Ο άγιος Χρυσόστομος αρχίζοντας το ερμηνευτικό υπόμνημα του στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο παρουσιάζει πρώτα-πρώτα τον συγγραφέα του. Είναι χρήσιμο και πολύ εν­διαφέρον να γνωρίσουμε κάποιες από τις αναφορές του σε διασκευή.

Τρέχουν οι κοσμικοί άνθρωποι με πολύ προθυμία και ζήλο να δουν κάποιο φημι­σμένο αθλητή, να ακούσουν κάποιον διάσημο μουσικό, τραγουδιστή ή και ρήτορα οι πιο μορφωμένοι. Αν αυτοί δείχνουν τόσο ζήλο και τόση σπουδή στο να απολαύσουν το κοσμικό ίνδαλμα και το είδωλό τους, εμείς οι χριστιανοί με πόσο πόθο, δίψα και πείνα πνευματική θα πρέπει να τρέξουμε για να ακούσουμε τη διδαχή και την θεολο­γία του ευαγγελιστή Ιωάννη;

Ο Ιωάννης δεν μιλά από τη γη αλλά από τον ουρανό, αφού τόσα οράματα και απο­καλύψεις αξιώθηκε από τον Θεό. Ο ουρανός είναι ο άμβωνας του και βγάζει φωνή πιο δυνατή και εντυπωσιακή και από την βροντή. Το κήρυγμά του είναι ρωμαλέο και επιβλητικό. Όχι από απόψεως ύφους και λεκτικού κάλλους, αλλά από τη δύναμη και την επιβολή του κηρύγματός του. Η βροντή αυτή κάλυψε ολόκληρη την οικουμένη και την πλήρωσε. Γι' αυτό ο Χριστός τον ονόμασε την στιγμή που τον εξέλεξε Βοα­νεργές δηλαδή υιόν της βροντής κι αυτόν και τον αδελφόν του Ιάκωβο, που είναι ο πρώτος απόστολος εκ των δώδεκα που έχυσε το αίμα του για να στερεωθεί η Εκκλη­σία (Μαρκ. 3,17 · Πραξ. 12,1). Το αίμα του Ιακώβου, όπως και το αίμα κάθε μάρτυ­ρος είναι κι αυτό μια βροντή που μιλά για την αλήθεια του ευαγγελίου, που την υπέγραψαν και την υποστήριξαν οι μάρτυρες όχι απλά λεκτικά και θεωρητικά αλλά μαρτυρικά και ουσιαστικά. Γι᾽αυτό συνταράσσει και αναστατώνει θετικά κι αυτό την ανθρωπότητα.

Η βροντή αυτή του κηρύγματος του Ιωάννη παρότι ρωμαλέα συγχρόνως είναι πιο γλυκιά και ποθητή από κάθε μουσική αρμονία και θέλγει ασυγκρίτως περισσότερο. Προκαλεί δε τόσο δέος και κατάνυξη, που όποιος την ακούει με προσοχή και ενδια­φέρον, παύει να είναι άνθρωπος και να παραμένει πνευματικά στη γη, διότι αίρεται από κάθε τι το βιωτικό και μεταβάλλεται εις άγγελο (στη σκέψη, στη θέληση, στο συναίσθημα), ο οποίος κατοικεί μεν στην γη αλλά συγχρόνως και στον ουρανό.

Στις συγγραφές του λοιπόν παρουσιάζεται «ο υιός της βροντής», ο αγαπημενος μαθητής του Χριστού (Ιω, 20,2), ο στύλος των εκκλησιών της οικουμένης (Γαλ. 2,9), αυτός που κρατεί τα κλειδιά του ουρανού και γνωρίζει όλα τα μυστικά του, αυτός που ήπιε το ποτήριο του Χριστού και βαπτίσθηκε στο βάπτισμά του (Μαρκ. 10,38-39), αυτός που έπεσε με πολύ θάρρος στο στήθος του Δεσπότου (Ιω. 13,25), χωρίς να παίζει θέατρο ή να υποκρίνεται, όπως κάνουν συνήθως πλείστοι των συνεργατών των μεγάλων ανθρώπων. Ο Ιωάννης εμφανίζεται χωρίς ρητορικό χάρισμα, χωρίς επιβλη­τικό παράστημα και εμφάνιση, χωρίς να φορά χρυσά και πλούσια ρούχα, αλλά ντυ­μένος τον Χριστόν (Γαλ. 3,27). Τα πόδια του είναι ωραία, διότι ευαγγελίζεται την ει­ρήνη, τα αγαθά του Θεού (Ρωμ. 10,15) και είναι ζωσμένος συνεχώς με τη ζώνη του, έτοιμος συνεχώς για την εργασία του ευαγγελίου (Λουκ. 12,35). Ο Ιωάννης μας απο­καλύπτει γυμνή την αλήθεια, χωρίς περιττά λεκτικά σχήματα και σοφιστικά τε­χνάσματα.

Ο Ιωάννης έχει προσκήνιο ολόκληρον τον ουρανό, θέατρο όλη την οικουμένη, θεα­τές δε και ακροατές όλους τους αγγέλους και όσους από τους ανθρώπους είναι άγγελοι ή επιθυμούν να γίνουν. Μόνο αυτοί μπορούν να είναι ακροατές του Ιωάννη. Οι άλλοι μοιάζουν στην καλύτερη περίπτωση με παιδιά, που δεν μπορούν να αξιολο­γήσουν το κήρυγμά του και να ωφεληθούν από αυτό, διότι ασχολούνται με τα παιχνί­δια τους και τα καμώματά τους.

Τον Ιωάννη τον θαυμάζουν κι αυτοί οι άγγελοι διά το κάλλος της ψυχής, το ύψος της αρετής και την ικανότητα να είναι ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού. Είναι η λύρα του Πνεύματος, με την οποία παράγει χρυσούς φθόγγους. Μετά την γνωριμία του με τον Χριστό, παύει να είναι απλώς ο αλιέας, ο γιος του Ζεβεδαίου, αλλά είναι αυτός που γνωρίζει τα βαθέα του Θεού, τις άγνωστες σε όλους βουλές του. Ακόμη και οι άγγελοι μαθαίνουν από τον Ιωάννη πράγματα που δεν γνώριζαν ποτέ τους (Εφ. 3,10). Γι' αυτό είναι ακροατές του αλλά και μαθητές του μαζί με μας. Τι τιμή σε εμάς να έχουμε συμμαθητές τους αγγέλους και το σπουδαιότερο οι άγγελοι εξαιτίας μας και για χάρη μας να αξιώνονται να μαθαίνουν τα άγνωστα και σ' αυτούς μυστήρια του Θεού.

Εάν ποθούμε λοιπόν να μαθαίνουμε στις ειδήσεις τι συμβαίνει στον κόσμο και να εντρυφούμε σε πλήθος νέα, πολλές φορές άχρηστα και χωρίς κανένα ενδιαφέρον, πολύ περισσότερο πρέπει να ποθούμε να ακούμε τον Ιωάννη να μας μιλά για τον Θεό, τα μυστικά σχέδια του Θεού, τα μυστήρια του ουρανού. Και αυτό να το κάνου­με όχι μόνο περιστασιακά αλλά σταθερά και προγραμματισμένα σε όλη μας τη ζωή. Αν μ' αυτό το ενδιαφέρον εντρυφούμε στις συγγραφές του αγίου Ιωάννου του θεο­λόγου και ευαγγελιστού, τότε η βροντή του κηρύγματός του δεν θα μας φοβίζει, αλλά θα τρομοκρατεί μόνο τους δαίμονες και όσους υπηρετούν αυτούς. Ο ίδιος ο Κύριος αποτρέπει τους αποστόλους να δίνουν τα άγια στα σκυλιά και τα μαργαρι­τάρια στους χοίρους (Ματθ. 7,6). Μη καταντούμε λοιπόν σκυλιά και χοίροι, εάν θέλουμε να απολαύσουμε τον Ιωάννη, όπως και κάθε προφήτη, απόστολο, ή άγιο της Εκκλησίας μας.

Διά την διασκευή·

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ