Πριν από αρκετά χρόνια, διάβασα σε θεολογικό περιοδικό ένα άρθρο μ’ αυτό τον τίτλο. Ήταν η ανασκόπηση της ζωής ενός θεολόγου-εκπαιδευτικού, ο οποίος είχε εξέλθει πλέον της ενεργού δράσεως και είχε συνταξιοδοτηθεί.

  Ο θεολόγος, Αθηναίος στην καταγωγή, θυμόταν πόσο άσχημα είχε επηρεάσει τον ψυχικό του κόσμο ο διορισμός του για πρώτη φορά στην Καρδίτσα. «Πως θα πάω εκεί σε μια μικρή επαρχιακή πόλη; Πως θα ζήσω εγώ που είμαι μεγαλωμένος στην Αθήνα; Πως θ’ αντιμετωπίσω το κατώτερο κοινωνικά, πνευματικά, πολιτιστικά, επαρχιακό περιβάλλον; Πως; Πως; Πως…». Εν τέλει πήγε, ικανοποιήθηκε από το σχολείο, από τους συναδέλφους, τους μαθητές, σύναψε φιλίες, δραστηριοποιήθηκε σε τοπικά δρώμενα και ένοιωσε τον εαυτό του ευτυχισμένο.

  Αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα νέα μετάθεση του ήρθε για τα γειτονικά Τρίκαλα. Και πάλι ένοιωσε ενοχλημένος. Όσο είχε συνηθίσει το περιβάλλον της Καρδίτσας τώρα αναγκάζεται να εγκλιματισθεί σε νέο. Πήγε στα Τρίκαλα όπου και κει ευδοκίμησε και το σπουδαιότερο γνώρισε μια κοπέλα που έγινε σύζυγός του. Για να μη πολυλογούμε, ο συνταξιούχος θεολόγος- εκπαιδευτικός, αναπολώντας το υπόλοιπο της ζωής του, θυμάται πάντα τον εαυτό του να κατσουφιάζει σε κάθε νέα μεταβολή, να διαμαρτύρεται, ν’ αγωνιά και να μελαγχολεί. Εκ των υστέρων όμως και βλέποντας ρεαλιστικά και ορθολογιστικά τα γεγονότα της ζωής του, παρατηρεί ότι άδικα στενοχωριόταν και αγωνιούσε σε κάθε αλλαγή της ζωής του. Εν τέλει όλες οι αλλαγές, είχαν βέβαια τις δυσκολίες και τα προβλήματά τους, αλλά του έδωσαν νέες εμπειρίες, νέες χαρές, νέες επιτυχίες και εν τέλει κάνανε συναρπαστική και ενδιαφέρουσα τη ζωή του.

  Και κατέληγε ο φίλος εκπαιδευτικός το άρθρο του με την εξής επισήμανση· «Αν ξαναγινόμουν δάσκαλος και άρχιζα εξ αρχής τη ζωή μου, δεν θα διαμαρτυρόμουν για τίποτα. Απλώς θα ευχαριστούσα το Θεό για κάθε νέα αλλαγή και εμπειρία που θα μου παρουσιαζόταν και θα κοιτούσα να την εκμεταλλευθώ παντοειδώς με κάθε τρόπο».

  Παρουσίασα την ιστορία αυτή όπως την διατηρούσε η μνήμη μου, γιατί νομίζω ότι ο κάθε παλαίμαχος του μόχθου και τώρα συνταξιούχος, πέραν από τα μισθοδοτικά, ασφαλιστικά, υγειονομικά και άλλα προβλήματα που έχει ν’ αντιμετωπίσει, καλόν είναι, αναπολώντας την ζωή του, να φθάσει σε ανάλογα συμπεράσματα.