Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων ο Χριστός, λίγο πριν την Ανάληψή του, απαντώντας στο ερώτημα των μαθητών του αν εκείνες τις ημέρες επρόκειτο να αποκαταστήσει στην πρώτη ακμή και λαμπρότητα την βασιλεία του Ισραήλ, τους είπε ότι δεν πρέπει να ενδιαφέρονται πότε ο Θεός θα πραγματοποιήσει όσα σχεδιάζει να κάνει, αλλά πρέπει να αποβλέπουν στην δύναμη που θα τους δώσει το Άγιο Πνεύμα με την έλευσή του, ώστε να γίνουν οι κήρυκες της ζωής και της διδασκαλίας του Χριστού σε όλο τον κόσμο με το κήρυγμα και το μαρτύριό τους. «Ουχ υμών έστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία, αλλά λήψεσθε δύναμιν επελθόντος του Αγίου Πνεύματος εφ' ημάς, και έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης».
Ποιά είναι η δύναμη αυτή που θα πάρουν οι απόστολοι με την έλευση του Αγίου Πνεύματος;
Μήπως το χάρισμα της γλωσσολαλίας, των θαυμάτων, της προφητείας, το ιαματικό, το να εκβάλλουν δαιμόνια και άλλα πολλά; Βεβαίως είναι και αυτά.
Αλλά εδώ δύναμη Αγίου Πνεύματος είναι η δύναμη που παρέχει αγιότητα, που δίνει τη δυνατότητα να βιώνει κανείς το ευαγγέλιο, να είναι τύπος και υπογραμμός του Χριστού, να είναι ένας μικρός Χριστός. Η δύναμη του Αγίου Πνεύματος είναι αυτή που μας δίδει την δυνατότητα να αποκτήσουμε τις μεγάλες και δύσκολες αρετές του ευαγγελίου. «Ο καρπός του Πνεύματός έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης εγκράτεια» (Γαλ. 5,22). Αν δεν έχεις Πνεύμα Άγιο δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις τις μεγάλες αυτές αρετές, τις τόσο απαραίτητες για τον αγιασμό μας.
Εάν θέλουμε να δούμε αν έχουμε Πνεύμα άγιο, ας προσέξουμε αν έχουμε αυτά τα εσωτερικά χαρίσματα, που προανέφερε ο Παύλος στην επιστολή του προς τους Γαλάτες. Αν αυτά μας λείπουν τότε η μόρφωση, η ευγλωττία, η διαλεκτική, η ευστροφία και άλλα χαρίσματα, φυσικά ή και επίκτητα, μπορεί να συναρπάζουν τους πάντας, αλλά δεν προδιαθέτουν εις ακολουθία του φτωχού, ταπεινού, και απλού Χριστού.
Η δύναμη του Αγίου Πνεύματος είναι αυτή που μας προσφέρει νου Χριστού, μυαλό Χριστού, νοοτροπία Χριστού.
Είναι αυτή που μας βοηθεί να κατανοούμε την μωρία του ευαγγελίου. Δηλαδή ότι πρώτος είναι ο τελευταίος και μέγας ο δούλος και διάκονος. Ότι προτιμότερο είναι να δίδεις παρά να παίρνεις. Ότι η παντοειδής κένωση του εαυτού μας είναι αυτή που μας πλατύνει και μας μεγαλώνει. Ότι αλίμονο αν όλοι μας επαινούν. Τα υψηλά ποσοστά δημοτικότητας δεν σημαίνει ότι είμαστε και μεγάλα πρόσωπα. Απλώς δείχνουν ότι ταυτιστήκαμε με όλους τους ανθρώπους και δεν πολεμήσαμε ούτε με σκιές.
Η δύναμη του Αγίου Πνεύματος μας δίδει την δυνατότητα να είμαστε ευτυχισμένοι ανεξάρτητα από τις συνθήκες και καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε.
Ο άγιος π. Σωφρόνιος του Έσσεξ γράφει κάπου ότι προσευχόταν για ένα πνευματικό του τέκνο το οποίο αντιμετώπιζε θανατηφόρο νόσο. Δυστυχώς όμως μετά από πολύ ποσοτικά και χρονικά προσευχή δεν υπήρξε αίσιο αποτέλεσμα. Οπότε επισκέφθηκε τον άρρωστο και του είπε ότι δυστυχώς ο Θεός δεν φαίνεται να δέχεται την προσευχή του. Τότε ο άρρωστος του απάντησε ότι ο Θεός την εισήκουσε, διότι νιώθει τόση άνεση, τόση χαρά, τόση ψυχική πληρότητα, που δεν τον ενδιαφέρει αν θα ζήσει ή θα πεθάνει. Του αρκεί ότι γνώρισε πλήρως τον Χριστό και ότι ενώθηκε μαζί του.
Ας αναφέρουμε και ένα δεύτερο παράδειγμα. Υπήρχε παλαιά ένας ασκητής ο Σταγείριος, που ενώ ζούσε με ευσέβεια και άσκηση, παραχώρησε ο Θεός να δαιμονιστεί και εκείνος μπρος στο αναπάντεχο και εντελώς αδικαιολόγητο πάθημά του αποφάσισε να αυτοκτονήσει, γιατί δεν άντεχε την δοκιμασία αυτή. Ο άγιος Χρυσόστομος που πληροφορήθηκε τι του συμβαίνει του έγραψε για να τον ενισχύσει και να τον αποτρέψει από το επιχείρημά του και εκείνος του απάντησε ότι αντιμετωπίζοντας τέτοιες αφόρητες και εξευτελιστικές συνθήκες δεν έχει άλλη επιλογή. Και ο Χρυσόστομος του απαντά ότι δεν είναι οι συνθήκες που μας οδηγούν στην αυτοκτονία αλλά η αγύμναστη και απνευμάτιστη ψυχή. Και έχουμε ευθύνη γιατί δεν γυμνάσαμε την ψυχή μας και γιατί ίσως αδιαφορήσαμε για τα εσωτερικά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, αποβλέποντας στην απόκτηση μόνο των εξωτερικών και εντυπωσιακών.
Έμπρακτο παράδειγμα και απόδειξη των όσων λέγει θεωρητικά ο άγιος Χρυσόστομος υπήρξαν οι απόστολοι.
Ήταν αυτοί που, ενώ πριν την Πεντηκοστή ήταν φοβισμένοι και απελπισμένοι, μετά την Πεντηκοστή εμφανίζονται άκρως αποφασιστικοί να κηρύξουν την Ανάσταση του δασκάλου τους και το σωτηριώδες ευαγγέλιο αυτού αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής ο Πέτρος κηρύττει και αποκαλεί φονιάδες του Μεσσία τους Εβραίους (Πραξ. 2,23) και ότι ο Θεός ανέστησε αυτόν που σκότωσαν. Όταν οι Ισραηλίτες τους ρώτησαν τι πρέπει να κάνουμε τώρα ο Πέτρος τους είπε να μετανοήσουν, να βαπτιστούν και τους υπόσχετε ότι θα πάρουν κι αυτοί την δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Συνεπώς και αμαρτωλοί να είμαστε, αν μετανοήσουμε, ο Θεός όχι απλώς μας δέχετε στην Εκκλησία του, αλλά και μας χαριτώνει με την δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Λίγες ημέρες αργότερα μετά την θεραπεία του εκ κοιλίας μητρός χωλού, μπροστά στους ενόχους του ιουδαϊκού Συνεδρίου ο Πέτρος και ο Ιωάννης λένε ότι δεν μπορούν αυτά που είδαν και ακούσαν να μη τα κηρύττουν (Πραξ. 4,20) και λίγο αργότερα ο Πέτρος και οι απόστολοι διακηρύττουν τον υπέροχο λόγο «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πραξ. 5,29)! Αυτό ερμηνεύει κατά τρόπο σαφέστατο την στο εξής στάση των μαθητών, οι οποίοι είχαν τραπεί σε φυγή μετά τη σύλληψη του δασκάλου τους και, ακόμη, μετά την ανάστασή του ήσαν συνηγμένοι των θυρών κεκλεισμένων διά τον φόβον των Ιουδαίων». Και αυτοί οι δειλοί ξαφνικά μετασχηματίζονται σε ατρόμητους και διαπρύσιους κήρυκες της Αναστάσεως με κόστος το πλέον σημαντικό θεωρούμενο από τους «ορθολογιστές»· την απώλεια του βίου τους μέσω του μαρτυρίου.
Οι απόστολοι εν τέλει ήταν «από παντού πιεζόμενοι, αλλά δεν είχαν άγχος. Έφθαναν σε αδιέξοδα, αλλά δεν απελπιζόταν. Διωκόταν, αλλά δεν τους άφηνε ο Θεός ανυπεράσπιστους και απροστάτευτους» (Β΄ Κορ. 4,8-10). Ήταν «αυτοί που πεθαίνανε και που παρέμειναν όμως ζωντανοί, οι πτωχοί που πλούτιζαν πολλούς· ήταν οι μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορ. 6,9-10).
Να ποια είναι η δύναμη του Αγίου Πνεύματος, που είπε ο Χριστός στους μαθητές του ότι θα λάβουν με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Μακάριοι και ευλογημένοι όσοι αξιώνονται να την λαμβάνουν και σήμερα.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ