25η Μαρτίου 1821: Η επανάσταση των πολυτέκνων
Δεν είναι καθόλου υπερβολή ότι το 1821 ήταν δημιούργημα και επιτυχία της πολυτεκνίας.
Όσες φορές ο Ελληνισμός υποδουλώθηκε αιτία ήταν η ολιγοτεκνία. Πράγματι το 198 π. Χ. ο Ελληνισμός νικήθηκε από τους Ρωμαίους στη μάχη στις Κυνός Κεφαλές και το 168 π. Χ. στη μοιραία μάχη της μακεδονικής Πιερίας υποδουλώθηκε οριστικά στους Ρωμαίους αποκλειστικά και μόνο από την έλλειψη επαρκούς αριθμού πολεμιστών, εξ αιτίας της ολιγανθρωπίας. Τότε ο Ελληνισμός δεν διέθετε στρατό, έστω κι αν στρατολόγησε ακόμη και δεκαεξάχρονα παιδιά και υπερήλικους γέροντες.
Ωστόσο, η ολιγανθρωπία δεν ευθυνόταν μόνο για την αρχική πτώση του Ελληνισμού, αλλά και στις σταυροφορίες το 1204 και στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως η αιτία ήταν πάλι η ίδια. Ο Οζάλ πρόεδρος της Τουρκίας προ ετών είχε δώσει τη διάσταση της επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών λέγοντας: «Το Κυπριακό και το πρόβλημα του Αιγαίου θα επιλυθούν από τις πληθυσμιακές εξελίξεις που σημειώνονται στις δύο χώρες». Και εννοούσε αυτό ακριβώς, την πληθυσμιακή έκρηξη της Τουρκίας σε αντίθεση με την υπογεννητικότητα της χώρας μας.
Με αυτή την διάσταση αν δούμε την επανάσταση των Ελλήνων το 1821 μπορούμε να πούμε ότι ήταν η επανάσταση των πολυτέκνων.
Και όντως αν δεν υπήρχαν οι πολύτεκνοι –με τόσες σφαγές και τόσα παιδομαζώματα– δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να επιβιώσει η επανάσταση. Το 70% του τότε ελληνικού πληθυσμού ήταν πολύτεκνοι. Ανατρέχοντας λοιπόν στις σελίδες της ιστορίας μας και ιδιαίτερα της νεώτερης, διαπιστώνεται ότι οι πολύτεκνοι είχαν την μερίδα του λέοντος στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.
Η ευρύτερη οικογένεια των Κολοκοτρωναίων διέθετε πριν ξεσπάσει η επανάσταση 150 ετοιμοπόλεμους άνδρες. Ο ίδιος δε ο στρατηλάτης γέρος του Μωριά, ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης, είχε δώδεκα αδέλφια.
Ο Ανδρούτσος είχε πέντε παιδιά, ο Πανουργιάς είχε οκτώ παιδιά, ο δε άγιος του αγώνα στρατηγός Μακρυγιάννης είχε δώδεκα παιδιά.
Από τους ναυτικούς αγωνιστές ο Μιαούλης είχε πέντε παιδιά, ο μπουρλοτιέρης ναύαρχος Κανάρης είχε επτά παιδιά και ο Κουντουριώτης, η ωραία αυτή μορφή του αγώνα, είχε οκτώ παιδιά.
Ο μεγαλοεπιχειρηματίας αρχηγός της επαναστάσεως στην Χαλκιδική, ο Εμμανουήλ Παπάς, είχε εννιά παιδιά και θυσίασε έξι από τ' αγόρια του στον αγώνα. Ο στρατηγός Σισίνης είχε πέντε παιδιά.
Οι κληρικοί του αγώνα είχαν ο μαρτυρικός καλόγερος Σαμουήλ οκτώ παιδιά και έντεκα αδέλφια. Ο φλογερός ρασοφόρος και μπουρλοτιέρης των ψυχών, που ξεσήκωσε τους ραγιάδες, ο Παπαφλέσσας, είχε δεκαεννιά αδέλφια και ο ήρωας της Αλαμάνας Αθανάσιος Διάκος είχε δώδεκα αδέλφια.
Δεν ήταν όμως μόνο οι αγωνιστές του 1821 που είχαν πρωτοπορία στην πολυτεκνία. Υπήρξαν και ηγετικές πολιτικές μορφές του Υψηλάντη, Καποδίστρια και του Δεληγιάννη, που είχαν οι δύο πρώτοι οκτώ αδέλφια και ο τρίτος οκτώ παιδιά. Η πολυτεκνία ήταν εκείνη που αποσόβησε τον εθνικό αφανισμό στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς, όπως μαρτυρεί έμμεσα ο στρατηγός Μακρυγιάννης: «... παλαιόθεν και ως τώρα όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από εμάς και μένει και η μαγιά».
Αν δεν υπήρχε η πολύτεκνη Ελληνίδα μάνα να φέρνει καινούργια βλαστάρια στη ζωή, στη θέση εκείνω που αφάνισαν οι Τούρκοι με τις σφαγές, το παιδομάζωμα, τις αλλαξοπιστίες, «το γένος των Ελλήνων θα είχε χαθεί και η Ελλάδα θα είχε σβήσει από το χάρτη και τη μνήμη των λαών» γράφει ο Νίκος Αρβανίτης.
Μαρία Αντωνιάδου, γραμματέας συλλόγου πολυτέκνων γονέων Εορδαίας.
Εφημερίδα Εορδαϊκός Παλμός, 26 Μαρτίου 2018.