Ξεκίνησε στις 15/10/2020 η δίκη του υπευθύνου για την υπόθεση της μικρής οκτάχρονης Αλεξίας, που πριν δύο χρόνια κατέστη ανάπηρος κατά 95% από αδέσποτη σφαίρα, που δέχθηκε στις Θεσπιές των Θηβών την ημέρα της Αναστάσεως. Το θλιβερό αυτό γεγονός, όπως και άλλα πολλά που συμβαίνουν κατ' έτος τη βραδιά της Αναστάσεως, μας αναγκάζουν ν' ασχοληθούμε με τη στάση που υπάρχει σε αρκετούς «χριστιανούς», που η μοναδική τους επαφή με την Εκκλησία είναι να έρθουν και να πετάξουν βεγγαλικά, κροτίδες ή και να πυροβολούν μόλις ακουστεί το «Χριστός Ανέστη». Πρόκειται για συνήθειες που αμαυρώνουν την μεγίστη γιορτή του χριστιανισμού, αναστατώνουν την διεξαγωγή της Παννυχίδος του Πάσχα και εμποδίζουν τον σωστό εκκλησιασμό των πραγματικά πιστών.
Το φαινόμενο είναι παλαιό και έχει προβληματίσει και εξεγείρει πολλούς ιεράρχες λογίους και δυναμικούς, οι οποίοι πονούν από την καταστροφή των μεγάλων εορτών του χριστιανισμού, λόγω των λαϊκών και αντιεκκλησιαστικών εθίμων που έχουν επικρατήσει σιγά-σιγά, αφού τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει η σωστή αντίσταση και διαφώτιση εκ μέρους των εκκλησιαστικών ταγών και ιθυνόντων.
Ο βιογράφος του Χρυσοστόμου Σμύρνης, Χρήστος Σωκρ. Σολομωνίδης, στην βιογραφία του Χρυσοστόμου που εξεδόθη το 1993 στην Αθήνα, σελ. 93, αναφέρει τα εξής ενδιαφέροντα για το θέμα μας από εγκύκλιο του μάρτυρος ιεράρχου:
«Το έθιμο αυτό, τόνιζε ο Χρυσόστομος, είναι συνήθεια εις τους τουρκικούς γάμους και εις το Βαϊράμι των και δεν πρέπει να ευρίσκει τόπον εν ταις χριστιανικαίς ιεροτελεστίαις και πανηγύρεσι και μάλιστα εν τη κατ' εξοχήν πανηγύρει των πανηγύρεων και εορτή των εορτών, η οποία είναι το πνευματικόν Πάσχα των Χριστιανών».
Και κατέληγε η μακρά εγκύκλιος του με τις ακόλουθες παραινέσεις: «Προτρεπόμεθα πατρικώς και νουθετούμεν πάντας τους κατασκευαστάς τοιούτων πυροκροτάλων και άλλων εκρηκτικών τοιούτων μηχανημάτων να μη κατασκευάσωσι τοιαύ τα διά το Πάσχα... Παρακαλούμεν τους Χριστιανούς γονείς... όπως μετέλθωσι παν μέσον και μη επιτρέψωσι ούτε εις εαυτούς, ούτε εις τα τέκνα των την χρήσιν τοιούτων εκρηκτικών παιγνίων...
Αι εκπυρσοκροτήσεις αύται δεν είναι πυρά χαράς, αλλά πυρά καταστροφής. Οι παίδες ασχολούμενοι εις αυτά δεν πράττουν ευγενές τι, αλλά κάτι το βάρβαρον. Ημείς θέλομεν την νεολαίαν μας να οργά προς τα μεγάλα και γενναία, προς τα άξια του παρελθόντος της φυλής μας και προς τα πρόσφορα διά τας μεγάλας ελπίδας του ωραίου και φαεινού μέλλοντος του γένους μας».
Είναι αξιοπρόσεκτες οι επισημάνσεις του Χρυσοστόμου ότι οι πυροβολισμοί και οι διάφορες εκπυρσοκροτήσεις είναι τουρκικό έθιμο, βάρβαρο και ίδιον λαών μη καλλιεργημένων και ευγενών. Επίσης ότι αυτά τα πυρά δεν είναι πυρά χαράς, αλλά πυρά καταστροφής. Η ιστορία το επιβεβαιώνει συνεχώς αυτό, με τελευταίο θύμα την μικρή Αλεξία και την οικογένειά της. Καταστράφηκαν από κάποιον ασυνείδητο «Χριστιανό», που βεβήλωνε το Άγιο Πάσχα.
Δυστυχώς οι Σμυρνιοί δεν άκουσαν τις επισημάνσεις του ιεράρχου τους και συνέχισαν το ανευλαβές έθιμο μέχρι που ήλθε η καταστροφή και το κάψιμο της Σμύρνης και η εκδίωξη όλων των Ρωμιών.
Αλλά ας έλθουμε πίσω στα δικά μας.
Φωνάξαμε για το κλείσιμο των εκκλησιών το Πάσχα, λόγω κορωνοϊού, αλλά δεν αναρρωτηθήκαμε το θέλει το Πάσχα μας ο Θεός όπως κατάντησε να το γιορτάζουμε· με δημιουργία πολεμικής ατμόσφαιρας που δεν αφήνει να ακουστούν οι δεήσεις των ιερέων και οι ψαλμωδίες και δημιουργεί τόσες λυπηρές καταστάσεις, με φυγή των πολλών μετά το Χριστός Ανέστη, με αποστροφή του μυστηρίου της θείας κοινωνίας, με ανευλαβή προσέλευση, με το μυαλό στις γήινες ηδονές και όχι στις υπερκόσμιες. Ας διαβάσουμε προσεκτικά το πρώτο κεφάλαιο του προφήτη Ησαΐα και ας ανανήψουμε πριν να είναι αργά...
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ