ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ

Είμαστε έτοιμοι για όλα. Πάντοτε οι αθώοι είναι έτοιμοι για όλα.

Οι ένοχοι φοβούνται. Οι αθώοι ποτέ.

Οι αθώοι είναι σε κάθε στιγμή έτοιμοι για τη ζωή και τον θάνατο, για την εύνοια και την δυσμένεια της τύχης, για την καταιγίδα και την καλοκαιρία.

Μονάχα για ένα πράγμα δεν είναι ποτέ έτοιμος και άξιος ο αθώος· για την ατιμία.

Διανύουμε τον πέμπτο μήνα ενός νικηφόρου πολέμου. Οκτώ εκατομμύρια νικούν τα σαράντα εκατομμύρια μιας μεγάλης αυτοκρατορίας, καθώς κι ένα χειμώνα βαρύτατο στις κορφές απόκρημνων και άξενων βουνών. Και ρωτάμε· θα υπάρξουν άνθρωποι ικανοί να μας πλευροκοπήσουν; Θα υπάρξουν τάχα λαοί, που θα αποφασίσουν να τριπλασιάσουν τον αριθμό των εχθρών μας, αναλαμβάνοντας απέναντι της ιστορίας των και της δευτέρας παρουσίας του ίδιου των του Πνεύματος, την ευθύνη για μια τέτοια πράξη;

Δεν το πιστεύουμε.

Δεν το πιστεύουμε, γιατί θέλουμε να σεβασθούμε το όνομα μερικών λαών (όπως και όλων των λαών) περισσότερο παρ' όσον είναι διατεθειμένοι οι ίδιοι να το σεβασθούν.

Δεν το πιστεύουμε, γιατί υπάρχει ένα όριο και για την υπομονή του Θεού. Και όλοι οι λαοί φοβούνται την οργή του.

Αν όμως... Δεν θέλουμε να διατυπώσουμε πέρα για πέρα τη φράση. Είμαστε στρατιώτες και πολεμιστές και ξέρουμε το τι θα πει να υποθέσει κανείς (έστω και θεωρητικά) γι' άλλους στρατιώτες και πολεμιστές, ό,τι υπονοούμε και αποσιωπούμε.

Αν όμως... Ακούστε το, στρατοί εσείς με την παράδοση αιώνων, ακούστε το προτού είναι αργά για σας παρά για μας! Αν γίνει ότι από ενδιαφέρον για την τιμή σας αποσιωπούμε, τότε... τότε όλοι οι άνδρες της Ελλάδος (θέλετε και οι γυναίκες; ναι, και οι γυναίκες της Ελλάδος) θα πιάσουν μπρος από τις φάλαγγες κι από τις μηχανές σας το χορό της πιο υπέροχης θυσίας, που γνώρισε ποτέ η ιστορία. Και δεν θα παραταχθούν απέναντι σας μόνο όσοι ζούμε. Θα αναστηθούν και οι νεκροί μας και θα ταχθούν πλάϊ μας. Και δεν θάναι ούτε καν μόνον οι νεκροί μας, που θα σπεύσουν, βγαίνοντας από τους ιερούς τάφους της παγκόσμιας ιστορίας, να μας βοηθήσουν. Θάναι (το ξέρετε πολύ καλά) και οι υπέροχοι σύμμαχοί μας, που θα χαρούν, (γιατί πάντα χαίρονται σε τέτοιες μεγάλες ώρες) να χύσουν το αίμα τους μαζί μας. Και δεν θάναι μόνον οι Άγγλοι, οι σύμμαχοί μας. Θάναι όλος ο κόσμος εκτός από σας. Θα είστε και σεις οι ίδιοι, που μεσ᾽στην ψυχή σας θα ταχθείτε πλάϊ μας! Και πως θέλετε να νικήσετε όταν σεις οι ίδιοι θάχετε ταχθεί με το μέρος μας, με το μεγάλο Δίκιο μας, με το πιο μεγάλο Δίκιο που έχει ως τώρα φανεί στον κόσμο!

Ας ξαναγυρίσουμε σε μια σκέψη νηφάλια: Δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Ξερουμε μονάχα –κι αυτό μας φθάνει– τι θα κάνουμε εμείς, οτιδήποτε κι αν πρόκειται να γίνει.

Όποιος έχει τιμή δεν μετράει την τιμή του με μέτρα ποσοτικά. Η τιμή δεν ζυγίζεται και δεν μετριέται. Η τιμή είναι κάτι το απόλυτο. Αν υπάρχει απέναντι σαρανταπέντε εκατομμυρίων, υπάρχει και απέναντι ογδόντα πέντε ή εκατόν τριάντα εκατομμυρίων. Ας το μάθουν όσοι έχουν συμφέρον να το μάθουν. Για μας το πρόβλημα είναι απλό. Δεν είναι καν πρόβλημα.

Η συνείδησή μας, αδέλφια, είναι ολοκάθαρη. Εν καιρώ πολέμου η ολοκάθαρη συνείδηση σημαίνει, ότι μπορούμε να αγρυπνούμε ήσυχοι. Ναι αγρυπνούμε, αλλά και είμαστε ήσυχοι. Ξέρουμε, ότι κάνουμε το χρέος μας. Ξέρουμε, ότι θα το κάνουμε μέχρι τέλους, οτιδήποτε κι αν συμβεί. Η γνώση αυτή μας φθάνει. Είναι η γνώση του παντογνώστη Θεού ενσταλαγμένη στη συνείδηση των ανθρώπων.

 

Παναγιώτης Κανελλόπουλος

Αχρίς 15 Μαρτίου 1941

Κορυφή