Αξιότιμε κύριε Διευθυντά

  Διάβασα εις το υπ’ αριθ. 1716/21 Δεκεμβρίου 2007 φύλλο του «Ορθόδοξου Τύπου» το άρθρο· Η εικονογραφημένη παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας σχετικά με την Γέννηση του Θεανθρώπου (Θεολογία της Εικόνας) του κ. Κωνσταντίνου Δεληγιάννη, δρος φιλ. καθ. Χριστιανικής και Βυζαντινής Αρχαιολογίας.

  Απ’ όσα έχω μελετήσει ως Ορθόδοξος χριστιανός, δυο σημεία της εικόνας είναι αντίθετα από όσα είναι γραμμένα στο Πηδάλιο, και ένα ακόμη τρίτο.

 Το πρώτον, ως προς την Θεοτόκο, είναι το εξής. Αναφέρεται εις το άρθρο· «Ο…Νικόλαος Μεσαρίτης…την περιγράφει υπερβολικά κουρασμένη…».

  Εις το Πηδάλιο αναφέρεται σε σημείωση του ΟΘ΄ Κανόνα της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου σελ. 290· «Όθεν δεν πρέπει να ιστορούσιν οι ζωγράφοι την Θεοτόκον εν τη εορτή της Χριστού γεννήσεως, κειμένης επί κλίνης, και ωσάν αποκαμωμένην από τους πόνους…».

 Το δεύτερον είναι·«…το λουτρόν του Παιδίου».

  Εις το Πηδάλιο αναφέρεται· «…το δε να ιστορούνται γυναίκες τινές πλύνουσαι τον Χριστόν εν τη λεκάνη, ως οράται εν πολλαίς εικόσι της Χριστού γεννήσεως, τούτο είναι παντάπασιν ατοπώτατον, και σαρκικών ανθρώπων εφεύρημα, δι ό και παντί τρόπω πρέπει να αποβάλλεται».

  Γνώμη μου· Εφ’ όσον ο Χριστός μας γεννήθηκε υπερφυσικά, το σώμα του δεν ήτο γεμάτο από υγρά της μήτρας κι επομένως δεν είχε ανάγκη πλυσίματος.

  Ακόμη και ο πιο απλός άνθρωπος ίσως διερωτηθεί. Είχε υπηρέτριες η Παναγία μαζί της, όταν γέννησε;

 Το τρίτον έρχεται σε αντίθεσημε το Ευαγγέλιο και τους ύμνους. Εις το άρθρο αναφέρεται το εξής· «και δεξιά ο μνήστωρ Ιωσήφ διαλογιζόμενος τα συμβαίνοντα».

  Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο (Ματθ. α΄, 18-25) ο Ιωσήφ είχε ενημερωθεί από τον Άγγελο περί της συλλήψεως της Θεοτόκου εκ Πνεύματος Αγίου και δεν του έμενε πλέον κανένας διαλογισμός.

  Αλλά και ο ύμνος των Χαιρετισμών της Θεοτόκου λέγει· «Ζάλην ένδοθεν έχων λογισμών αμφιβόλων ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, προς την άγαμον σε θεωρών και κλεψίγαμον υπονοών, Άμεμπτε· μαθών δε σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου, έφη· Αλληλούια».

  Άρα ο Ιωσήφ ήταν γνώστης της αληθείας, όπως του φανέρωσε ο Θεός και δεν είχε κανένα διαλογισμό κατά την ώρα της γεννήσεως του Χριστού μας.

  Αυτά που γράφει ο κ. καθηγητής είναι παρμένα από την Ιερά Παράδοση. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, όμως, ομιλεί για άλλην Ιερά Παράδοση εις το Πηδάλιο.

  Εις τα σημεία αυτά που αναφέρθηκα φαίνεται ότι πρόκειται περί ανθρωπίνων φαντασιών και όχι περί Ιεράς Παραδόσεως. Διότι από όσα γνωρίζω ως Ορθόδοξος χριστιανός, η Ιερά Παράδοση πρέπει να συμφωνεί με την Αγία Γραφή. Η Ιερά Παράδοση βοηθά εις την ερμηνεία της Αγίας Γραφής και δεν αντιτίθεται εις αυτήν. Ακόμη η Ιερά παράδοση βοηθά εις την κατανόηση των Ορθόδοξων δογμάτων.

  Εκτός εάν ο κ. καθηγητής δεν γνωρίζει τι γράφει το Πηδάλιο ή είναι αντίθετος προς αυτό.

  Οι αγιογράφοι πρέπει να μελετούν το Ευαγγέλιο και πατερική Θεολογία και τους βίους των αγίων, για να αγιογραφούν σωστά. Ακόμη να προσεύχονται και να ρωτούν Ορθόδοξους θεολόγους, οι οποίοι να γνωρίζουν σωστά την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση, και να μην αγιογραφούν κατά την φαντασία τους. Όπως κάνουν οι υμνογράφοι, οι οποίοι μελετούν πρώτα τον βίο των αγίων και μετά συνθέτουν τους ύμνους σύμφωνα με τον βίο και το μαρτύριο των αγίων.

Μετά της εν Κυρίω αγάπης

Στέφανος Κοντοστάνος

Καλαφιώνες-Κερκύρας

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» 08-08-2008