Πράγματι, κάθε πιστός και ευσεβής χριστιανός, όπου γης, χαίρεται χαράν μεγάλην, διότι ετέχθη ο Σωτήρ.

  Συγχαίρουν οι άγιοι άγγελοι και οι ψυχές των Αγίων.

  Χαίρονται και οι κοσμικοί άνθρωποι, γιατί στις μεγάλες εορτές σπάζει η μονοτονία της καθημερινότητας και ο εορταστικός διάκοσμος τους ξεκουράζει. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες· «βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος» (Δημόκριτος)

Αλλά η χαρά των πιστών ψυχών δεν είναι μόνο ψυχολογική, εξωτερική, πρόσκαιρη. Είναι βαθειά πνευματική. Πηγάζει από την αίσθηση της απείρου αγάπης και φιλανθρωπίας του Αγίου Θεού που εκδηλώθηκε με την ενανθρώπιση του Λόγου.

  Αναφωνεί η πιστή ψυχή με τον άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο.

  «Ω της καινής μίξεως! Ω της παραδόξου κράσεως! Ο Ών γίνεται και ο άκτιστος κτίζεται και ο αχώρητος χωρείται…Και ο πλουτίζων πτωχεύει· πτωχεύει γάρ την εμήν σάρκα, ίν’ εγώ πλουτήσω την αυτού θεότητα. Και ο πλήρης κενούται, ίν’ εγώ της εκείνου μεταλάβω πληρώσεως. Τις ο πλούτος της αγαθότητος; Τι το περί εμέ τούτο μυστήριον; Μετέλαβον της εικόνος και ουκ εφύλαξα μεταλαμβάνει της εμής σαρκός, ίνα και την εικόνα σώση και την σάρκα αθανατίση» (Λόγος ΛΗ΄, εις τα Θεοφάνεια, 13). Πηγάζει ακόμη η χαρά από την δωρηθείσα στους ανθρώπους ειρήνη και ευδοκία του Ουρανίου Πατρός.

  Διδάσκει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ότι και προ Χριστού υπήρχαν μερικοί δίκαιοι άνθρωποι, που είχαν δεχθεί την ειρήνη του Θεού. Αλλά αυτή η ειρήνη ήταν χωρίς την «ευδοκία», γιατί ο Λόγος δεν είχε σαρκωθεί. Δεν ήταν «τελεία και αμετάθετος», ούτε εδίδετο σε όλους τους ανθρώπους (Ομιλία ΝΗ΄).

  Με την σάρκωση του Λόγου επήλθε ειρήνευση, συμφιλίωση και καταλλαγή του επαναστατημένου ανθρώπου προς τον Θεό.

  Η προς τον Θεό επιστροφή και ειρήνευση δια του Κυρίου Ιησού Χριστού συντέλεσε, ώστε να αποκατασταθεί και η εσωτερική ειρήνη στις ψυχές των ανθρώπων και η προς αλλήλους ειρήνη και αγάπη.

  Μπορούμε πραγματικά να χαιρόμαστε, όταν απολαμβάνουμε βαθειά ειρήνη με τον Θεό, τον εαυτό μας και τον συνάνθρωπο.

 Ο σύγχρονος άνθρωπος, που δεν χαίρεται γιατί δεν ειρηνεύει, προσπαθεί με την εξωστρέφεια να ξεχάσει την δυστυχία του. Γι’ αυτό δεν θέλει να μείνει ούτε για λίγο μόνος του, χωρίς κάποιο εξωτερικό ερέθισμα να τον απασχολεί.

 Γράφει κάπου ο Πασκάλ, ότι ο πιο δυστυχής άνθρωπος είναι ο βασιλιάς. Γι’ αυτό έχει πάντα κοντά του τον γελωτοποιό, για να τον κάνει να ξεχνά την δυστυχία του.

  Σύγχρονες μορφές γελωτοποιών για τον άνθρωπο, που του λείπει η ειρήνη και η χαρά του Χριστού, είναι το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το διαδίκτυο, το κινητό τηλέφωνο, οι απρόσωπες και θορυβώδεις διασκεδάσεις, η μέθη της ταχύτητος, ο ακτιβισμός.

  Ευτυχείς όσοι θα μείνουν για λίγο μόνοι τους, θα διαπιστώσουν το εσωτερικό του κενό και ανικανοποίητο και θα αναζητήσουν τον Λόγο.

  Ευτυχείς όσοι θα ετοιμάσουν τον έσω άνθρωπο για να ανακλίνουν σ’ αυτόν τον σαρκωθέντα Θεό. Τότε πράγματι θα ειρηνεύσουν και θα χαρούν.

 Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, με το κείμενο που ακολουθεί, θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε τον αγώνα που πρέπει να κάνουμε για να ειρηνεύσουμε με τον Θεό, τον εαυτό μας και τον συνάνθρωπό μας.

  «Αυτήν την ειρήνη να φυλάσσωμεν, αδελφοί, όσο μπορούμε. Διότι αυτήν ελάβαμε ως κληρονομιά από τον Σωτήρα μας που εγεννήθη σήμερα και μας έδωσε το Πνεύμα της υιοθεσίας, δια της οποίας γινόμεθα “κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού”»(Ρωμ. η΄17).

  Ας ειρηνεύομε λοιπόν με τον Θεό τηρώντας όσα είναι ευάρεστα σε Αυτόν· την σωφροσύνη, την φιλαλήθεια, την δικαιοπραγία, την καρτερία στις προσευχές και τις δεήσεις, «άδοντες και ψάλλοντες εν ταις καρδίαις ημών» (Εφεσ. ε΄19) και όχι μόνο με τα χείλη.

  Ας ειρηνεύομε με τους εαυτούς μας, υποτάσσοντας την σάρκα τω πνεύματι (το σαρκικό φρόνημα στον νόμο του Πνεύματος), εκλέγοντας να ζούμε όπως απαιτεί η συνείδησή μας και φροντίζοντας, ώστε ο εσωτερικός μας κόσμος των λογισμών κα κινείται με κοσμιότητα και καθαρότητα. Διότι έτσι μόνο θα καταστείλουμε τον όντως εμφύλιο πόλεμο που διεξάγεται μέσα μας.

  Ας ειρηνεύομε μεταξύ μας, «ανεχόμενοι ο ένας τις αδυναμίες του άλλου και συγχωρώντας, αν τυχόν κάποιος έχει παράπονο από τον άλλον, όπως και ο Χριστός μας συνεχώρησε» (πρβλ. Κολ. γ΄13) και δείχνοντας μεταξύ μας ευσπλαχνία που πηγάζει από την μεταξύ μας αγάπη, καθώς και ο Χριστός από την αγάπη του και μόνο προς εμάς μας ευσπλαχνίσθηκε και για χάρη μας ενανθρώπησε.

  Έτσι λοιπόν, αφού ανορθωθούμε από την πτώση της αμαρτίας με την δική του βοήθεια και χάρη και αφού ανεβούμε (πνευματικά) δια των αρετών, θα αποκτήσουμε «το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς» (Φιλιπ. γ΄ 20), από όπου περιμένουμε την ελπίδα μας να λυτρωθούμε από την φθορά και να απολαύσουμε τα ουράνια και αιώνια αγαθά ως τέκνα του Ουρανίου Πατρός. (Ομιλία ΝΗ΄, Εις την κατά σάρκα σωτήριον Γέννησιν του Κυρίου, 15).

  Στους εν Χριστώ αδελφούς μας ευχόμεθα πλουσία την χάρη του ενανθρωπήσαντος Κυρίου μας και την από αυτόν πηγάζουσα ειρήνη και χαρά για τις άγιες αυτές ημέρες, το νέον έτος και όλη μας την ζωή.

Αρχιμανδρίτης ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Καθηγούμενος Ιεράς Κοινοβιακής
Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους

«ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ» αριθ.80 ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2006