“ Ἐκ τῆς κόνεως μου ἀναγεννῶμαι”

(έμβλημα ιερού λόχου)

Άνθρωπος! Σώμα φτιαγμένο από πηλό, που ζωντανεύει όμως από το πνεύμα του Θεού. Μία ψυχοσωματική λοιπόν ανθρώπινη ύπαρξη έχει ανάγκη αναλόγου συντηρήσεως και για κάποιους ιερά φιλόδοξους, ενορατικούς επενδυτές των θεϊκών ταλάντων, περαιτέρω αναπτύξεως και αναδείξεως αυτού του θείου δώρου. Ανάγκη ενός μυστηριακού εξαγιασμού. Μιας Παυλείου ανύψωσης μέχρι τον τρίτο ουρανό, άσχετα αν ακόμη η σύνδεση με τη γη και το χώμα, αποτελεί ένα στοιχείο δεσμευτικό για τον καθένα μας.

Από πού όμως ξεπηδάει αυτή η ιερή φιλοδοξία; Ποιός είναι ο ιερός σκόλοπας που υποδαυλίζει τις ανήσυχες πνευματικά υπάρξεις και τις ωθεί στην επίταση της θεϊκής αναζήτησης; Όλα αυτά ξεκινούν από μία ιερή φιλοξενία που πραγματοποιεί ο καθένας μας προς τον ίδιο τον Θεό. Γιατί το ανθρώπινο σώμα αποτελεί τον ξενώνα, όπου φιλοξενείται το Άγιο Πνεύμα. Το ανθρώπινο σώμα αποτελεί έναν μοναδικό ιερό ναό, εντός του οποίου εγκαταβιοί το πνεύμα του Θεού. Το εν λόγω σώμα είναι ο ιερός τόπος, όπου, όταν το επιτρέπουμε εμείς οι ίδιοι, τελούνται ιερά μυστήρια και πλάθονται θεϊκά σχέδια, που στόχο έχουν την ανακατάληψη του ιερού οχυρού του θεϊκού παραδείσου από πλευράς μας. Αυτού που έχασαν οι πρωτόπλαστοι μέσα από τα χέρια τους. Τα άπληστα χέρια τους.

Έτσι λοιπόν, όπως το σώμα έχει ανάγκη υγιούς διατροφής προς συντήρηση αλλά και περαιτέρω ανάπτυξη, κάπως έτσι και το πνευματικό σκέλος του ανθρώπου, η ψυχή του, έχει ανάγκη υγιούς πνοής που εμφυσάται μέσα στο ανθρώπινο σώμα, αποκλειστικά και μόνο από τον δημιουργό του. Τον Θεό!

Η ισορροπία αυτής της διατροφής συντείνει στην δημιουργία του χαριτωμένου όντος που λέγεται άνθρωπος. Γιατί αυτός ο άνθρωπος πλάστηκε κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, γι' αυτό και αποτελεί το εκπληκτικότερο όλων των δημιουργημάτων. Όμως το παρόν δημιούργημα, πρέπει να μένει θεμελιωμένο και να ανυψώνεται περαιτέρω πάνω σε αυτή τη βάση, σε αυτή τη θεώρηση, χωρίς να ξεπέφτει στη μονόπλευρη και ως εκ τούτου στείρα διαχείριση του εν τέλει άπνοου σώματος.

Για να πλησιάσουμε όμως στο κεντρικό νόημα του θέματός μας, η καλλιέργεια και η εν τέλει καρποφορία της ψυχής μας συντελείται κατά ένα μεγάλο μέρος από την ευεργετική ενδυνάμωση που παρέχεται μέσω των ποικίλων ιερών συμβόλων. Γιατί τα ιερά σύμβολα, αποτελούν τους πνεύμονες μέσω των οποίων εκλαμβάνεται ο καθαρός αέρας των ιδανικών, τα οποία με τη σειρά τους τροφοδοτούν τις υγιείς ψυχοσωματικές ανθρώπινες υπάρξεις. Αιματώνουν τις πνευματικές αρτηρίες σφόδρα, με αποτέλεσμα να ξεπηδά η αγιοσύνη.

Ιερά σύμβολα! Ένας αμέτρητος αριθμός πνευματικών αστέρων, που ίπτανται στον πνευματικό ουρανό αλλά και στον υλικό, φωτίζοντας νύχτα μέρα, αυτούς που λαχταρούν για το ΦΩΣ!

Ιερά σύμβολα! Ένας πνευματικός ήλιος. Ένας ήλιος που δεν δύει ποτέ όμως. Μπορεί φευγαλέα, κάποια ζηλόφθονα “σύννεφα” να εποφθαλμιούν να τον καλύψουν, αλλά αυτός συνεχίζει και υπάρχει και πίσω απ' αυτά και μέσα σε αυτά, διαλύοντάς τα κάποια στιγμή ηγετικά. Μπορεί μέσα στην απόκρυψή του να πλησιάζει η νύχτα, αυτό όμως συμβαίνει για να εκτιμηθεί περαιτέρω η σπουδαιότητά του. Γιατί κακά τα ψέματα‧ είναι δύσκολο να κοιτάξεις τον ήλιο την στιγμή που μεσουρανεί. Είναι τόσο επιβλητικός, δεσπόζων και εκτυφλωτικός, που σε αναγκάζει να μην τον απολαύσεις και να στρέψεις τα μάτια σου στα γύρω κτίσματα, στην υπόλοιπη πλάση, όπου και εκεί όμως θα τον αντικρύσεις την ώρα που φωτίζει τα πάντα. Την ώρα που θερμαίνει ευεργετικά.

Αυτό λοιπόν είναι κάθε ένα ιερό σύμβολο! Ένας ήλιος που φωτίζει τις ζωές μας. Χαράζει μονοπάτια, φωτίζει ανήλιαγα σκοτάδια, αφυπνίζει μέσα από τον πνευματικό λήθαργο, θερμαίνει μέσα στο πολικό ψύχος, χαροποιεί, νοηματοδοτεί. Εξασφαλίζει την πραγματική ΖΩΗ!

Στις μέρες μας όμως, έχει πλακώσει μια βαριά καταχνιά, στον ήδη ελώδη κάμπο της κοινωνίας μας, με αποτέλεσμα η πνιγηρή ατμόσφαιρα της αμαρτίας, να υπερτονίζει μόνο την νύχτα. Το πνευματικό έρεβος κάποιων άλλων “συμβόλων”, πλαστών, διεστραμμένων, διαβολικών. Συν τοις άλλοις ο καρκίνος της χλιδής και υπερκατανάλωσης, της ευμάρειας και του ωχαδερφισμού, προκαλούν πάμπολλα ασφυκτικά συμπτώματα, μέσα στην ήδη παθογόνα ατμόσφαιρα. Κι' όμως, παρ' όλα αυτά, ο ήλιος των ιερών συμβόλων φωτίζει και θερμαίνει. Απλά πρέπει να αναδυθούμε από το ομιχλώδες τοπίο της ηγεμονεύουσας ψευδαίσθησης, της ανόσιας και ανούσιας νεφελώδους ζωής μας και να αναρριχηθούμε ψηλά, εκεί που κοιτούσαν και οι μάγοι, όπου μας περιμένει το θεσπέσιο θέαμα του μεσουρανήματος του γνησίου ηλίου. Της διαυγούς ατμόσφαιρας, με την παρουσία του μοναδικού Θεού.

Ας αναφερθούμε ενδεικτικά και επιλεκτικά σε κάποια σύμβολα, που διώκονται μανιωδώς στις μέρες μας, απ' αυτούς που ενοχλούνται.

Ένα τέτοιο σύμβολο ιερό λοιπόν, είναι ο κτύπος της καμπάνας. Η καμπάνα αποτελεί ένα εγερτήριο σάλπισμα, έναν ψυχικό συναγερμό στον άνθρωπο, καλώντας τον να συναισθανθεί την αμαρτωλότητά του και μετέπειτα τον καθοδηγεί στον τόπο του εξαγνισμού, στην Εκκλησία, προς αποθεραπεία. Προς εξαγιασμό! Φέρνει στην θύμησή μας τακτικά την κλήση του Αδάμ, υπό του Θεού, μέσα στον παράδεισο όταν εκείνος είχε αρχίσει να “απομακρύνεται” από Αυτόν. “ Ἀδάμ ποῦ εἶ;” (Γεν. 3,9).

Κάθε φορά λοιπόν που χτυπά η καμπάνα, μας καλεί ο Θεός να τον πλησιάσουμε, ενθυμούμενοι πόσο ψηλά βρισκόμασταν και πόσο χαμηλά ξεπέσαμε. Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι τα προηγούμενα χρόνια, δήθεν ένεκα κορωνοϊού, απηγόρευσαν τον κτύπο της. Οι ενοχλούμενοι... Γιατί ο κτύπος της καμπάνας, δυνάμωνε τον κτύπο της καρδιάς των Ορθοδόξων και διεφύλαττε την υγεία τους, ψυχική και σωματική, παρέχοντας πρόληψη και ιάματα μέσα στους ναούς. Κάποιοι άλλοι, οι πειράζοντες νομικοί, αναφέρονταν με γλώσσα δολερή σε θέματα ηχορύπανσης.

Δυστυχώς όμως για όλα ευθύνεται η πνευματική ρύπανση και ο διχασμός προσωπικότητος, λόγω συγχρόνου δαιμονισμού. Γιατί δυστυχώς μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηρισθούν κάποιες συμπεριφορές ή λόγω σχιζοφρένειας, οπότε τότε πρέπει να επέμβουν ψυχίατροι και ψυχολόγοι. Κάπως έτσι μπορεί να σχολιασθεί και το ξέφρενο ξέσπασμα πριν καιρό της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, συμβούλου του πρωθυπουργού (https://apagoreuetai ) “Θέλω να καταστραφούν τα πάντα. Να πέσουν οι τρούλοι από τις 10.000 εκκλησίες της επικράτειας να μας πλακώσουν. Να γλυτώσει ο πλανήτης από έναν άχρηστο λαό. Τέλος!”

Παρήγορο είναι, ότι η εν λόγω καταστροφέας, γνωρίζει τον αριθμό των εκκλησιών στην επικράτεια της χώρας μας. Αντιθέτως όμως μας ανησυχεί η επιθυμία της ως παθητικός καμικάζι να ταφεί ομού με άλλους. Μάλλον φοβάται την μοναξιά. Αλλά όλοι οι αποτυχημένοι στην ζωή, οι λιπόψυχοι, οι λιποτάκτες, οι διακινητές και λάτρεις ποικίλων ξοάνων, οι άχρηστοι εν τέλει ποθούν το τέλος. Όχι μόνο το δικό τους, αλλά όλης της κοινωνίας. Ερμηνεύουν δε περίεργα την εντολή του Κυρίου “αλλήλων τα βάρη βαστάζετε”. Κατά το προσωπικό δοκούν.

Όλοι αυτοί που μιλούν για άχρηστο λαό, για ράτσα ξεπεσμένη, ξεπλυμένη, φελάχα και πασχίζουν προκειμένου να αποφύγουν την αιμοληψία από ρωμαίικο αίμα, έχουν εν τέλει μέσα τους “έναν δαίμονα” που τους διαταράσσει τις προσωπικότητές τους, διχάζοντάς τες. Το ομολογεί ο ίδιος ο Καζαντζάκης σελ. 186, 396 στο έργο του “Για να γίνης μεγάλος”, αλλά και στο 41 γράμμα του σελ. 46 προς τον Πρεβελάκη.

Την ώρα όμως που κάποιοι γραικύλοι παλεύουν να γκρεμίσουν τα σύμβολα, παντί τρόπω, κάποιοι άλλοι, σύγχρονοι ομολογητές, αναρτούν περίοπτα τα σύμβολα. Τα ήδη αναρτημένα μέσα στις υγιείς και απόλυτα ορθοφρονούσες συνειδήσεις τους.

Η ανωτέρω σύνθεση μιλάει από μόνη της. Με άλλα λόγια μεταφέρει επικαίρως μία παλιά εντολή θεϊκή. “ Ἐν τούτω νίκα”.

Με τον Σταυρό μπροστά και την φοβερά προστασία της Παναγίας μας, τα ιερότερα των συμβόλων, εμπνεόμαστε εμείς οι παραδοσιακοί και γνήσιοι εικονολάτρες. Οι έτεροι, οι “εικονομάχοι”, βλέποντας τον Σταυρό ας δαιμονίζονται. Η κατάληξή τους όμως θα είναι μέσα σε κάποιους χοίρους νεωτέρων Γαδαρηνών. Μετά όμως ακολουθεί ο γκρεμός...

Κλείνουμε το θέμα μας αναφερόμενοι σε ένα ξεχωριστό σύμβολο από πνευματικής σκοπιάς. Πρόκειται για την υδρόγειο σφαίρα. Μιλάει ο Πασκάλ.

“Η ζωή μας μοιάζει με την υδρόγειο σφαίρα. Το ένα ημισφαίριο το φωτίζει άπλετα ο ήλιος. Το άλλο έχει το αμυδρό φως της νύχτας.” Με λίγα λόγια, αυτά που βλέπουμε με το φως της ημέρας, την νύχτα, επειδή δεν μπορούμε να τα διακρίνουμε, ειδικά όσα δεν είδαμε καθόλου, χρειαζόμαστε φως θεϊκό για να τα δούμε και να τα ερμηνεύσουμε, Το φωτεινό ημισφαίριο της ζωής μας ας φωτίζει τις διάνοιες μας, ώστε να έχουμε την δυνατότητα με ταπεινωμένη την λογική μας, να αποδεχόμαστε τα θεία μυστήρια χωρίς ειρωνείες, υπεροψίες, ύβρεις και οποιεσδήποτε ενοχλήσεις. Χωρίς κατάρες και όρκους, ότι “ οὐκ οἶδα τόν ἄνθρωπον” (Ματ.26,74). Γιατί λίγο αργότερα, θα λαλήσει ο πετεινός και τελικά θα κλάψουμε πικρά και θα μετανοήσουμε πικρότερα, αρκεί να μη είναι αργά.

“Τώρα πάρε απόφαση! Θα έλθει μια στιγμή που θα είναι αργά πια να αποφασίσεις!” (C.G.Lewis).

Αρίσταρχος