Στὸ πρῶτο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Λουκᾶ ἁγίου εὐαγγελίου, ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστὴς τὸ βίο καὶ τὴν πολιτεία τῶν γονέων τοῦ Προδρόμου. Μᾶς λέγει ὅτι ὁ Ζαχαρίας ἦταν ἱερεὺς καὶ ἡ γυναῖκα τοῦ καταγόταν ἀπὸ τὴν οἰκογένεια τοῦ ἀρχιερέως Ἀαρῶν. Ἀμφότεροι ἦταν«δίκαιοι» δηλαδὴ ἅγιοι, ἐνάρετοι, εὐσεβεῖς, θεοφιλεῖς, βαδίζοντας στὴ ζωὴ τοὺς σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψη ὅλα τὰ δικαιώματα τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ὅλες τὶς ἀπαιτήσεις καὶ τὶς προδιαγραφὲς καὶ τὶς ὑποτυπώσεις ποὺ θέτει ὁ Κύριος μας στὰ πλάσματά του. Γι’ αὐτὸ καὶ ἦταν ἄμεμπτοι, τέλειοι, ἀκατηγόρητοι, σ’ ὄ,τιδηποτε.

  Αὐτὸ εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸ τῶν μεγάλων ἁγίων ποὺ συνεχῶς ἐπαναλαμβάνουν τὰ λόγια του ψαλμῳδοῦ «εὐλογητὸς Κύριε, δίδαξον μὲ τὰ δικαιώματά σου». Εἶναι τὸ λεπτὸ σημεῖο καὶ ἡ ὁριακὴ διαφορά τους ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι συνεχῶς μιλᾶνε καὶ παρουσιάζουν καὶ διαμαρτύρονται γιὰ τὰ δικαιώματά τους καὶ ἀδιαφοροῦν ἐντελῶς γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ δικαιώματα τῶν συνανθρώπων τους, τὰ ὁποία συχνὰ τὰ ποδοπατοῦν κατὰ τὸν χειρότερο τρόπο. Τὸ πόσο βασικὸ σημεῖο εἶναιγιὰ τὴν Ἐκκλησία τὰ δικαιώματα τοῦ Θεοῦ φαίνεται ἀπὸ τ’ ἀναστάσιμα καὶ νεκρώσιμα «εὐλογητάρια». Τὰ τροπάρια δηλαδή, ποὺ ἔχουν σὰν προκείμενό τους τὸ «εὐλογητὸς Κύριε, δίδαξον μὲ τὰ δικαιώματά σου» καὶ τὰ ὁποία εἶναι ἕξι τὸν ἀριθμό, ἐπειδὴ ἕξι εἶναι καὶ οἱφορὲς ποὺ ἐπαναλαμβάνει τὴ φράση ὁ118ος ψαλμός. Τὰ τροπάρια αὐτὰ τὰ ἐπαναλαμβάνει ἡ Ἐκκλησία μας σὲ κάθε Κυριακὴ καὶ σὲ κάθε νεκρώσιμη προσευχὴ καὶ ἀκολουθία. Ὁ δὲ118ος ψαλμὸς ἀναφέρει τὴ λέξη δικαιώματα(τοῦ Θεοῦ) σὲ διάφορες φράσεις27 φορές! Θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον νὰ γίνει μία ἔρευνα ποὺ θὰ παρουσιάζει πόσες φορὲς βρίσκεται αὐτὴ ἡ φράση, ἡ τόσο ξεχασμένη ἀπὸ τοὺς διαφόρους ὑποστηρικτὲς τῶν «δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου», σ’ ὅλη τὴν ἁγία Γραφή.

  Καὶ ἐνῷ ὁ Ζαχαρίας καὶ ἡ Ἐλισάβετ ἦταν τόσο τέλειοι ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ θὰ περίμενε κανεὶς νὰ μὴ ὑπάρχει κανένα πρόβλημα στὴ ζωή τους, ἐν τούτοις ὑπῆρχε κάτι ποὺ πάντοτε εἶναι ἕνα ἀγκάθι ὀδυνηρὸ γιὰ τὰ ἔγγαμα ζεύγη. Δὲν εἶχαν παιδί. Καὶ τὸ χειρότερο ἡ ἡλικία τοὺς ἦταν ἤδη προχωρημένη. Καὶ τὸ σκανδαλιστικὸ στὴν περίπτωση αὐτὴ ἦταν ὅτι ἐνῷ ὁ Ζαχαρίας-προφανῶς καὶ ἡ γυναῖκα του- προσευχόταν ὁ Θεὸς νὰ λύσει τὴν ἀτεκνία τους, Ἐκεῖνος κώφευε στὸ καθόλα φυσιολογικὸ καὶ δίκαιο αἴτημά τους.

  Καὶ ἔρχεται τὸ «γιατί» νὰ συνταράξει τὴν ἀνθρώπινη διάνοια. Γιατί Θεέ μου…Κι ὅμως γιὰ ἕνα ποὺ γνωρίζει τὴν τελικὴ ἔκβαση τοῦ προβλήματος, εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ὁ Θεὸς ἀγαποῦσε ὑπερβολικὰ τοὺς ἁγίους γονεῖς τοῦ Προδρόμου καὶ γι’ αὐτὸ τοὺς ἔδωσε τὸ μεγαλύτερο δῶρο. Καὶ τὸ δῶρο αὐτὸ ἦταν ἀφ’ ἐνὸς μὲν ἡ ἄγονη μήτρα τῆς Ἐλισάβετ, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἡ ἀργοπορία τοῦ Θεοῦ νὰ ἱκανοποιήσει τὸ αἴτημά τους.

  Καὶ πράγματι ἡ ἱστορία, τόσο ἡ κοσμικὴ ὅσο καὶ ἡ ἱερά, ἀποδεικνύει ὅτι τὰ μειονεκτήματα καὶ τὰ προβλήματα καὶ οἱ δυσχέρειες τῆς ζωῆς δημιουργοῦν τοὺς ἥρωες, τοὺς ἁγίους, τοὺς ἐπιτυχημένους ἀνθρώπους. Καμμία σημαία δὲν κυματίζει ἐὰν δὲν φυσάει ἄνεμος? λέγει ἕνα γνωμικό. Καὶ οἱ μεγάλοι πειρασμοὶ δημιουργοῦν τοὺς μεγάλους ἁγίους. Ἀντίθετα τὰ πλεονεκτήματα καὶ τὰ χαρίσματα καὶ ἡ ἀνέφελος καὶ ἀνώδυνος ζωή μας ἀπομακρύνουν συνήθως ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὴν καταστροφή. Ἃς θυμηθοῦμε ἀπὸ τὴν ἱερὰ ἱστορία τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν Ἀβεσσαλώμ. Δὲν ὑπῆρχαν πιὸ ὄμορφοι καὶ ὑψηλοὶ ἄνδρες στὸ Ἰσραήλ. Συνεπαίρνανε τὰ πλήθη καὶ ὁ λαὸς μαγεμένος ἔτρεχε ξοπίσω τους. Κι ὅμως τὸ τέλος ὑπῆρξε τραγικὸ καὶ τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργήσανε στὸ Ἰσραὴλ τεράστια καὶ ὀδυνηρά.

  Ἔτσι ἡ ἀτεκνία τῆς Ἐλισάβετ ἔγινε αἰτία ν’ αὐξηθεῖ ἡ ἐπιμονή, ἡ ὑπομονή, ἡ πίστη, ἡ προσευχή, ἡ πάλη μὲ τὸ Θεό, ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἐλέους του νὰ γίνει συνεχὴς καὶ ἐναγώνιος, καὶ ὅλα αὐτὰ ν’ αὐξήσουν τὴ χάρη καὶ τὴν ἁγιότητα ποὺ ὑπῆρχε. Καὶ ἐκτὸς τούτου τὸ παιδὶ ποὺ ᾖρθε μετὰ ἀπὸ τόσες προσευχὲς καὶ τόσες ἅγιες προσπάθειες ἦταν ἕνα παιδὶ θαῦμα. Ἕνα παιδὶ τρισχαριτωμένο. Ἕνα παιδὶ ποὺ ἦταν γεμάτο Ἅγιο Πνεῦμα ἀπὸ τὴ κοιλιὰ τῆς μητέρας του. Ποῦ μπῆκε στὴ δράση τῆς ἀποστολῆς τοῦ ἐνῷ ἦταν ἀκόμη ἔμβρυο. Ἐνῷ οἱ ἄλλοι προφῆτες χρειάσθηκαν πολλὰ χρόνια ἀπὸ τὴ γέννησή τους γιὰ νὰ προφητεύσουν, ὁ Ἰωάννης ἔδειχνε τὸ ἔμβρυο Χριστὸ ἐνῷ ἦταν κι αὐτὸς ἔμβρυο. Ἡ συνάντηση Ἐλισάβετ καὶ Μαρίας, ἐνῷ βρισκότανε σὲ ἐνδιαφέρουσα καὶ οἱδυό, οὐσιαστικὰ ἦταν μία συνάντηση καὶ μία συνομιλία ἐμβρύων. Λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἐνῷ συνήθως οἱ γονεῖς μεταδίδουν τὰ χαρίσματα στὰ παιδὶα τους, στὴ συνάντηση αὐτὴ τὰ ἔμβρυα μετέδωσαν τὰ χαρίσματά τους στὶς μητέρες τους κι αὐτὲς ἄρχισαν νὰ προφητεύουν. Τί μεγαλεία ἔζησε καὶ γνώρισε ὁ Ζαχαρίας καὶ ἡ Ἐλισάβετ λόγω ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς πολύχρονης ἀδυναμίας τοὺς ν’ ἀποκτήσουνε παιδί.

  Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ θεολογικὲς ἐξηγήσεις τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας γι’ αὐτὴ τὴν ἀργοπορία τοῦ Θεοῦ.

 Ἅ)Δὲν εἶχε ἔρθει ὁ καιρὸς τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ γι’ αὐτὸ ἀργοῦσε καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Προδρόμου. Ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ βάσει γενικοῦ καὶ καθολικοῦ σχεδίου σωτηρίας, ὁλοκλήρου της ἀνθρωπότητος, καὶ ἐκεῖ ἐντάσσει τὰ προσωπικὰ προβλήματα καὶ αἰτήματα τῶν ἐπὶ μέρους πιστῶν. Μὴ ξεχνᾶμε τὴν ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς μαθητές του, ποὺ ρώτησαν? «ποιὸς ἁμάρτησε, οἱ γονεῖς ἢ ὁ ἴδιος, καὶ γεννήθηκε τυφλὸς ὁ γνωστὸς ἥρωας τοῦ κατὰ Ἰωάννη εὐαγγελίου»; Καὶ ὁ Χριστὸς ἀπάντησε: «οὔτε οὖτος ἤμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἶνα φανερωθῆτὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ»(Ἰω. 9,3).

Β)Γεννήθηκε ἀπὸ στεῖρα ὁ πρόδρομος γιὰ νὰ πιστευτεῖ πιὸ εὔκολα ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν Παρθένο.

Γ) Ἡ ἀργοπορία τοῦ Προδρόμου ἔγινε αἰτία νὰ γίνουν αὐτὰ τὰ θαυμάσια καὶ παράδοξα καὶ πρωτοφανῆ της δράσεως τῶν ἐμβρύων ποὺ προαναφέραμε καὶ ποὺ προμηνύουν ὅτι κάτι ἀσυνήθιστο συμβαίνει. Κάποιος ἀφάνταστα μεγάλος ἔρχεται.