Η διάκονος Ολυμπιάδα (368-407), την οποία η Εκκλησία μας γιορτάζει την 25η Ιουλίου, είχε την ευλογία να γνωρίσει και να συνδεθεί με τρεις αρχιεπισκόπους της Κων/πόλεως. Το Γρηγόριο το Θεολόγο, με τον οποίο συνδέθηκε σαν έφηβος· το Νεκτάριο, ο οποίος τη χειροτόνησε και διάκονο· και το Χρυσόστομο, του οποίου υπήρξε στενή, αφοσιωμένη και μακροχρόνια συνεργάτιδα.

  Το Γρηγόριο το Θεολόγο τον γνώρισε 12-13 ετών και τον έχασε γρήγορα, αφού παρέμεινε αρχιεπίσκοπος μόνο από το 379-381. Πάντως η σχέση της με τον Γρηγόριο ήταν στενή, γιατί δεν ήταν απλώς ακροάτρια ή γνωστή του, αλλά τον είχε πνευματικό πατέρα και καθοδηγό της. Γι’ αυτό το 386, που παντρεύτηκε με τον έπαρχο της Κων/πόλεως Νεβρίδιο και ο Γρηγόριος δεν παρέστη στους γάμους της, αφού είχε αυτοεξορισθεί, της έστειλε για δώρο στο γάμο της ένα ωραίο ποίημα στο οποίο την συμβούλευε πως πρέπει να είναι μια χριστιανή σύζυγος. Απ’ αυτό το ωραίο ποίημα θ’ αποσπάσουμε μερικές σκέψεις του αγίου Γρηγορίου και θα τις παρουσιάσουμε σε περιληπτική διασκευή.

  Η πραγματική χριστιανή πρέπει και να φαίνεται κι όχι μόνο να είναι. Γι’ αυτό να προσέξεις την εξωτερική σου εμφάνιση. Μη κοιτάζεις μόνο την επιτηδευμένη εξωτερική ωραιότητα. Να έχεις φιλαρέσκεια και για την εσωτερική ομορφιά, την ομορφιά της ψυχής. Να ξέρεις ότι το καλύτερο στολίδι είναι η αρετή και όχι τα κοσμήματα. Η λάμψη της λάμπει ακόμη και στους τυφλούς.

  Να γίνεις γυναίκα του αγίου Πνεύματος· μόνο έτσι θα καταλάβεις την υψηλή κλήση του γάμου, που είναι κλήση για να γίνουμε άγιοι και μάρτυρες. Να φροντίσεις λοιπόν ν’ αποκτήσεις τους καρπούς του αγίου Πνεύματος. Να έχεις αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια (Γαλ. 5,22). Ν’ αγαπάς και να σέβεσαι τον άνδρα σου «ως τω Κυρίω» (Εφεσ. 5,22). Για να καταλάβεις τη σημαίνει αυτή η φράση πρέπει να γνωρίσεις και ν’ αγαπήσεις πρώτα τον Κύριο. Αν δεν το κάνεις δεν μπορείς να κατανοήσεις τη διδασκαλία του.

  Αν καταλάβεις ότι ο άνδρας σου σε αγαπά περισσότερο απ’ ότι τον αγαπάς εσύ, μη του πάρεις τον αέρα και εκμεταλλευτείς την αγάπη του κάνοντάς τον υποχείριο σου. Να παραμένεις στη θέση που ορίζει το ευαγγέλιο. Και συ έχεις μεγάλο προορισμό αλλά διαφορετικό από τον άνδρα. Μη νομίσεις ότι αν γίνεις εσύ κεφαλή έγινες μεγάλη και σπουδαία. Όχι μείνε στη θέση σου. Αυτό θα σε καταστήσει ανώτερη και δυνατή. Θα καταλάβεις ότι αυτοί που έχουν κατώτερη θέση μπορεί να εξουσιάζουν αυτούς που έχουν την ανώτερη. Και μάλιστα εκείνοι να μη το καταλαβαίνουν. Ο άνδρας μοιάζει με το λιοντάρι. Είναι σωματώδης, μεγαλοπρεπής, επιβλητικός, θυμώνει εύκολα και βρυχάται όπως το λιοντάρι. Κι όμως εσύ θα πρέπει να γίνεις ο θηριοδαμαστής του. Να τον συλλάβεις με την αγάπη σου, να τον εκπαιδεύσεις με υπομονή, να τον υποτάξεις με την ταπείνωση και την ανεκτικότητά σου. Πρέπει να γίνεις ο παιδαγωγός του. Τι μεγάλο αξίωμα έχεις· πόσο σπουδαία η αποστολή σου. Να παιδαγωγήσεις όχι μόνο τα παιδιά σου αλλά και τον άνδρα σου.

  Να μη επαινείς εκείνο που ο άνδρας σου δεν αγαπά ούτε να προσπαθείς με δόλο να τον κάνει φίλο του. Να είσαι ειλικρινής και ευθεία απέναντί του. Να έχετε κοινά τα πάντα· και τις χαρές και τις λύπες. Και τις ευθύνες και τις απολαβές. Να λυπάσαι στην αρχή για λίγο για να νοιώσει ότι τον συμπονείς αλλά μετά να γίνεις χαρούμενη και να τον κάνεις κι αυτόν. Η γυναίκα πρέπει να είναι το ακύμαντο λιμάνι στο θλιμμένο και ταλαιπωρημένο σύζυγο.

  Η σκέψη σου να πετά πάντα στα ψηλά και όχι στα γήινα…

  Τ’ αυτιά σου να τα στολίζεις ακούγοντας μόνο καλά λόγια…

  Τα μάτια σου δείχνουν το εσωτερικό σου. Να είναι απλά και αθώα…

  Τη γλώσσα σου να την ελέγχεις. Κι αν έχεις χίλια χαρίσματα και δεν προσέξεις τη γλώσσα σου, τότε εξασφάλισες την εχθρότητα του άνδρα σου…

  Προτίμησε τη σιωπή ακόμη κι όταν έχεις δίκαιο…

  Πρόσεξε ακόμη και το βάδισμά σου…

  Τις ιερές μέρες να έχετε φιλόθεα εντρύφηση και ενασχόληση παρά σαρκική ομιλία.

  Αυτό το δώρο σου προσφέρω. Δέξου το και βάλτο μέσα στα βάθη της ψυχής σου όπου έχεις και τον εξαίρετο σύζυγό σου.

  Ο γάμος της Ολυμπιάδος κράτησε ελάχιστα, γιατί ο σύζυγός της πέθανε γρήγορα. Αλλά υπήρξε αφορμή να γραφεί αυτό το ωραίο ποίημα… «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».