ΠΕΡΙ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Ευτυχής εκείνος που γνωρίζει την ιστορία, έγραψε ο τραγικός Ευριπίδης. Δεν γνωρίζω αν αυτό ισχύει για όλους. Γι’ αυτούς, οι οποίοι δεν έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν στο ελάχιστο τις εξελίξεις, η γνώση της ιστορίας προξενεί πόνο. Οι ισχυροί, ακόμη και αν τη γνωρίζουν, δεν έχουν την παρα­μικρή διάθεση να διδαχθούν. Ο Χίτλερ δεν διδάχθηκε από τη συντριβή του Ναπολέοντα στη Ρωσία και υπέστη μεγαλύτερη. Οι Νεοέλληνες βιώνουμε την Τρίτη μεγάλη παρακμή χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι οι δύο προηγού­μενες οφείλονταν στην ολιγοτεκνία των προγόνων μας.

Μεγάλη παρακμή, χωρίς την αίσθησή της, βιώνουν στο σύνολό τους οι λαοί της Ευρώπης, παρακμή, η οποία εντείνεται από την πολιτική των κατε­στημένων κυβερνήσεων, των ευρισκομένων στην υπηρεσία της νέας τάξης πραγμάτων.

Η ολιγοτεκνία, αν όχι η αποφυγή τεκνογονίας, συνοδεύεται από τη διασπο­ρά του ιδεολογήματος περί πολυπολιτισμικών κοινωνιών.

Δεν είναι μόνο οι επιχειρηματίες, οι οποίοι πιέζουν για την προσέλευση μεταναστών (και όχι μόνο προσφύγων), αλλά και πλήθος διανοουμένων, «ενημερωμένων» και «προοδευτικών» πολιτών, οι οποίοι προβάλλουν το ιδεολόγημα και αγωνίζονται για την πάταξη του ρατσισμού και της ξενοφο­βίας, όπως αυτά εκφράζονται από τους οπαδούς της ιδεολογίας του ολοκλη­ρωτισμού και της καθαρότητας της φυλής. Το ιδεολόγημα περί πολυπολιτι­σμικής κοινωνίας προβλήθηκε πρόσφατα κατά τον πλέον επίσημο τρόπο από τον πρωθυπουργό μας από το βήμα της Βουλής: «Μακριά από μας οποιαδήποτε ξενοφοβία και ρατσισμός. Χαίρομαι όταν πηγαίνω σε παρε­λάσεις και βλέπω μια κοινωνία να μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική. Δεν αμ­φισβητείται η εθνική μας ακεραιότητα με αυτό τον τρόπο».

   Υπήρξαν πολυπολιτισμικές κοινωνίες κατά το παρελθόν; Ναι, θα αποκρι­θεί κάποιος εξετάζοντας επιπόλαια τα ιστορικά συμβάντα. Η ρωμαϊκή αυτο­κρατορία υπήρξε πολυεθνική και πολυπολιτισμική.

    Ας εξετάσουμε τα πράγματα βαθύτερα και με μεγαλύτερη προσοχή. Στη Μέση Ανατολή, που αποτελεί το λίκνο της ιστορίας του δυτικού κόσμου έζησαν πληθώρα λαών. Αναφέρω επιγραμματικά τους Ακκάδιους, Σου­μέριους, Βαβυλώνιους, Ασσύριους, Χετταίους. Όλοι τους εξαφανίστηκαν υποταχθέντες σε λαούς, οι οποίοι εισέβαλαν, κατέκτησαν, κατέστρεψαν και τους αφομοίωσαν. Μόνο δύο λαοί επιβίωσαν στο ιστορικό γίγνεσθαι, οι Εβραίοι και οι Πέρσες, οι δεύτεροι σημαντικά αλλοιωμένοι και με άλλο όνομα (ιρανοί), αν και σχημάτισαν για διάστημα απέραντη αυτοκρατορία.

Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διάδοχος της εφήμερης ελληνικής του Με­γάλου Αλεξάνδρου είχε σαφώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τις προη­γηθείσες. Ενδιαφέρθηκε πρωτίστως για την κυριαρχία και, στη συνέχεια, για την ευμάρεια της αυτοκρατορικής αυλής. Δεν ήταν στους στόχους της να επιβάλει κάποια θρησκεία, αφού με τον κατακτημένο ελληνικό κόσμο είχε κοινή πίστη. Πέραν αυτού, σε εποχή πληθωριστική, στο πάνθεο χωρούσαν όλες οι θεότητες της Ανατολής. Η συντριβή των Εβραίων και η διασπορά τους σε μεγάλη έκταση δεν οφειλόταν στη θρησκευτική αντίθεση, αλλά στη διαρκή επαναστατική διάθεση αυτών. Επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας συνετε­λέσθη ο πλήρης εξελληνισμός των λαών της Μικράς Ασίας, ακόμη και των Γαλατών, οι οποίοι αφιχθέντες, ως μισθοφόροι, εγκαταστάθηκαν τελικά περί την Άγκυρα. Η ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού, η συγγένεια αρκε­τών λαών της Μικράς Ασίας προς τους Έλληνες και η κοινή θρησκευτική πίστη ήσαν παράγοντες ικανοί για την αφομοίωση. Σημειώνουμε την ανωτε­ρότητα του πολιτισμού και την κοινή πίστη, επειδή είναι παράγοντες καθο­ριστικής σημασίας.

Η εμφάνιση δύο νέων θρησκειών, του χριστιανισμού και του ισλάμ, συνε­τέλεσαν στην σημαντική μεταβολή της ιστορίας των λαών περί την Με­σόγειο θάλασσα. Σε αντίθεση προς την Εκκλησία, η οποία σεβάστηκε τα έθνη, ως δημιουργήματα του Θεού, το ισλάμ ταύτισε την πίστη με το έθνος γι’ αυτό και επήλθε εξαραβισμός των κατακτημένων χωρών, δηλαδή όχι μόνο θρησκευτική, αλλά και γλωσσική αφομοίωση. Οι νεότερες αραβικές χώρες είναι δημιουργήματα των αποικιοκρατών. Οι Οθωμανοί φάνηκαν πιο ελαστικοί και δεν επιδίωξαν τον εκτουρκισμό των κατακτημένων παρά μόνο όταν επικράτησαν οι Νεότουρκοι, οι υιοθετήσαντες τον δυτικό τρόπο βίου. Έτσι οι Έλληνες και οι Αρμένιοι κατάφεραν να επιβιώσουν και μαζί τους πολλοί Εβραίοι, διωγμένοι από την Ισπανία. Ένας ακόμη λαός επιβίωσε σε διασπορά, όπως οι Εβραίοι και αυτός είναι οι τσιγγάνοι με χώρα προέλευ­σης την Ινδία.

Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είχαμε αθρόα είσοδο σε κάποιες χώρες της δυτικής Ευρώπης μεταναστών από αποικίες με ισλαμικό κυρίως πληθυσμό αρχικά και με βάση διακρατικές συμφωνίες μετά το 1960 λόγω της ανάγκης σε εργατικό δυναμικό. Δεν υπήρχε τότε η παραμικρή υποψία προβλημάτων που θα ανέκυπταν αργότερα. Όλοι πίστευαν στην ανωτερότη­τα του δυτικού πολιτισμού και υπήρχε η βεβαιότητα ότι η τρίτη γενιά μετα­ναστών θα είχε αφομοιωθεί πλήρως.

Διέπραξαν όμως τρία τραγικά σφάλματα:

Αδιαφόρησαν για τη δύναμη της θρησκευτικής πίστης, πρακτικοί υλιστές όντες, και ιδιαίτερα για το ισλάμ, το οποίο απαξίωσαν να μελετήσουν.

Δεν εκτίμησαν πρεπόντως την ιστορική μνήμη των μουσουλμάνων παλαιότερη (σταυροφορίες) και νεότε­ρη (αποικιοκρατία), γι’ αυτό και συνέχισαν να τους προκαλούν με πα­ρεμβάσεις προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Υπερεκτίμησαν την αξία του πολιτισμού τους όντες οι εισηγητές του φυλετισμού, των διακρίσε­ων και της ανωτερότητας της άρειας φυλής!

Πώς θα μπορούσε να επέλθει η αφομοίωση;

Με την αποδοχή του υλι­στικού κοσμοειδώλου από τους μουσουλμάνους; Αστείο! Στους μεικτούς γάμους, και δεν είναι λίγοι πλέον, το ισλάμ θριαμβεύει σ’ όλη την έκταση της δυτικής Ευρώπης;

Με την αποδοχή του καταναλωτικού τρόπου βίου; Αλλά πλείστοι των μεταναστών ζουν στο όριο της φτώχειας ωθούμενοι σε παράνομες πράξεις προς επιβίωση και εγκλεισμένοι σε θλιβερά γκέτο. Αυτή την τραγική πραγματικότητα εθελοτυφλούν ή αποκρύπτουν σκοπίμως οι οπαδοί της πολυπολιτισμικότητας. Ασφαλώς σε κάποιες χώρες έγινε αντιλη­πτή η κατάσταση και από αυτή επωφελούνται οι ολοκληρωτικές ιδεολογίες, που κερδίζουν διαρκώς έδαφος στις εκλογές. Και η εκμετάλλευση συνεχίζε­ται και πόλεμοι οξύνουν την κατάσταση και δεν είναι συνωμοσιολογία να καταγγείλουμε το κύκλωμα διακίνησης όχι μόνο προσφύγων, αλλά και με­ταναστών. Και δεν περιοριζόμαστε να καταγγείλουμε την κακή Τουρκία, που αποτελεί εμφανώς μέρος του κυκλώματος, αλλά και τους «εταίρους» και «συμμάχους» μας κατ’ εντολή των οποίων έκλεισαν τα προς βορράν σύ­νορα της χώρας μας, ώστε να εγκλωβιστούν οι δύσμοιροι εδώ ενώ η οικονο­μική κρίση σοβεί και εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, επιστήμονες κυρίως, ανα­ζήτησαν εργασία εκτός χώρας.

Θα τους αφομοιώσουμε όλους αυτούς; Αστείο! Θα αποδεχθούν την ειρη­νική συνύπαρξη μαζί μας, αφού εμείς σεβόμαστε τη διαφορετικότητα; Αστείο! Δεν μας διδάσκει κάτι η Δύση; Στη Γαλλία άθεοι γονείς βαπτίζουν τα τέκνα τους, για να αποκτήσουν πολιτιστική ταυτότητα. Το ισλάμ γνωρί­ζει, όταν αποκτά ισχύ, να την αξιοποιεί!

Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε μέτρα ενίσχυσης της τεκνοποιίας. Καλό ασφαλώς το μέτρο. Συνειδητοποίησε αυτός, επί τέλους, την κρισιμότητα λόγω της δημογραφικής γήρανσης της χώρας μας ή είναι απόφαση κατ’ εντολήν προς ενίσχυση των μεταναστών;

Ό,τι και να συμβαίνει κερδισμένοι είναι όσοι θέλουν να είναι συνδη­μιουργοί του Θεού.

                                   

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ      

Κορυφή