Δημήτρης Καπράνος Οκτ 30, 2024
Ἔχω μπεῖ στό αὐτοκίνητο, γιά νά πάω νά πάρω ἀπό τό ἀνθοπωλεῖο τό δάφνινο στεφάνι γιά τήν κατάθεση στόν ἀνδριάντα τοῦ Κολοκοτρώνη (στόν Πειραιᾶ δέν ἔχουμε μνημεῖο γιά τόν Πόλεμο τοῦ ΄40), καί βάζω τό ραδιόφωνο ν’ ἀκούσω τά νέα τῆς μέρας.
Στό μικρόφωνο ἔμπειρος δημοσιογράφος, πρώην ἀριστερός (ΚΚΕ), ἀλλά ἀργότερα «ἐκλεκτός» τῶν «μεγαλοεπιχειρηματιῶν ἐκδοτῶν», πού ἅλωσαν τόν Τύπο μετά τό 1989, ἀπορεῖ «γιατί στήν Ἑλλάδα ἑορτάζουμε τήν ἀρχή καί ὄχι τό τέλος τοῦ Πολέμου».
Τί νά τοῦ πεῖς τώρα; Τόν ἐνοχλεῖ, λέει, πού τιμοῦμε τό «Ὄχι», τήν ἀντίσταση στόν Ἄξονα δηλαδή, καί ὄχι τό τέλος τοῦ Πολέμου, ὅπως ὅλη ἡ Εὐρώπη.
Ναί, ἀγαπητέ, μόνο πού ὅταν τελείωσε ὁ Πόλεμος καί ἔφυγαν οἱ Γερμανοί, ἄρχισε ἕνας ἄλλος πόλεμος, μέ εὐθύνη ἐκείνων μέ τούς ὁποίους συμφωνούσατε μέχρι νά ἀνακαλύψετε τί καλός πού εἶναι ὁ… καπιταλισμός!
Τιμοῦμε τήν ἀρχή τοῦ Πολέμου, διότι σέ ἐμᾶς ὁ Πόλεμος τελείωσε τό 1949! Διότι, ἐνῶ ἤμασταν μέ τό μέρος τῶν νικητῶν, ἀντί νά καθόμαστε στά μεγάλα τραπέζια ὅπου μοιραζόταν ἡ Εὐρώπη, πολεμούσαμε μεταξύ μας. Διότι κάποιοι μᾶς ἤθελαν στό «ἀνατολικό μπλόκ», δηλαδή κάτι μεταξύ κομμουνιστικῆς Ρουμανίας καί κινεζόφιλης Ἀλβανίας!
Ἀμάν, παιδιά, νισάφι μ’ αὐτόν τόν μηδενισμό. Νισάφι μέ τήν ἀπέλπιδα προσπάθεια νά μηδενιστεῖ τό κοντέρ καί νά ἀρχίζουμε νά μετρᾶμε ἀπό τό... ΕΑΜ, τό ὁποῖο οὐδόλως ἀνῆκε στήν κομμουνιστική Ἀριστερά τοῦ ΄44. Στό ΕΑΜ εἶχαν ἐνταχθεῖ Ἕλληνες κάθε ἰδεολογίας (πλήν τῶν φασιστῶν). Δεξιοί, ἀριστεροί, κεντρῶοι, εἶχαν πυκνώσει τίς τάξεις τοῦ ΕΑΜ καί… ἔκοψαν λάσπη ὅταν κατάλαβαν ὅτι οἱ Σοβιετικοί ἦταν πίσω ἀπό τό αἱματοκύλισμα τοῦ ‘44.
Γι’ αὐτό, ἀγαπητέ, τιμοῦμε τό «Ὄχι» κατά τοῦ Ἄξονος, τιμοῦμε τό «Ὄχι» κατά τῶν «ὀκτώ ἑκατομμυρίων λογχῶν» μέ τίς ὁποῖες ἀπείλησε ὁ Μουσολίνι τόν τσολιᾶ καί τελικά ἔστρεψε τά νῶτα στήν ἐφ’ ὅπλου εὐζωνική ξιφολόγχη!
Τιμοῦμε τούς «ὀλίγους Ἕλληνες», οἱ ὁποῖοι «ὀλίγοι» ἦταν καί ὅταν ὁ Ξέρξης ἐπιχείρησε νά περάσει ἀβρόχοις ποσί τίς Θερμοπύλες κι ὕστερα νά «κάνει κρουαζιέρα» στά στενά τῆς Σαλαμίνας. Ὅπως ἦταν «ὀλίγοι» στόν Μαραθῶνα καί στά Δερβενάκια.
Κι ὕστερα, ὁ ἀπορῶν παρουσιαστής εἶχε καλεσμένο καί ἕναν -πιθανότατα «προοδευτικό»- καθηγητή, ὁ ὁποῖος ἀπεκάλεσε «ἀμαθεῖς» καί «ἀγράμματους» ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι τιμοῦμε τήν 28η Ὀκτωβρίου καί δέν καθόμαστε νά μελετήσουμε ὅτι «ὑπῆρξαν καί ἄλλοι μικροί λαοί πού ἀντιστάθηκαν». Καί μᾶς εἶπε ὅτι οἱ Νορβηγοί δέν δέχθηκαν νά συνθηκολογήσουν καί μάλιστα μέ πρωταγωνιστή τόν βασιλέα τους, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀδελφός τοῦ βασιλέως τῆς Δανίας, ὁ ὁποῖος εἶπε ἀμέσως «περάστε» στούς Γερμανούς, καί ἐξάδελφος τῶν δικῶν μας βασιλέων! Δηλαδή τί ἤθελαν νά ποῦν πρωί-πρωί οἱ «ποιητές»; Ὅτι ἐπειδή εἶπαν τό δικό τους «Ὄχι» καί οἱ Νορβηγοί, ἐμεῖς δέν πρέπει νά τιμοῦμε τήν 28η Ὀκτωβρίου; Βρέ μαράζι πού τό ‘χει ἡ «πρόοδος» πού δέν μπόρεσε νά μᾶς κάνει « Ἐμβερχοτζία» καί «Τσαουσεσκία» τότε, πού ἡ κομμουνιστική Ἀριστερά σήκωσε τά ὄπλα κατά τῆς νόμιμης ἐξουσίας τοῦ τόπου!
Γιά νά τελειώνουμε μ’ αὐτό τό παραμύθι. Φυσικά καί δέν συμφωνεῖ κανείς μέ τίς δικτατορίες, ἀλλά εἶναι πασιφανές ὅτι τό «Ὄχι» τό εἶπε ὁ Μεταξᾶς καί ὅτι εἶχε προετοιμάσει κατά τόν καλύτερο τρόπο τόν Ἑλληνικό Στρατό, ὁ ὁποῖος ἔγραψε τό Ἔπος τοῦ ΄40, τό ὁποῖο τιμοῦμε καί θά τιμοῦμε εἰς τόν αἰῶνα τόν ἅπαντα!