«Το ότι ο Χριστός απέθανε, το πιστεύουν και οι ειδωλολάτρες και οι Ιουδαίοι και όλοι οι παλιάνθρωποι» γράφει ο ιερός Αυγουστίνος. «Η πίστη όμως των Χριστιανών είναι η Ανάσταση του Χριστού. Αυτό είναι το κορυφαίο».

Ο δε Ρίχαρντ Στράους ομολόγησε στα γηρατειά του. «Αφού, δεν πιστεύω στην Ανάσταση του Χριστού, δεν είμαι Χριστιανός».

* * *

Αλήθεια; Αναστήθηκε ο Χριστός;

Δύο απαντήσεις υπάρχουν. ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

Κατ’ αρχάς, ο κενός τάφος υπήρξε γεγονός ιστορικό, που δεν αμφισβητήθηκε από κανένα.

ΝΑΙ, ισχυρίζονται οι μαθητές του. Καθότι τον είδαν αναστημένο, τον αναγνώρισαν, τον ψηλάφησαν, συνομίλησαν, «έφαγαν και ήπιαν μαζί του», …

ΟΧΙ, ισχυρίζονται οι Εβραίοι, επιμένοντες στην κλοπή του νεκρού σώματος από τους μαθητές, για να δημιουργήσουν το παραμύθι της Αναστάσεως.

Φυσικά δεν είναι δυνατόν να επικρατούν και οι δύο απαντήσεις. Μία εκ των δύο ισχύει.

Το λειτουργικό βιβλίο της Παρακλητικής «αναρωτιέται»: «Τίς εἶδε; Τίς ἢκουσε, νεκρόν κλαπέντα ποτέ; Μάλιστα ἐσμυρνισμένον καί γυμνόν, καταλιπόντα ἐν τῷ τάφῳ τά ἐντάφια αὐτοῦ»;

Ακολούθως έρχεται ο γίγαντας της Ορθοδοξίας, ωμός όπως πάντοτε, να ταρακουνήσει τις διάνοιες όλων, παρατηρώντας.

«Τον έκλεψαν; Να τον κάμουν τι; Για ποιο λόγο; Γιατί;

Λένε οι Εβραίοι: «Τον έκλεψαν οι μαθητές του… Τον αγαπούσαν!...»

Να τον μισούν έπρεπε! Γιατί τους είχε εξαπατήσει! Τους είχε εκμεταλλευθεί απαίσια! Τους είχε ξεσηκώσει, με χίλιες δυο ψεύτικες ελπίδες. Τους είχε βάλει να αφήσουν τα σπίτια τους. Τους γονείς τους. Τις οικογένειές τους. Τα αγαθά τους. Την ζωή τους. Εξ αιτίας του ολόκληρο το έθνος τους, είχε στραφεί εναντίον τους και τους θεωρούσε προδότες και εχθρούς του! Γιατί όλα αυτά; Γιατί τους είχε φουσκώσει ψέματα! Να την είχε «πατήσει» και ο ίδιος (σαν άνθρωπος) θα μπορούσαν να εξακολουθούν και να τον αγαπούν και να τον συγχωρούν! Μα είναι φως-φανάρι, ότι όλα αυτά είχαν γίνει επίτηδες!

Πώς να τον συγχωρήσουν;

Τι είχε κάμει;

Τους είχε ειπεί, ότι είναι ο αθάνατος και παντοδύναμος Θεός! Τους είχε υποσχεθεί ολόκληρο τον ουρανό και αποδείχτηκε απλός άνθρωπος! Κανονικά λοιπόν, μετά από μία τέτοια εμπειρία, φυσικό ήταν για τους αποστόλους όχι να πάνε να τον κλέψουν, αλλά να έβγαιναν στους δρόμους και να εφώναζαν: «Μας γέλασε! Μας απάτησε! Μας φούσκωσε στα ψέματα! Μας επήρε στο λαιμό του!».

Τότε ήταν σίγουρο, ότι οι Εβραίοι θα τους συγχωρούσαν και θα τους τιμούσαν».

Εδώ σταματά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Διαφωνεί κανείς με τον τρόπο σκέψεως του;

* * *

Αλλά και οι ίδιοι οι εχθροί και αρνητές του Χριστού κατά βάση, συνηγορούν με τα λεγόμενά τους, τις πράξεις τους και την εν γένει συμπεριφορά τους στην Ανάστασή του. Γιατί το ψέμα δημιουργεί πλήθος αντιφάσεων. Οι δε αντιφάσεις οδηγούν στην αλήθεια. Την ομολογία της Αναστάσεως εν προκειμένω.

Γιατί, σφραγισμένος τάφος, ισχυρά φρουρούμενος από ειδική φρουρά, ημέρα Σάββατο που απαγορευόταν η παραμικρή κίνηση -ημέρα απραξίας- κι’ όμως οι έντεκα «κλέβουν» το νεκρό σώμα.

Γιατί; Για να πουν ότι αναστήθηκε; Ποιοι: Οι έντεκα οι κατατρομαγμένοι, με αρχηγό τον Πέτρο να τρέμει μπροστά σε μια υπηρέτρια αρνούμενος τον Χριστό, οι έντεκα οι αμόρφωτοι του κόσμου, οι απλοί, οι χωριάτες;…

Αυτά τα πράγματα δεν στέκουν.

Οι Εβραίοι όμως επιμένουν ισχυριζόμενοι ότι οι μαθητές τον έκλεψαν, για να ειπούν ότι αναστήθηκε και να φτιάξουν θρησκεία.

Αλήθεια έτσι εύκολα φτιάχνονται οι θρησκείες;

Πάλι επεμβαίνει ο ιερός Χρυσόστομος.

«Με διωγμούς και κυνηγήματα, ούτε τον τοίχο με πέτρες και λάσπες δεν μπορούμε να χτίσουμε. Μα οι απόστολοι με τέτοιους διωγμούς και με συνεχείς εξοντώσεις, οικοδόμησαν εκκλησίες σ’ ολόκληρη την οικουμένη! Δεν μιλάω για εκκλησίες-κτίρια! Οικοδόμησαν Εκκλησία από ανθρώπους με ψυχή και με φρόνημα ακατάβλητο! Πράγμα πολύ δύσκολο.»

Αν ήταν αυτή η θρησκεία, που ισχυρίζονται οι Εβραίοι, δεν κατάλαβαν ότι ήταν έργο Θείας δύναμης;

Αλλά, αν θέλουμε ν’ ακούσουμε «την ύλη», επειδή μας βολεύει καλύτερα, ας ακούσουμε την συμβουλή ενός ηγέτη της Γαλλικής Επανάστασης για τον τρόπο που μπορεί κάποιος να κάνει θρησκεία.

Λέγει: «Είναι πολύ απλό. Αν και συ θέλεις να επιτύχει το έργο σου κάνοντας μια θρησκεία, διάλεξε μια Παρασκευή. Και σταυρώσου. Και πέθανε στον σταυρό. Και εμείς θα σε θάψουμε. Μόνο πρόσεξε, να αναστηθείς την Κυριακή. Τότε, όλα θα πάνε καλά».

Ακόμη και μέσα από την ειρωνεία, ξεπηδάει η αλήθεια και η γνησιότης. Η αλήθεια, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, είναι μία. Ο Αναστημένος Χριστός. Ο ένας και Μοναδικός Θεός! Θεός Αληθινός! Όχι ανθρώπινο κατασκεύασμα. «Λυπούμαι» γι’ αυτούς που δεν τους γίνεται το χατίρι.

Ας κλείσουμε αφήνοντας να μιλήσουν αυτοί που πρέπει.

Ο Α. Μ. Ramsay θεωρείται ο μέγιστος αρχαιολόγος-ερευνητής του Α´ αιώνος μ. Χ. στον κόσμο. Γράφει λοιπόν. «Ο κενός τάφος είναι τόσο μεγάλο γεγονός, που δεν επιτρέπεται να το προσπεράσεις έτσι απλά και εύκολα. Εγώ πιστεύω στην Ανάσταση του Χριστού. Για πολλούς λόγους. Μα σαν ιστορικός, κυρίως εξ αιτίας του κενού τάφου. Γιατί είναι αδύνατο να εξηγήσει κανείς με κάποιο διαφορετικό τρόπο, που να πείθει λογικά, πώς ευρέθη ο τάφος του Ιησού κενός».

«Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωή ἐκ τάφου ἀνέτειλας, Χριστέ ὁ Θεός…»

Αρίσταρχος