Ευαγγελισμός· η χαρούμενη είδηση ότι έρχεται «ο Ένας της Αγίας Τριάδος» να λάβει την ανθρώπινη φύση, να γίνει όμοιος με μας και να μας λυτρώσει από την αμαρτία, τον Διάβολο και τον θάνατο. Έρχεται ο Υιός του Θεού να γίνει Υιός της Παρθένου, Υιός του ανθρώπου. Ο Υιός του Υψίστου έρχεται να γίνει και Υιός του Αβραάμ και Υιός του Δαυΐδ. Θα βασιλεύσει όπως και ο πατέρας του Δαυΐδ «επί τον οίκον Ιακώβ», αλλά της βασιλείας αυτού «ουκ έσται τέλος».

Έρχεται λοιπόν ο Υιός του Θεού και συλλαμβάνεται ασπόρως, εκ Πνεύματος Αγίου, αλλά κυοφορείται ως άνθρωπος. Η αγνή Μαριάμ παραμένει παρθένος, αλλά συγχρόνως καθίσταται και μητέρα. Το γεγονός αυτό είναι το μόνο «καινόν υπό τον ήλιον», όπως παρατηρούν οι πατέρες.

Κι εμείς οι χριστιανοί ετοιμαζόμαστε κάθε χρόνο να γιορτάσουμε την θεία αγγελία για τον ερχομό του Χριστού, και μάλιστα τη σύλληψη και την κυοφορία του.

Αλλά τι περίεργη και αλλοπρόσαλλη η συμπεριφορά κάποιων χριστιανών, πόσο υποκριτές και αντίχριστοι είναι στις επιλογές της ζωής τους; Τριακόσιες πενήντα χιλιάδες εκτρώσεις γίνονται στην Ελλάδα μας κάθε χρόνο. Παιδιά που συνέλαβαν κάποιες Ελληνίδες και που βρισκόταν στην περίοδο της κυοφορίας δεν βλέπουν το φως της ημέρας, δεν φθάνουν στην γέννηση, γιατί φονεύονται με διαφόρους μεθόδους εκτρώσεως. Επαναλαμβάνουμε τη γενοκτονία που προξένησε ο Ηρώδης, την γενοκτονία που προξένησαν οι Τούρκοι κατά την Μικρασιατική καταστροφή. Κι ενώ τους κατηγορούμε διεθνώς και ζητούμε να τους καταδικάσει ολόκληρη η οικουμένη, εμείς, όχι για μια φορά, αλλά κάθε χρόνο σκοτώνουμε 350.000 ελληνόπουλα και επιπλέον απαγορεύουμε και αμφισβητούμε σε οποιονδήποτε να εκφέρει διαφορετική γνώμη.

Πρόσφατα «Ο σύλλογος προστασίας αγέννητου παιδιού» ανήρτησε παντού και στο μετρό των Αθηνών αφίσες που ανέλυαν το θέμα της εκτρώσεως και επιζητούσαν να ευσθητοποιήσουν τον κόσμο στην αληθινή πραγματικότητα του εγχειρήματος αυτού. Οι λιποτάκτες του καθήκοντος, αυτοί που θυσιάζουν τα πάντα στο αμαρτωλό εγώ τους και την αμαρτωλή ελευθερία τους, οι άνευ προηγουμένου φασίστες, που ζητούν την πλήρη συμμόρφωση των πάντων με τα πιστεύω τους και τις ιδεολογίες-ιδεοληψίες τους, αυτοί που δεν δέχονται ελευθερία εκφράσεως και δημοκρατική ισότητα στις όποιες διαφορετικές γνώμες και απόψεις σήκωσαν γη και ουρανό, αναστάτωσαν όλη την κοινή γνώμη και ζήτησαν από τον υπουργό συγκοινωνιών το κατέβασμα των αφισών. Και ο υπουργός, άνθρωπος χωρίς προσωπικότητα και ψυχικό σθένος, απλό φερέφωνο της όποιας μάζας και αλήτικης μειοψηφίας υπέκυψε και εκτέλεσε την προσταγή του αμαρτωλού κατεστημένου της χώρας.

Άλλο ανόσιο και αντεθνικό γεγονός. Είχε προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2020 να πραγματοποιηθεί gay pride των ΛΟΑΤ αστυνομικών της Ευρώπης και ζητήθηκε από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να το θέσει υπό την αιγίδα του. Το υπουργείο αρνήθηκε. Κόμματα της αντιπολιτεύσεως επέκριναν και στηλίτευσαν την άρνηση. Διότι είναι προοδευτικά και δημοκρατικά. Τον Ιούνιο όμως του 2019 σε ανάλογο gay pride οι ΛΟΑΤ παρουσίασαν μεταξύ των πανώ τους τα εξής δύο. Το ένα «Η Μακεδονία δεν είναι ελληνική είναι ομοφυλόφιλη» και το άλλο «Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς· η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς». Κανείς των προοδευτικών και δημοκρατικών και αντιρατσιστών δεν διαμαρτυρήθηκε, ούτε ζήτησαν από την πολιτεία να κατασχεθούν τα πανώ και να διωχθούν αυτοί που τα κρατούσαν. Κι αν κάποιοι εχέφρονες το ζητούσαν ή η αστυνομία το επιχειρούσε, όλα τα απύλωτα στόματα των ανωτέρω θα ξέχυναν ποταμούς λεκτικών και δημοσιογραφικών επιθέσεων με τις χειρότερες λέξεις και θα ζητούσαν «την κεφαλήν επί πίνακι» των όσων ανελάμβαναν να υποστηρίξουν την πατρίδα, την οικογένεια, την Μακεδονία. Αλλά τις αφίσες του «Συλλόγου προστασίας του αγέννητου παιδιού» δαιμονίστηκαν που τις είδαν. Και οι υποκριτές κινούμε γη και ουρανό, ζούμε καταστάσεις χειρότερες της Γερμανικής Κατοχής, για να μη πεθάνουν μερικές χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες από τον κορωνοϊό. Για τις 350.000 ούτε να ακούμε ούτε να βλέπουμε.

Μετά από αυτά, και άλλα πολλά που δεν αναφέραμε, είναι τυχαίο ότι εφέτος δεν μπορέσαμε να γιορτάσουμε επίσημα την 25η Μαρτίου· ούτε εκκλησιαστικά ούτε εθνικά; Πρέπει να το σκεφθούμε όλοι μας αυτό και να εμβαθύνουμε στο γεγονός. Ας διαβάσουμε το πρώτο κεφάλαιο του προφήτη Ησαΐα. Θα δούμε εκεί τον Θεό να διαμαρτύρεται που οι Εβραίοι έχοντας άθλια ζωή και συμπεριφορά επέμειναν να συνεχίζουν να πηγαίνουν στο ναό και να προσφέρουν θυσίες. «Τας νουμηνίας υμών και τας εορτάς υμών μισεί η ψυχή μου· εγενήθητέ μοι εις πλησμονήν...» Ησ. 1,14. «Εις πλησμονήν» τουτέστιν «Σας μπούχτισα, σας σιχάθηκα...».

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ