Κάθε χρόνο, στις 7 Ιουλίου, η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη της αγίας Κυριακής, η οποία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού, μεγάλου και φοβερού διώκτη του χριστιανισμού.

Οι γονείς της Δωρόθεος και Ευσεβία για μεγάλο διάστημα δεν αποκτούσαν παιδί. Γι’ αυτό επίμονη και γεμάτη ένταση ήταν η προσευχή τους να ικανοποιήσει το τόσο εύλογο αίτημά τους να τεκνοποιήσουν. Έτσι ο Θεός κάποτε ικανοποίησε το αίτημά τους χαρίζοντας ένα κοριτσάκι, το οποίο επειδή γεννήθηκε την ημέρα της Κυριακής ονομάσθηκε και Κυριακή.

Η Κυριακή μεγάλωσε και έγινε μια χαριτωμένη και έξυπνη κοπέλα, που αποσπούσε το θαυμασμό όλων των συμπατριωτών της χριστιανών και ειδωλολατρών. Η ομορφιά της προκάλεσε το ενδιαφέρον νεαρού ειδωλολάτρου, ο οποίος της έκανε και πρόταση γάμου, την οποία όμως η Κυριακή απέρριψε, γιατί προφανώς η καρδιά της ήταν ολότελα και αποκλειστικά δοσμένη στο Χριστό. Η άρνησή της να παντρευτεί προκάλεσε την αγανάκτηση του νέου και των γονέων του, οι οποίοι μόλις έμαθαν την χριστιανική της ιδιότητα την κατήγγειλαν στις ρωμαϊκές αρχές.

Από κει και πέρα τα χτυπήματα ήρθαν αλλεπάλληλα και συντριπτικά. Για να καμφθεί θανατώνονται οι γονείς της στην Μελιτίνη, σημερινή Μελιτινή της Μ. Ασίας, και η ίδια οδηγήθηκε στη Νικομήδεια, το σημερινό Ίζμιτ, και κει βασανίζεται διαδοχικά από διαφόρους Ρωμαίους αξιωματούχους, και στο τέλος την ρίχνουν στη φωτιά και τα θηρία. Ο Θεός που έσωσε  τους Τρεις Παίδες στην κάμινο του πυρός και τον Δανιήλ από τα λιοντάρια, αυτός φύλαξε και την αγία Κυριακή, η οποία δεν έπαθε τίποτα. Οι Ρωμαίοι βλέποντας ότι τα βασανιστήρια δεν την εξουθένωσαν ψυχικά και σωματικά την καταδίκασαν να πεθάνει με αποκεφαλισμό. Πριν την εκτέλεση της αποφάσεώς τους η Κυριακή ζήτησε να της δοθεί λίγος χρόνος για να προσευχηθεί και κει την ώρα της προσευχής ο Θεός πήρε την ψυχή της, πριν προλάβουν οι δήμιοι να την κατακρεουργήσουν. Αυτή με λίγα λόγια ήταν η ζωή της αγίας Κυριακής. Μέσα από αυτή τη διήγηση της ζωής θα ήθελα να προσέξουμε κάποια σημεία.

Α´. Η αγία Κυριακή υπήρξε καρπός όχι μόνο της σαρκικής ενώσεως των γονέων της αλλά και των θερμών και συνεχών προσευχών τους. Πόσο επηρεάζουν οι προσευχές των γονέων των παιδιών, και μάλιστα όταν γίνονται πριν τη γέννησή τους, το βλέπουμε στη ζωή των μεγάλων αγίων της Εκκλησίας μας. Παναγίας, Προδρόμου, Σαμουήλ, και άλλων αγίων.

Κάποτε έκανα εβδομαδιαίο κήρυγμα για μεγάλους σε ένα χωριό. Το χωριό την εποχή εκείνη δεν είχε ιερέα και ως εκ τούτου η λειτουργική ζωή και ευσέβεια βρισκόταν σε ύφεση. Με έκανε πάντως εντύπωση ότι μόλις χτυπούσα την καμπάνα, για να έρθουν οι μεγάλοι, αμέσως εμφανιζόταν ένα μικρό παιδί του δημοτικού το οποίο καθόταν και παρακολουθούσε το κήρυγμα για τους μεγάλους. Φρόντισα να μάθω ποιο είναι το παιδί και ποια η οικογένειά του και με πληροφόρησαν ότι οι γονείς του δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδί και η μητέρα του προσευχόταν για 17 ολόκληρα χρόνια να την αξιώσει ο Θεός να αποκτήσει μωρό. Και το μωρό γεννήθηκε κι από μόνο του δεν έφευγε ποτέ από την Εκκλησία και τις εκδηλώσεις της. Να το μυστικό της ευσεβείας του.

Αλλά θα ρωτήσει κανείς, αν τύχη και οι γονείς δεν είχαν την πνευματικότητα από νέοι και τα παιδιά ήρθαν με τις φυσικές συνθήκες μόνο και αργότερα παραστράτησαν, τι μπορεί να γίνει; Και πάλι η προσευχή κάνει θαύματα. Προσευχή όμως μακράς διαρκείας. Η αγία Μόνικα, μητέρα του αγίου Αυγουστίνου, για είκοσι δύο χρόνια παρακαλούσε τον Θεό να συνέλθει ο υιός της, ο οποίος είχε παρασυρθεί σε ζωή αμαρτωλή. Και το θαύμα έγινε. Και ο υιός της, επειδή είχε αμαρτήσει πριν βαπτιστεί, έγινε ιερεύς και επίσκοπος Ιππώνος στην Βόρειο Αφρική και μεγάλος πατέρας της Δυτικής Εκκλησίας, που τότε ήταν ακόμη ενωμένη με τους χριστιανούς της Ανατολής.

Β´. Ονομάσθηκε Κυριακή, γιατί γεννήθηκε την ημέρα της Κυριακής. Η λέξη Κυριακός σημαίνει ότι είναι του Κυρίου. Κυριακή είναι ημέρα αφιερωμένη στον Κύριο. Αφιερωμένη στον εκκλησιασμό, στη λατρεία, στην προσευχή, στην κατά Θεό ανάπαυση και ηρεμία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι χριστιανοί πρέπει να είμαστε Κυριακοί. Στο βάπτισμα υποσχεθήκαμε ότι συντασσόμαστε τω Χριστώ και αποτασσόμαστε τω Σατανά. Η ζωή μας ολόκληρη πρέπει να είναι ένας αγώνας να τηρήσουμε αυτή την υπόσχεση. Με το βάπτισμα γινόμαστε πολίτες της νέας κτίσεως, ντυμένοι τον Χριστό. Δεν είμαστε πια δούλοι αλλά υιοί και κληρονόμοι του Θεού. Ας καταστήσουμε τον εαυτό μας αντάξιο αυτής της κληρονομιάς.

Γ´. Βλέπουμε ένα νεαρό κορίτσι, είκοσι ένα ανοίξεων όπως έλεγε κάποιος νεώτερος εκκλησιαστικός συγγραφεύς, που σε τίποτα δεν έφταιξε, να δοκιμάζεται τόσο άγρια, σκληρά και απάνθρωπα από τις τότε αντίθεες και ανισόρροπες κρατικές αρχές. Και έρχεται το παράδειγμα της αγίας Κυριακής να μας υπενθυμίσει μερικά ρητά του ευαγγελίου που τα λησμονήσαμε εντελώς ή τα παραχώσαμε για να μη μας ενοχλούν στο χώμα του ευδαιμονισμού και της καλοπεράσεως. Ποιά είναι αυτά; Ας θυμηθούμε μερικά. «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε» (Ιω. 16,33). «Δια πολλών θλίψεων δει εισελθείν ημάς εις την βασιλεία των ουρανών» (Πρξ. 14,22). «Στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν» (Ματθ. 7,14). «Τέκνον ει προσέρχη δουλεύειν τω Κυρίω, ετοίμασον την ψυχήν σου εις πειρασμόν» (Εκκλ. 2,1). Και τόσα άλλα.

Και όχι μόνο τα λησμονήσαμε και τα παραχώσαμε αυτά τα ρητά αλλά καλλιεργήσαμε ένα χριστιανισμό πολύ άνετο, πολύ φωτεινό, πολύ εύκολο. Γι’ αυτό μόλις μας συμβεί κάτι αμέσως δυσανασχετούμε, βαρυγκωμούμε, αρχίζουμε τις γκρίνιες και τα παράπονα. Γιατί να συμβαίνει σε μένα αυτό, γιατί να δοκιμάζομαι, γιατί να μου έρχονται όλα στραβά, και τόσα άλλα. Και ξεχνάμε πως εδώ είναι ο αγώνας στην άλλη ζωή τα βραβεία. Εδώ ο μόχθος και ο κάματος εκεί η ανάπαυση και η απολαβή. Εδώ η μάχη και τα τραύματα εκεί οι στέφανοι. Ας συνέλθουμε λοιπόν, ας θυμηθούμε τα ρητά της Γραφής κι ας μελετήσουμε και πάλι τους βίους των αγίων της Εκκλησίας μας.

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

www.pmeletios.com