Ένα από τα σπουδαιότερα αποτελέσματα της αναστάσεως του Χριστού μας, στη ζωή των αποστόλων και της Εκκλησίας, ήταν η υπόσχεση και εν συνεχεία η εκπλήρωση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στη ζωή της Εκκλησίας. Ο Χριστός λίγο πριν το πάθος, όταν προειδοποιούσε τους μαθητές του για το επικείμενο μαρτυρικό του τέλος και για την αναχώρηση του από την γη μετά την ανάστασή του, για να τους παρηγορήσει, ότι δεν θα μείνουν μόνοι και ορφανοί, τους προείπε ότι θα τους στείλει άλλο παράκλητο, το Πνεύμα το Άγιο. «Εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα το Πνεύμα της αληθείας (Ιω. 14,16).

Μάλιστα ο Χριστός πολύ πριν το πάθος του, κατά την εορτή της σκηνοπηγίας, είχε προφητεύσει για την έλευση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο και είχε παρομοιάσει με ζωντανό νερό (Ιω. 7,37-39) και την περικοπή αυτή την διαβάζει η Εκκλησία μας ως ευαγγελικό ανάγνωσμα την Κυριακή της Πεντηκοστής.

Το πως έπρεπε να περιμένουν την υπόσχεση του Χριστού και ποια θα ήταν τα αποτελέσματά αυτής μας περιγράφει το πρώτο κεφάλαιο των Πράξεων.

Α´. «Απο Ιεροσολύμων μη χωρίζεσθαι» (στιχ. 4).

Η πρώτη παραγγελία του Κυρίου ήταν να μη απομακρυνθούν οι μαθητές από τα Ιεροσόλυμα. Για μας αυτή η παραγγελία σημαίνει τίποτα; Και βέβαια· η Ιερουσαλήμ συμβολίζει την Εκκλησία. Δεν πρέπει κανείς ν’ απομακρύνεται από την Εκκλησία. Η ζωή μας πρέπει να είναι συνδεδεμένη μετά της Εκκλησίας. Ο εκκλησιασμός και η συμμετοχή μας εις τα μυστήρια πρέπει να είναι συνεχής. Εδώ έχουμε τη συνεχή κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, εδώ έχουμε τη συνεχή Πεντηκοστή. Εδώ προσλαμβάνουμε και οικειωνόμαστε το Άγιο Πνεύμα. Η μεγαλύτερη ύβρις παλαιότερα ήταν να πόυμε σε κάποιον ότι ήταν αλειτούργητος ή αλιβάνιστος! Το θεωρούσαν οι πιστοί μεγάλη προσβολή. Σήμερα αντιθέτως, αν θέλουμε να ειρωνευθούμε κάποιον, του λέμε· «Πολύ τον άγιο μας κάνεις». Ω νέοι καιροί, ω νέα ήθη!

Β´. «Περιμένειν την επαγγελίαν του πατρός» (στιχ. 4).

Η δεύτερη παραγγελία του Κυρίου είναι να περιμένουμε την εκπλήρωση της υποσχέσεως του Θεού. Πολλές φορές βλέπουμε ν’ αργούν να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις του Θεού και αδημονούμε και απελπιζόμαστε και ολιγοπιστούμε. Εδώ χρειάζεται πίστη και υπομονή. Ο Θεός αργεί, αλλά ποτέ δεν λησμονεί τις υποσχέσεις του. Πρέπει να τις περιμένουμε και να προσευχόμαστε ο Κύριος να μη βραδύνει να τις πραγματοποιήσει. Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ο Κύριος υπόσχεται «Ναι έρχομαι ταχύ. Αμήν». Και η Εκκλησία προσεύχεται με λαχτάρα και χαρά «Ναι έρχου, Κύριε Ιησού» (Αποκ. 22,20).

Γ´. «Βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι Αγίω» (στιχ. 5).

Εάν οι μαθητές δεν απομακρυνθούν από τα Ιεροσόλυμα (Εκκλησία) και περιμένουν πιστοί και ακλόνητοι την υπόσχεση του Θεού τότε θα βαπτιστούν με Πνεύμα Άγιο. Μέχρι τώρα οι μαθητές γνώριζαν ένα βάπτισμα, το βάπτισμα του Ιωάννου του Προδρόμου και βαπτιστού, το οποίο ήταν μόνο εξ ύδατος. Τώρα πρέπει να βαπτισθούν και δια του Αγίου Πνεύματος.

Λέγει ο άγιος Χρυσόστομος ότι «το βάπτισμα το χριστιανικό είναι μια νέα παράδοξη δημιουργία του ανθρώπου. Στη πρώτη δημιουργία ο Θεός έκανε τον άνθρωπο με νερό και χώμα· στη δεύτερη δημιουργία τον δημιουργεί με νερό και Άγιο Πνεύμα» (Ε.Π.Ε. 13,114·131). Μάλιστα προχωρεί σε μια πολύ τολμηρή παρομοίωση· «Με το Άγιο Πνεύμα πλάθεται με αυτό δημιουργείται, όπως ακριβώς ο Χριστός μεσα στη μήτρα της Παρθένου (Ε.Π.Ε. 22,204). Χωρίς συνουσία χωρίς φυσική σπορά, όπως συνέβη και με τη γέννηση του Χριστού» αναφωνεί γεμάτος ενθουσιασμό ο άγιος Χρυσόστομος και συνεχίζει· «η γέννηση που συντελείται με το βάπτισμα αποτελεί επανάληψη και συνέχιση της δι’ Αγίου Πνεύματος γεννήσεως του Χριστού». Η κολυμβήθρα είναι η μήτρα της Εκκλησίας και εκεί αναδημιουργούμαστε με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής κολυμβήθρα μέσα στην οποία βαπτιστήκαν όλοι οι τότε πιστοί ήταν ο οίκος που παρέμειναν συγκεντρωμένοι. Εκεί βαπτιστήκαν «εν πνεύματι και πυρί». Δεν υπήρχε νερό, αλλά υπήρχε το Άγιο Πνεύμα.

Δ´. «Λήψεσθε δύναμιν (στιχ. 8).

Ο άνθρωπος λόγω της αμαρτίας έγινε αδύνατος και ασθενής και σωματικά και ψυχικά. Έχει ανάγκη από δύναμη και ψυχική υγεία. Αυτή τη δύναμη και την ψυχική υγεία την δίδει το Άγιο Πνεύμα. Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Φανερό παράδειγμα αυτής της δυνάμεως είναι οι απόστολοι πριν την Πεντηκοστή ήταν αδύνατοι, φοβισμένοι, απογοητευμένοι και μετά την Πεντηκοστή έγιναν δυναμικοί, ατρόμητοι, και αισιόδοξοι απόστολοι του ευαγγελίου. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος αναπληρώνει αυτά που μας λείπουν και θεραπεύει όλες τις ατέλειες και τις αδυναμίες μας.

Ε´. «Έσεσθε μοι μάρτυρες» (στιχ. 8).

Ο πιστός που πληρούται καθημερινά από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, καθίσταται ένας πιστός μάρτυς του Ιησού Χριστού και με το λόγο και με το μαρτύριο αίματος ή το μαρτύριο της προσωπικής εν Χριστώ ζωής. Ο κόσμος έχει απόλυτη ανάγκη από την μαρτυρία πιστών ανθρώπων που είναι πλήρεις Πνεύματος Αγίου και συγχρόνως είναι μάρτυρες. Ας θυμηθούμε τι γράφει ο Παύλος στον Τιμόθεο (Β´2,1-2)· «Συ ουν, τέκνον μου, ενδυναμού εν τη χάριτι τη εν Χριστώ Ιησού, και α ήκουσας παρ’ εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις, οίτινες ικανοί έσονται και ετέρους διδάξαι».

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ