Ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης (1716 – 1806) ὑπῆρξε πρωτοπόρος τοῦ νεοελληνικοῦ διαφωτισμοῦ, τοῦ μεγάλου αὐτοῦ πνευματικοῦ καὶ πολύπλευρου κινήματος τοῦ 18ου αἰῶνος ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ἐκλεκτὸς κληρικὸς καὶ ἱεράρχης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Γεννήθηκε στὴ Κέρκυρα ἀπό Ζακυνθινοὺς γονεῖς, σπούδασε στὴν Πάδοβα τῆς Ἰταλίας, δίδαξε στὰ Γιάννενα, στὴν Κοζάνη, στήν Ἀθωνιάδα Σχολή, καὶ στὴ Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολὴ στὴ Κωνσταντινούπολη. Ταξίδεψε στὴν Εὐρώπη, φιλοξενήθηκε σὲ αὐλὲς ἡγεμόνων της καὶ στὸ τέλος κατέληξε στὴν Ρωσία. Τὸ 1776 ἔγινε ἐπίσκοπος Σλαβινίου καί Χερσῶνος καὶ τὸ 1787 παραιτήθηκε γιὰ χάρη τοῦ Νικηφόρου Θεοτόκη. Τὸ 1788 καταλήγει στὴν Πετρούπολη προσκαλεσμένος τῆς Αἰκατερίνης τῆς Β', ἡ ὁποία τὸν τίμησε ποικιλοτρόπως. Τὸ 1802 ἀπεσύρθη στην Ἱερὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ, ὅπου καὶ κοιμήθηκε τὸ 1806....
Περισσότερα