννοηθή ότι τούτο εξαρτάται αποκλειστικώς από τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμον. Εάν ούτως έχουν τα πράγματα, ο Μακαριώτατος, πέραν των άλλων ευθυνών του ως κεφαλή της Αυτοκέφαλου Ελλαδικής Εκκλησίας, ευρίσκεται ενώπιον και της μεγάλης ταύτης ιστορικής ευθύνης του «Τάματος του Έθνους», το οποίον σήμερον τίθεται και πάλιν επί τάπητος με καλούς «οιωνούς». Ευχόμεθα από ψυχής να ευρεθή χρόνος προς εξέτασιν και σύντομον υλοποίησιν αυτού, καθότι δεν γνωρίζομεν το τι τέξεται η επιούσα ημέρα!

  Διατελώ μετά πολλής εν Κυρίω αγάπης

   Κυριακή Α´ Νηστειών της Ορθοδοξίας (2010)

   Γέρων Μάξιμος Ιβηρίτης

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ»

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ