Κατὰ τὸν ἐπίσημο ἑορτασμὸ τῆς 28 Ὀκτωβρίου 2009 στὸ Ἡρῶο τοῦ Διονύσου ὁ Διευθυντὴς τοῦ Β´ Δημοτικοῦ Σχολείου κ. Παντελὴς Μάχας εἶπε τὰ ἑξῆς:
«Εἶναι πάντα δύσκολο νὰ δώσει κανεὶς μὲ λόγια ἐκεῖνο, ποὺ νιώθει στὴν καρδιά του κι εἶναι χίλιες φορὲς πιὸ δύσκολο ὅταν αὐτό, ποὺ νιώθει εἶναι τόσο μεγάλο καὶ τόσο δυνατό, ποὺ τὰ λόγια δὲν τὸ χωροῦν.
Κι ἐμεῖς προσπαθοῦμε κάθε χρόνο αὐτὴ τὴ μέρα, μὲ τὰ φτωχὰ καὶ χιλιοειπωμένα λόγια μας νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴ σημασία τῆς σημαντικότερης μέρας τῆς νεότερης ἱστορίας μας .Τί νὰ ποῦμε λοιπόν. Νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν ἱστορία τῆς 28ης Ὀκτωβρίου. Νὰ ἀραδιάσουμε ὀνόματα, χρονολογίες, νὰ ἀναφέρουμε βουνὰ καὶ πολιτεῖες ἢ νὰ ζητήσουμε τὴ βοήθεια τῶν ἀριθμῶν. Τόσοι ἐμεῖς, τόσοι οἱ ἐχθροί, τόσα τὰ δικά μας τουφέκια, τόσα τὰ δικά τους, τὰ τάνκς, τὰ κανόνια, τὰ βομβαρδιστικά. Μὰ τὸ 40 δὲν εἶναι μονάχα ἀριθμοί. Ἴσα ἴσα. Ἂν κάτι ἐξευτελίστηκε, καταφρονέθηκε καὶ περιγελάστηκε πιὸ πολὺ εἶναι οἱ ἀριθμοὶ καὶ ἡ λογική τους. Δὲν ἦταν οἱ ἀριθμοὶ ποὺ ξεσήκωσαν τὸ λαό μας, ποὺ σύντριψαν τὴ φωτιὰ καὶ τὸ ἀτσάλι, κάτι ἄλλο πρέπει νὰ ἦταν. Ἦταν αὐτὸ ποὺ λέμε Ἑλληνικὴ ψυχή.
Ἐκεῖνες τὶς μέρες τοῦ 40, ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη κείτονταν στὸν τάφο. Ἦταν ἐδῶ, ποὺ οἱ ἀριθμοὶ τσαλαπατήθηκαν γιὰ πρώτη φορά. Ἔθνη πανένδοξα μὲ πλούτη κι ἑκατομμύρια μαχητὲς συντρίφτηκαν μέσα σὲ λίγες μέρες.
Μέσα σὲ δύο βδομάδες κουφάρι ἄψυχο ἡ Πολωνία κι εὐθύς τὸ Βέλγιο καὶ ἡ Ὀλλανδία. Οἱ Γάλλοι οἱ περήφανοι νικητὲς τοῦ Πρώτου παγκόσμιου πολέμου, διαλυμένοι κι ἐξευτελισμένοι σέρνονταν γλείφοντας τὴ μπότα τοῦ κατακτητῆ. Αὐτὴ ἦταν ἡ μεγάλη Εὐρώπη, ἡ ἔνδοξη, ἡ ὡς χθὲς ἀήττητη καὶ ξιπασμένη.
Ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικὸ μέχρι τὴ γαλανὴ Μεσόγειο, αἷμα καὶ φρίκη καὶ θάνατος.
Τὰ πανίσχυρα σιδερόφρακτα κτήνη, ποὺ εἶχαν κάνει σημαία τους τὸ φόνο, εἶχαν ρίξει λάσπη καὶ ντροπὴ στὸ πρόσωπο τοῦ 20ου αἰώνα. Στὸ πρόσωπο τοῦ πολιτισμοῦ.
Ἐκεῖνες τὶς ἴδιες ὧρες τοῦ 40, λὲς καὶ μέσα στὸ μεθύσι τοῦ φόνου τὴν εἶχαν ξεχάσει, ἀπόμεινε μιὰ ἄκρη γῆς, ποὺ δὲν εἶχε ἀκόμη προσκυνήσει. Μιὰ ἄκρη ἀσήμαντης καὶ φτωχικῆς γῆς, τοὺ τὴν κατοικοῦσαν μιὰ χούφτα ἄνθρωποι, δὲν εἶχε σκύψει ἀκόμη τὸ κεφάλι.
Κι ὅταν ξημέρωσε ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 καὶ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ξυπνοῦσε ἀπὸ τὰ οὐρλιαχτὰ τῶν σειρήνων, ἀπορημένος προσπαθοῦσε νὰ καταλάβει τί γίνεται, Πόλεμος. Σ' ἐμᾶς...
Αὐτοὶ οἱ παντοδύναμοι οἱ χορτασμένοι, ζήλεψαν τὸ δικό μας καρβέλι,., Αὐτοί, ποὺ σώριασαν βουνὰ τοὺς νεκροὺς κι ἔκαψαν καὶ γκρέμισαν καὶ βασάνισαν, ζήλεψαν τὰ δικά μας καλύβια... Μύρισαν καὶ τὸ δικό μας αἷμα . Ἔτσι χωρὶς καμία ἀφορμή,..
Ἔπρεπε λοιπὸν μόνο γι᾽ αὐτὸ νὰ ντυθοῦνε στὰ μαῦρα τόσες μάνες, νὰ μείνουν ὀρφανὰ τόσα παιδιά, νὰ ὁδηγηθοῦν στὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης τόσοι νέοι καὶ νέες. Ἔ , λοιπὸν 0X1.
Αὐτὸ τὸ ΟΧΙ τὸ εἶχαν ξεχάσει. Αὐτὸ τὸ ΟΧΙ, ποὺ μὲ μιᾶς ἄστραψε κεραυνὸς ἀπὸ 8 ἑκατομμύρια ἑλληνικὲς καρδιές. Ξέχασαν αὐτὸ ἀκριβῶς, ποὺ μᾶς κράτησε μέσα στοὺς αἰῶνες ζωντανοὺς καὶ ἐλεύθερους.
Στὴν ἀρχὴ μᾶς πνίγει ἡ ὀργὴ κι ἡ ἀγανάκτηση, ποὺ γρήγορα γίνεται σαρκασμὸς καὶ περίγελο.
Ἔτσι εἴμαστε ἐμεῖς οἱ μικροί. Ἴδια παιδιά. Τὸ γλεντοῦμε. Κι ὁ πόλεμος γίνεται τραγούδι. Ὄχι πὼς δὲν ὑπολογίζουμε τοὺς ἀριθμούς. Ξέραμε ὅτι τὸν φασισμὸ τὸν στηρίζουν 8 ἑκατομμύρια λόγχες. Ἐμεῖς εἴμαστε μόνο 8 ἑκατομμύρια ψυχὲς ὅλες κι ὅλες. Ὅμως ψυχὲς ἑλληνικές.
Ἔτσι εὐθὺς στὴν Πίνδο ἡ ἄμυνα γίνεται ἐπίθεση. Μέσα σὲ 10 μέρες οἱ εἰσβολεῖς σταματοῦν τρομαγμένοι καὶ παίρνουν τὸ δρόμο τῆς φυγῆς. Τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδας ξεκινοῦν γιὰ τὸ μεγάλο πανηγύρι. Τρέχουν νὰ βοηθήσουν τοὺς λίγους ὑπερασπιστὲς τῆς Πίνδου, ποὺ ἀγωνίζονται μέσα σὲ ἄνισες συνθῆκες. Κι ἀνάμεσά τους οἱ ἡρωικὲς γυναῖκες τῆς Πίνδου, σωστὲς Σπαρτιάτισσες τοὺς δυναμώνουν καὶ τοὺς ζεσταίνουν μὲ τὴν παρουσία τους.
Δὲν νικιέται ἕνας λαός, ποὺ κι οἱ γυναῖκες πολεμοῦν σὰν ἄνδρες, ποὺ κι οἱ γυναῖκες δείχνουν μὲ τὸ παράδειγμά τους τὸ δρόμο τοῦ χρέους.
Πανηγυρίζει ἡ πατρίδα σήμερα τὸ ἐθνικό της πανηγύρι, πού τὸ πλήρωσε ἀκριβά. Κι αὐτά, ὅμως, ποὺ πληρώσαμε κι ἄλλα τόσα ἀκόμη νὰ πληρώναμε, ἀφοῦ γ᾽ ἀντάλλαγμα ἔχουμε τὴ λευτεριά μας.
Γὶ αὐτὸ τὴν εἴπανε ἀπὸ τὰ κόκαλα βγαλμένη, γιατί ἤθελε τὰ κόκαλα τῶν Ἑλλήνων, γιὰ νὰ λιπανθεῖ, νὰ θραφεῖ καὶ νὰ μπορεῖ νὰ μᾶς χαρίσει σήμερα τοὺς καρπούς της.
Αὐτὴ τὴ μέρα πρέπει νὰ βλέπει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μας μὲ ἀγάπη. Νὰ ἀφήνουμε γιὰ λίγο στὴν ἄκρη τὶς διχόνοιες καὶ τὰ μίση, γιατί ὅλοι μας ἀποτελοῦμε μόρια ἑνὸς συνόλου, καὶ ὅλοι εἴμαστε ἀπαραίτητοι στὸ ἔργο τῆς προκοπῆς αὐτῆς τῆς χώρας. Ἄς ἀγαπήσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, γιὰ νὰ γιορτάσουμε ἑνωμένοι τὴ γιορτὴ τῆς ἐλευθερίας μας, μιὰ γιορτή, ποὺ ἀποτελεῖ σταθμὸ καὶ ξεκίνημα στὴν ἱστορία τοῦ ἔθνους.
Κι ἂν ἡ μοίρα κάποτε ἀναστήσει μπροστά μας ἕνα νέο 40, ξανὰ μὲ ἕνα ΟΧΙ νὰ ἀπαντήσουμε.
«ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ» αγίου Γεωργίου Διονύσου Αττικής, Δεκέμβριος 2009
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ