Ο άγιος Χρυσόστομος, στην Η΄ επιστολή του προς την διάκονο Ολυμπιάδα¹, γράφει τα εξής αξιοπρόσεκτα για την τιμωρία που θα υποστούν οι διώκτες του, που τον εξόρισαν από την Κωνσταντινούπολη, αποκόβοντάς τον από το ποίμνιό του.

   «Αν πάλι επιθυμείς να δεις και να τιμωρούνται αυτοί οι παράνομοι και αιμοβόροι, που διέπραξαν έργα πολύ χειρότερα από  τα των κακούργων, θα το δεις κι αυτό τότε. Διότι και ο Λάζαρος είδε τον πλούσιο να τηγανίζεται. Αν και οι τόποι τους ήταν χωρισμένοι λόγω της διαφοράς του βίου και το χάος εμπόδιζε την επικοινωνία τους, και ο ένας ήταν στους κόλπους του Αβραάμ, ενώ ο άλλος στα αφόρητα καμίνια, αλλ’ όμως ο Λάζαρος τον είδε, άκουσε τη φωνή του και του αποκρίθηκε (μέσω του Αβραάμ· πρβλ. Λουκ. 16,19-31). Αυτά θα συμβούν τότε και σε σένα.

   »Αν εκείνος που περιφρόνησε ένα μόνο άνθρωπο υφίσταται τέτοια τιμωρία, κι αυτόν που σκανδάλισε έναν μόνο τον συμφέρει να κρεμάσει στο λαιμό του μια μυλόπετρα και να καταποντισθεί στη θάλασσα (Ματθ.18,6), εκείνοι που σκανδάλισαν ολόκληρη την οικουμένη και ανέτρεψαν τόσες Εκκλησίες, που γέμισαν τα πάντα με θορύβους και ταραχή και νίκησαν την ωμότητα και απανθρωπιά των ληστών και των βαρβάρων, που τόσο εκβαχεύθηκαναπό τον στρατηγό τους τον διάβολο και τους συνεργάτες τους, τους δαίμονες, ώστε αυτό το σεβαστό δόγμα, το γεμάτο αγιωσύνη και άξιο του χορηγού του, να το κάμουν καταγέλαστο σε Ιουδαίους και Έλληνες, που κατάστρεψαν μύριες ψυχές και προκάλεσαν μύρια ναυάγια παντού στην οικουμένη, που τόσο μεγάλη φωτιά άναψαν, που ξέσχισαν το σώμα του Χριστού (διότι λέγει, «εσείς είσθε σώμα Χριστού και επί μέρους μέλη του» Α΄ Κορ. 12,27)· ή καλύτερα γιατί αγωνίζομαι να παραστήσω  τη μανία τους, αφού δεν μπορεί να ερμηνευθεί με το λόγο; Πόση λοιπόν τιμωρία θα υποστούν τότε αυτοί οι καταστροφείς και αιμοβόροι;

   »Πράγματι, αν εκείνοι που δεν έθρεψαν τον πεινασμένο Χριστό καταδικάζονται στο άσβεστο πυρ μαζί με τον διάβολο, σκέψου πόση τιμωρία θα υποστούν αυτοί που παρέδωσαν στην πείνα ομίλους μοναχών και παρθένων, που γύμνωσαν ενδεδυμένους, που όχι μόνο δεν συμμάζευσαν τους ξένους, αλλά και τους κυνήγησαν, που όχι μόνο δεν επισκέφτηκαν τους ασθενείς, αλλά και τους ταλαιπώρησαν περισσότερο, και που όχι μόνο δεν είδαν τους φυλακισμένους αλλά φρόντισαν να οδηγηθούν στο δεσμωτήριο και οι ελεύθεροι.

   »Τότε λοιπόν θα τους δεις να τηγανίζονται, να κατακαίονται, να είναι δεμένοι, να τρίζουν τα δόντια τους, να ολοφύρονται, να θρηνούν μάταια και να μετανοούν χωρίς ωφέλεια και κέρδος, όπως εκείνος ο πλούσιος.

   »Θα σε δουν πάλι κι αυτοί σ’ εκείνη την μακαρία κληρονομιά στεφανωμένη να χορεύεις μαζί με τους αγγέλους, να βασιλεύεις μαζί με τον Χριστό, θα βοήσουν και θα θρηνήσουν πολύ μετανοημένοι για όσα δεινά σου επέφεραν, θα σου απευθύνουν παράκληση, υπενθυμίζοντας έλεος και φιλανθρωπία και δεν θα υπάρχει γι’ αυτούς κανένα όφελος».

1. Έργα Χρυσοστόμου, τόμ. 37, σσ. 415·417