Διαβάζουμε στο άγιο Ευαγγέλιο ότι η αιμορροούσα γυναίκα άγγιξε την άκρη από το ρούχο του Χριστού και θεραπεύτηκε. Η δύναμη και η χάρη του Θεού μεταδόθηκε σ’ αυτήν από το ρούχο του.

  Στους βίους των αγίων συναντάμε απέραντο πλήθος γεγονότων, που με παρόμοιο «απλοϊκό» -κατά την γνώμη μερικών- και αισθητό τρόπο δίνει ο Θεός την χάρη του.

  Πάντοτε ο τρόπος, που φιλάνθρωπος Θεός μεταδίδει τη χάρη του στους ανθρώπους φανερώνει την απέραντη ευσπλαχνία του αλλά και τη σοφία του. Και αποκαλύπτει με συγκεκριμένα γεγονότα ότι «το μωρόν του Θεού σοφώτερον των ανθρώπων εστί».

  Έτσι, επειδή εμείς είμαστε και πολύ αισθητοί, ευδόκησε ο πανάγαθος Κύριος να μας χορηγεί τη χάρη του αισθητά. Με τρόπους αισθητούς, χειροπιαστούς, όπως είναι η ευλογία του ιερέως, το αντίδωρο, ο αγιασμός και πολλοί άλλοι.

  Πολύ καθαρά διαπιστώνουμε αυτή την αλήθεια στο βίο του αγίου νεομάρτυρα Αχμέτ, του οποίου την μνήμη τιμάμε στις 3 Μαΐου. Πώς, δηλαδή, μέσω της απλής και φτωχής ύλης του αντίδωρου και του αγιασμένου νερού και του τύπου της ευλογίας του ιερέως (ΣΤΑΥΡΟΥ), έλαβε πείρα, οσφράνθηκε και είδε την χάρη και το φως του αληθινού Θεού.

  Να πως περιγράφει τα γεγονότα το συναξάρι του, διδάσκοντας μας -κοντά στα άλλα- να μη καταφρονούμε τίποτε από όσα τελούνται μέσα στη Εκκλησία αλλά να αναζητούμε με ταπείνωση παντού και πάντοτε την αγιαστική και σωστική χάρη του μεγάλου Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.

  Ζούσε στην Κωνσταντινούπολη, ασκώντας το επάγγελμα του γραφέα του αρχιλογιστή, ο μουσουλμάνος Αχμέτ. Στο σπίτι του κατά το μωαμεθανικό έθιμο, είχε μια νεαρή Ρωσίδα χριστιανή, αιχμάλωτη. Μια άλλη γερόντισσα χριστιανή την επισκεπτόταν μετά την Θεία Λειτουργία και της έφερνε αντίδωρο και αγιασμό. Η νεαρή δούλη του Αχμέτ έτρωγε μα ευλάβεια το αντίδωρο και έπινε τον αγιασμό. Όταν όμως συνέβαινε αυτό και ερχόταν κοντά της ο Αχμέτ, αισθανόταν να βγαίνει από το στόμα της ευωδία απερίγραπτη. Την ρώτησε τι τρώει μερικές φορές και το στόμα της ευωδιάζει τόσο ωραία. Αυτή χωρίς να υποψιάζεται τι γινόταν, στην αρχή του απαντούσε ότι τίποτα δεν έφαγε. Τέλος, αφού επαναλήφθηκε πολλές φορές, του αποκάλυψε ότι δεν τρώει και δεν πίνει παρά ψωμί και νερό αγιασμένα από τους ιερείς των χριστιανών και της τα ’φερνε η ευλαβής γερόντισσα από την εκκλησία.

  Τότε, αφού ντύθηκε σαν τους χριστιανούς, ήλθε στην μεγάλη εκκλησία του Πατριαρχείου και παρακολούθησε -από περιέργεια- την θεία Λειτουργία. Ο καρδιογνώστης όμως Κύριος, που θέλει όλοι να γνωρίσουν την Αλήθεια, βλέποντας την ειλικρίνεια της καρδιάς του τού πρόσθεσε και δεύτερο θαύμα. Είδε, δηλαδή, τον ιερέα ενώ προχωρούσε προς την Ωραία Πύλη να είναι υψωμένος πάνω από την γη και ολόφωτος. Είδε και τον Πατριάρχη, όταν ευ-λογούσε τον λαό, να βγαίνουν από τα δάχτυλά του ακτίνες φωτός, που φώτιζαν τα κεφάλια όλων των χριστιανών. Ενώ όμως οι ακτίνες του φωτός έπεφταν στα κεφάλια όλων των χριστιανών, δεν φώτιζαν το δικό του. Αυτό το είδε δυο και τρεις φορές.

  Αφού λοιπόν πίστεψε, χωρίς να χασομερήσει φώναξε τον ιερέα, βαφτίστηκε και έμεινε για αρκετό καιρό κρυφός χριστιανός.

  Κάποτε, σε μια παρέα συζητούσαν οι μεγιστάνες ποιο πράγμα είναι μεγαλύτερο στον κόσμο και τον ρώτησαν κι αυτόν. Ο Αχμέτ τότε με θάρρος και σταθερότητα τους απάντησε ότι μεγαλύτερο από όλα είναι η πίστη των χριστιανών.

  Έτσι ομολόγησε τον εαυτό του χριστιανό έλεγξε με παρρησία την πλάνη των μωαμεθανών και αξιώθηκε να φορέσει το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού τον αποκεφάλισαν οι Τούρκοι στις 3 Μαΐου 1682, σε τόπο ονομαζόμενο Κεαχπανέ Μπαξέ.

Μητροπολίτης ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ κ.κ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ