Κανονικά παραμονή εορτών και Κυριακών, διότι η Κυριακή είναι η καθ’ αυτό γιορτή του χριστιανισμού όπως θα δειχθεί και πιο κάτω, ούτε γάμος πρέπει να γίνεται. Διότι δεν μπορεί το γαμήλιο γλέντι να μας χωρίζει από το Ευχαριστιακό Τραπέζι. Ας θυμηθούμε εκείνο το «γυναίκα έγημα», που ειπώθηκε σαν πρόφαση για να δικαιολογηθεί αυτός που δεν ήρθε στο τραπέζι του βασιλέως Θεού. Ο γάμος είναι για να μας οδηγήσει στην αγιότητα και όχι να μας απομακρύνει απ’ αυτήν. Θα έπρεπε οι μελλόνυμφοι να λειτουργούνταν πρώτα, να κοινωνούσαν και το απόγευμα της Κυριακής να νυμφευόταν. Παλιά ο γάμος γινότανε μέσα στη θεία λειτουργία, όπως γίνεται και η χειροτονία των κληρικών, που είναι ένας πνευματικός γάμος. Αργότερα γινότανε αμέσως μετά την θεία λειτουργία, μετά απομακρύνθηκε προς το απόγευμα και μετά έφυγε στο Σάββατο· και τώρα τελευταία φθάσαμε στο κατάντημα, σε πολλές μητροπόλεις, να γίνεται εν ημέρα νηστείας το βράδυ της Παρασκευής.

  Θα συγκεντρωθούμε λοιπόν για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Θα έρθουν κι αυτοί που δεν εκκλησιάζονται συνήθως τις Κυριακές, διότι είναι μεγάλη γιορτή λένε τα Χριστούγεννα. Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι σε κάθε λειτουργία που γίνεται γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Σε κάθε λειτουργία έχουμε μια ενσάρκωση του Χριστού. Σε κάθε λειτουργία έχουμε μία φάτνη και το Χριστό ως βρέφος μέσα της. Ποια είναι η φάτνη; Είναι η αγία Τράπεζα. Αντί του Ιωσήφ και της Παναγίας μας βρίσκεται ο ιερεύς, ή ο αρχιερεύς, ή πολλοί ιερείς και αρχιερείς στα συλλείτουργα. Πως ενσαρκώνεται και παρουσιάζεται ο Χριστός; Με το μυστήριο της μεταβολής του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα Χριστού. Πάνω στην αγία Τράπεζα, μη το ξεχνάμε ποτέ αυτό, βρίσκεται ο Χριστός που είναι πανταχού παρών, και σωματικά. Μπορούμε να τον ακούσουμε στο ευαγγέλιο και στο κήρυγμα, να τον δούμε μέσα από τα είδη του αγίου άρτου και οίνου και το σπουδαιότερο όχι απλώς να τον εγγίσουμε και να τον προσψαύσουμε αλλά να τον φάμε· να τον βάλλουμε μέσα μας· να ενωθούμε μ’ Αυτόν και να γίνουμε Θεοφόροι.

  Αδελφοί μη χάσουμε την ευκαιρία για να ενωθούμε πραγματικά με τον Χριστό με το μυστήριο της θείας ευχαριστίας. Ας μην έρθουμε στο ναό απλώς για να παρακολουθήσουμε εθιμοτυπικά και παραδοσιακά-κοσμικά το μυστήριο και να πούμε στο τέλος τα συνηθισμένα «|Χρόνια πολλά». Αν είμαστε λερωμένοι ας πλυθούμε μέσα στο λουτρό της μετανοίας και της εξομολογήσεως. Δεν ήρθαμε στον κόσμο απλώς για να ζήσουμε βιολογικά, επιδερμικά, αισθησιακά και κάποτε να τελειώσουμε και να γίνουμε χώμα. Ήρθαμε για να προσλάβουμε την αιώνια ζωή κα χαρά και ευτυχία. Καλή ένωση λοιπόν με τον ενανθρωπήσαντα Θεό και Κύριό μας.