Αναγνώστης της ιστοσελίδας, ο οποίος εργάζεται ως νεωκόρος σε μεγάλο ναό του λεκανοπεδίου της Αττικής, μας διεκτραγωδεί με πόνο τα όσα συμβαίνουν κατά την τέλεση του μυστηρίου του γάμου και μάλιστα για την αναστάτωση που επιφέρει στο ναό, στη λατρευτική ζωή και στο ήθος των Χριστιανών η τέλεση του γάμου το Σάββατο εσχάτως δε και την Παρασκευή.

 Σεβαστός συνταξιούχος ιερεύς, ο π. Ανδρέας Λέπουρας, στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 18-7-2008 δια πολλών καταφέρεται κατά της τελέσεως του γάμου εκτός Κυριακής και διεκτραγωδεί και αυτός με τη σειρά του το χάλι στο οποίο καταντά η Εκκλησία μας από την τέλεση του γάμου το Σάββατο.

 Ευσεβής κύπριος ιερεύς μας ενημέρωσε, ότι εσχάτως οι ιερείς στην Κύπρο ζήτησαν από την Ι. Σύνοδο να καταργηθεί η τέλεση του γάμου το Σάββατο.

 Αυτές οι κραυγές απογνώσεως, όπως και πολλές άλλες που δεν αναφέρουμε, μας αναγκάζουν να σύρουμε μερικές γραμμές για το ζήτημα αυτό, ώστε να συνειδητοποιήσουμε όλοι πόσο σοβαρό είναι ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ η διοικούσα εκκλησία να λάβει κάποια απόφαση.

* * *

 Είναι γνωστό σε όλους τους θεολόγους και τους θεολογούντας, ότι ο γάμος ετελείτο παλαιά εντός της θείας λειτουργίας ή αργότερα μετά την θεία λειτουργία. Μέχρι και τώρα, στα εν χρήσει ευχολόγια, προβλέπεται να τελείται ο γάμος μετά την θεία λειτουργία. Μέχρι πρότινος αυτό ήταν καθεστώς. Ακόμη και σήμερα σε χωριά της Μακεδονίας, σε ελάχιστες βέβαια περιπτώσεις, ο γάμος τελείται νωρίς το μεσημέρι, το γλέντι διαρκεί μέχρι τις 3 μ.μ., και μετά όλοι πάνε στα σπίτια τους.

 Δυστυχώς η διοικούσα εκκλησία δεν πρόσεξε και σιγά-σιγά ο γάμος πήγε προς το βράδυ, και μετά την καθιέρωση της αργίας του Σαββάτου πήγε προς το βράδυ του Σαββάτου, αναστατώνοντας τη λειτουργία του ναού και την πνευματική προετοιμασία των ιερέων και όλων των πιστών για συμμετοχή στο ευχαριστηριακό τραπέζι της Κυριακής. Όσοι συμμετέχουν στο ολονύκτιο γλέντι, που έγινε πλέον δόγμα απαράβατο, δεν πηγαίνουν καθόλου στη λειτουργία της Κυριακής. Τελευταίως δε ο γάμος άρχισε να τελείται κατά 40% στις μεγαλουπόλεις της Ελλάδος την Παρασκευή, και έτσι καταργείται η νηστεία της ημέρας και όλο το νηπτικό κλίμα που την διακρίνει.

 Με την επικράτηση των συνηθειών αυτών το μυστήριο του γάμου έχασε τον ευχαριστηριακό, εκκλησιολογικό και εσχατολογικό του χαρακτήρα, και κατάντησε ένα κοσμικό κοινωνικό γεγονός που απλώς τελείται στον χώρο της Εκκλησίας, κοσμικοποιώντας την και αυτήν και αλλοιώνοντας την φύση της στα «σημεία». Η διοικούσα εκκλησία καυχάται μεν ότι ο πολιτικός «γάμος» δεν βρήκε αποδοχή στην Ελλάδα, δεν αντελήφθη όμως ότι το μυστήριο του γάμου κατάντησε πολιτιστικό γεγονός, στο οποίο το πάνω χέρι έχουν οι φωτογράφοι, οι ανθοπώλες και οι διάφοροι έμποροι. Η δε αλόγιστη χρήση των μέσων τεχνολογίας μετέβαλε το ναό σε στούντιο και τον ιερέα ηθοποιό ενός κακόγουστου έργου.

 Η κατάσταση όμως που επικρατεί στο ναό την ώρα του γάμου δεν συναντάται ούτε στο θέατρο.Ποιος διανοήθηκε να κινούνται εκεί φωτογράφοι ανάμεσα στους ηθοποιούς την ώρα που παίζεται το έργο; Ποιος διανοήθηκε να αναβοσβήνουν φλας την ώρα της παραστάσεως μιας αρχαίας τραγωδίας; Ποιος διανοήθηκε να πετούν ρύζι και κουφέτα σε σοβαρές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις; Η εκτροπή είναι σοβαρή. «Από τον χώρο του κοσμικού περάσαμε στον χώρο του βεβήλου», θα παρατηρήσει ο πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Καλλιακμάνης αναπληρωτής καθηγητής του Α.Π.Θ..

 Και ενώ συμβαίνουν αυτά, ο άμβωνας σιωπά. Οι ιερείς και οι επίσκοποι -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- περί άλλα τυρβάζουν, και το κακό πηγαίνει προς το χειρότερο. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.

* * *

 Ας ανανήψουμε επί τέλους. Ας αρχίσει ποιμαντική ενημέρωση για την θεολογία του γάμου. Οι ιερείς, όταν οι μελλόνυμφοι έρχονται στο ναό να ρωτήσουν τι χρειάζεται για το γάμο τους, ας αρχίσουν να τους λένε, ότι το πρώτο που χρειάζεται είναι να συζητήσουν μαζί τους τι είναι γάμος, να διαβάσουν ένα βιβλίο ή έστω ένα επιλεγμένο άρθρο για το γάμο, να ετοιμασθούν να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν.

 Και επί τέλους η ιεραρχία μας -που συνεδριάζει για ν’ αποφασίσει ότι πρέπει να δημιουργηθεί ειδική φυλακή για τους παρεκτραπέντας επισκόπους, για να διασωθεί το κύρος της Εκκλησίας (!!!)- να φροντίσει να διασώσει το κύρος των μυστηρίων (γιατί και στα άλλα μυστήρια ίδιο γίνεται), το κύρος των διαφόρων τελετών, το κύρος του κηρύγματος, της κατηχήσεως, της ποιμαντικής. Πρέπει δε πάραυτα να καταργηθεί η τέλεση του γάμου τις ημέρες του Σαββάτου και της Παρασκευής.

 Διαφορετικά, φωνάζοντας για το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης», για τον πολιτικό «γάμο» και για άλλα τινά, ενώ αδιαφορούμε που η εκκλησία μας «πέρασε στο χώρο του βέβηλου», είμαστε πρώτης τάξεως γραμματείς και φαρισαίοι και ο Θεός θα μας σιχαθεί ολοκληρωτικά.

Υ. Γ. Συνιστούμε εκθύμως οι ενδιαφερόμενοι να διαβάσουν «Ο Γάμος στην Ορθόδοξη Εκκλησία», Πρακτικά Δ΄ πανελληνίου λειτουργικού συμποσίου, Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνα 2004, και το σπουδαιότερο ν’ αγωνισθούν να εφαρμοσθούν τα όσα γράφονται εκεί.