Στὴν ἀνάληψη οἱ ἄγγελοι ἀπόλαυσαν αὐτὸ ποὺ ποθοῦσαν πολὺ καιρό. Τὸν ἄνθρωπο νὰ λάμπει κοντὰ στὸΘεό. Ἂν καὶ ὁ ἄνθρωπος τιμήθηκε περισσότερο ἀπ’ αὐτοὺς ἐν τούτοις χαίρονται' δὲν ἔχουν φθόνο καὶκακία. Ὅπως, κι ὅταν μας ἔδιωξαν ἀπὸ τὸν παράδεισο καὶ φύλαγαν ἐξ αὐτῶν τὰ χερουβὶμ γιὰ νὰ μὴξαναμποῦμε, αὐτοὶ ὑπέφεραν. Ὅπως καὶ ἕνας ὑπηρέτης φυλάγει στὴ φυλακὴ τὸν συνυπηρέτῃ του, γιατί τὸνδιέταξε ὁ κύριος του, ἀλλὰ συγχρόνως λυπᾶται, ἔτσι καὶ οἱ ἄγγελοι, ποὺ εἶναι ἀσύγκριτα πιὸ φιλόστοργοιἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, λυπήθηκαν ὅταν ἐξεδιώχθη ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν παράδεισο.

 

Τὸ ἴδιο πονοῦν καὶ οἱ ἅγιοι ὅταν βλέπουν ὁ Θεὸς νὰ τιμωρεῖ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀδελφούς τους. Ἔτσι ὁΜωυσῆς ἐνῷ ἀγανάκτησε μὲ τὴν εἰδωλολατρεία τῶν ὁμοεθνῶν του καὶ ἔσπασε τὶς πλάκες τοῦ νόμου ἀπὸτὴν ταραχή του, ἐν τούτοις, ὅταν ὁ Θεὸς ἀποφάσισε νὰ τοὺς καταστρέψει γιὰ τὶς συνεχεῖς πτώσεις τους, τὶςἀχαριστίες τους καὶ τὶς ἀνυπακοές τους, ἐκεῖνος εἶπε στὸ Θεό' «Ἐὰν τοὺς συγχωρήσεις τὴν ἁμαρτία ,συγχώρεσε τὴν' σὲ διαφορετικὴ περίπτωση σβῆσε καὶ μένα ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς ποὺ μ’ ἔγραψες» (Ἐξ. 32,31-32). Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Ἰεζεκιήλ, ὅταν εἶδε τὸν ἄγγελο νὰ ἐξολοθρεύει τοὺς ἀνθρώπους, φώναξε δυνατὰκαὶ θρήνησε καὶ εἶπε' «Ἀλλοίμονο, Κύριε γιατί ἐξολοθρεύεις τοὺς ὑπόλοιπους Ἰσραηλῖτες» (Ἰεζ. 9,8). Καὶ ὁἹερεμίας λέγει' «Τιμώρησέ μας Κύριε, ἀλλὰ ὕστερα ἀπὸ σκέψη καὶ ὄχι πάνω στὸ θυμό σου, γιὰ νὰ μή μαςἀφήσεις πολὺ ὀλίγους» (Ἱερ.10,24). Χαρακτηριστικὴ εἶναι καὶ ἡ περίπτωση τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Λὼτ ὅτανπροσπαθοῦν, ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του, νὰ σώσουν ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τὶς πόλεις τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας. Ἃς θυμηθοῦμε καὶ τὸν Παῦλο, ὁ ὁποῖος δέχθηκε νὰ γίνει ἀνάθεμα καὶ νὰ τιμωρεῖται αἰωνίως, ἐὰνμ’ αὐτὸ μποροῦσαν νὰ σωθοῦν οἱ ὁμοεθνεῖς του. Ἐὰν τόσο φιλόστοργα καὶ μὲ ἀγάπη ἐνεργοῦν οἱ ἁμαρτωλοὶκαὶ πεσόντες ἄνθρωποι πολὺ περισσότερο οἱ ἄγγελοι. Διότι καὶ αὐτοί, ὅπως καὶ οἱ δίκαιοι, θεωροῦν δικάτους τὰ δικά μας. Χαίρονται μὲ τὶς χαρές μας καὶ λυποῦνται μὲ τὶς λῦπες μας. Ἀνήκουν στὸ σῶμα τῆςἘκκλησίας καὶ συμμετέχουν στὴ ζωή μας. Εἶναι οἱ πιὸ εἰλικρινεῖς καὶ ἄδολοι φίλοι μας. Γι’ αὐτὸ λέμε καὶ στὶςπροσευχές μας νὰ μᾶς δώσει ὁ Θεὸς «ἄγγελον εἰρήνης, πιστὸν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καὶ τῶνσωμάτων ἠμῶν». Διότι οἱ ἄγγελοι δὲν εἶναι ὅπως οἱ δαίμονες ἄγριοι, βλοσυροί, διασπαστικοί, ἐπίβουλοι,φθονεροὶ (Ε.Π.Ε. 36,205).

 

 

Τὸ ὅτι χαίρονται οἱ ἄγγελοι μὲ τὴν μετάνοια τῶν ἀνθρώπων τὸ λέγει καὶ ὁ Χριστός. «Ὅτι χαρὰ ἔσται ἐνοὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἐπὶ ἐνὶ ἁμαρτωλῶ ἐπιστρέφοντι» (Λούκ. 15,7). Συνεπῶς ἀφοῦ χαίρονται οἱ ἄγγελοιὅταν βλέπουν ἕνα ἁμαρτωλὸ νὰ μετανοεῖ πολὺ περισσότερο σήμερα ποὺ βλέπουν τὴν ἀνθρώπινη φύσηδίπλα στὸ Θεό. Ποῦ βλέπουν ὅτι αὐτὸς ποὺ μετανοεῖ, ὅσο ἁμαρτωλὸς καὶ ἂν ἦταν, μπορεῖ βάσει τῆς θυσίαςτοῦ Χριστοῦ νὰ φθάσει δίπλα στὸ Θεό. Γιατί αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τῆς ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ.

 

 

Κι ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστὸς -δεῖγμα ὅτι ὁ Θεὸς ἀποφάσισε νὰ συμφιλιωθεῖ μὲ τοὺς ἀνθρώπους- οἱἄγγελοι ἔστησαν χορὸ καὶ φώναζαν καὶ ἔλεγαν' «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποιςεὐδοκία» (Λούκ. 2,14). Νὰ ποὺ δοξάζουν τὸν Θεὸ γιὰ τὰ ἀγαθὰ ποὺ χάρισε στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ τὴνεἰρήνη μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, καὶ εὔχονται νὰ ὑπάρχει ἀγαθὴ προαίρεση στὸ ἀνθρώπινο γένος ὥστενὰ λάβουν τὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ συνεργασθοῦν μαζί του στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν…

 

 

Θέλεις νὰ μάθεις ὅτι χαιρόταν καὶ σκιρτοῦσαν ὅταν θὰ ἔβλεπαν τὸν Κύριο νὰ ἀνεβαίνει στοὺς οὐρανούς;Ἄκουσε τότε αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ Κύριος' «Ἀπάρτι ὄψεσθε τοὺς οὐρανοὺς ἀνεωγμένους καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦΘεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰω. 1,52). Ἀπ’ αὐτὸ τὸ ἀνεβοκατέβασματῶν ἀγγέλων φαίνεται ἡ χαρά τους. Κατεβαίνουν καὶ ἀνεβαίνουν σκιρτῶντες ἀπὸ χαρὰ καὶ εὐχαρίστηση γιὰτὰ γεγονότα τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας. Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ συνήθεια αὐτῶν ποὺ ἀγαποῦν' νὰ σκιρτοῦν καὶ νὰχοροπηδοῦν μόλις ἀντιληφθοῦν κάτι τὸ εὐχάριστο γι’ αὐτοὺς ποὺ ἀγαποῦν.

 

 

Γι’ αὐτὸ παντοῦ ὑπάρχουν ἄγγελοι σ’ ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας. Κι ὅταν γεννήθηκε, κιὅταν ἀναστήθηκε, κι ὅταν ἀνελήφθη. Καὶ στοὺς πειρασμοὺς τῆς ἐρήμου ἐμφανίζονται ἄγγελοι (Μάτθ.4,1)καὶ στὴ Γεθσημανή, ὅταν προσευχόταν ὁ Χριστὸς ἐν ἀγωνίᾳ καὶ ὁ ἱδρῶτας τοῦ ἔτρεχε «ὡσεὶ θρόμβοιαἵματος», τότε «ὤφθη αὐτῶ ἄγγελος ἀπ’ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν» (Λούκ. 22,43). Συντρέχανε καὶβοηθούσανε τὸ Χριστό, σὰν ἄνθρωπο βεβαίως, σ’ ὅλη τὴ σταυρική του ἐπίγεια πορεία ἀποτέλεσμα τῆςὁποίας ἦταν ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἐπανασύνδεσή του μὲ τὸ Θεό.

 

 

 

 

Οἱ ἄγγελοι στὴν ἀνάληψη

 

    Στὶς «Πράξεις τῶν ἀποστόλων 1,10-11» παρουσιάζονται ἄγγελοι νὰ λέγουν' «Ἄνδρες Γαλιλαίοι, τίἐστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεῖς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτωςἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν». Γιατί τὰ λέγουν αὐτὰ οἱ ἄγγελοι;Μήπως δὲν εἶχαν μάτια οἱ μαθητές; Μήπως δὲν ἔβλεπαν αὐτὰ ποῦ γινόταν;

 

    Τὰ λέγουν γιὰ τοὺς ἑξῆς δυὸ λόγους'

 

 

Ἅ) Διότι πάντοτε στενοχωριοῦνταν οἱ μαθητὲς γιὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ φαίνεται σ’ αὐτὸποῦ τοὺς εἶπε ὁ Χριστός' «Κανεὶς ἀπό σας δὲν μὲ ρωτᾷ ποῦ πηγαίνεις; Ἀλλὰ ἡ λύπη ἔχει γεμίσει τὴν καρδία σας ἐπειδή σας εἶπα αὐτά» (Ἰω. 16,5-6). Ἂν ἐμεῖς λυπούμαστε ποὺ ἀποχωριζόμαστε κάποτε, ἀκόμη καὶ γιὰλίγο, φίλους, γνωστούς, ἢ συγγενεῖς, πόσο θὰ στενοχωριοῦνταν οἱ μαθητὲς ποῦ χάνανε διὰ παντὸς τὴνὁρατὴ παρουσία τοῦ Χριστοῦ; Γι’ αὐτὸ στέκονται οἱ ἄγγελοι καὶ λέγουν αὐτά' διὰ νὰ καταπραΰνουν μὲ τὴνἐπάνοδο τοῦ Κυρίου τὴ λύπη ποὺ τοὺς προξένησε ἡ ἀναχώρησή του. Γιὰ νὰ μὴ πάθουν οἱ μαθητὲς ὅτι ἔπαθεὁ Ἐλισσαῖος, ὅταν εἶδε τὸν διδάσκαλό του, τὸν Ἠλία, ν’ ἀνεβαίνει στοὺς οὐρανούς. Ἔσκισε τὰ ροῦχα τουἀπὸ τὸν πόνο διότι δὲν ὑπῆρχε κανεὶς νὰ τοῦ πεῖ ὅτι ὁ Ἠλίας θὰ ξαναρθεῖ. Πράγματι, λέγει ὁ Παῦλος, «ὁἴδιος ὁ Κύριος θὰ κατεβεῖ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ μὲ πρόσταγμα μὲ φωνὴ ἀρχαγγέλου' κι ἐμεῖς οἱ ζωντανοί, ποὺ θ’ἀπομένουμε τότε στὴ ζωή, θ’ ἁρπαχθοῦμε μὲ σύννεφα γιὰ νὰ συναντήσουμε τὸν Κύριο στὸν ἀέρα» (Ἅ΄Θέσ. 4,15-16).

 

 

Β) Γιὰ νὰ τονίσουν ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνεβαίνει ὄχι ὡς ἁπλὸς ἄνθρωπος, ὅπως ὁ Ἠλίας, ἀλλὰ ὡς Θεός.Ἐκεῖνος ἀνέβηκε μὲ πύρινο ἅρμα, ὁ Χριστὸς μὲ νεφέλη' ἡ νεφέλη στὴν ἁγία Γραφὴ εἶναι τὸ ὄχημα καὶ ὁθρόνος τοῦ Θεοῦ. «Ἰδοὺ Κύριος κάθεται ἐπὶ νεφέλης κούφης» (Ἤσ.19,1), λέγει ἡ Γραφή. Ἐπειδὴ λοιπὸν ὁΠατέρας κάθεται πάνω σὲ νεφέλη, γι’ αὐτὸ καὶ στὸν Υἱὸ ἔστειλε τὴ νεφέλη. Εἶναι σὰν νὰ τοὺς λέγει' Μὴστενοχωρεῖσθε ἐὰν ὁ Ἐλισσαῖος πῆρε τὴ μηλωτὴ τοῦ Ἠλία σὰν δῶρο' ἐσεῖς θὰ πάρετε ἄπειρα θεϊκὰχαρίσματα. 

 

 

    Νὰ λοιπὸν ποὺ οἱ ἄγγελοι, κι ἐδῶ, φαίνεται νὰ παραμυθοῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς διδάσκουν τὴθεογνωσία, ὥστε ἡ χαρὰ καὶ ἡ εὐτυχία τους νὰ εἶναι συνεχὴς καὶ αἰώνια. Γιατί ἡ χαρά μας εἶναι χαρά τουςκαὶ ἡ λύπη μας εἶναι λύπη τους.

 

 

Τὸ ἀνωτέρω κείμενο, ἐλαφρὰ διασκευασμένο, εἶναι τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου (Ε.Π.Ε. 36, 219-227). Γιὰτὴν ἀπόδοση'