Δεν αρκεί, όπως φαίνεται, ο καταιγισμός των ερεθισμών που δέχονται τα παιδιά μας από την προκλητική εμφάνιση ανδρών και γυναικών γύρω μας και από την ανηθικότητα που πλημμυρίζει τα κανάλια της τηλεόρασης και το διαδίκτυο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου προωθείται, με τη σύμπραξη του Υπουργείου Παιδείας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, η διδασκαλία του «μαθήματος» της σεξουαλικής αγωγής στη Δημόσια Εκπαίδευση, από την πρώτη μάλιστα τάξη του Δημοτικού Σχολείου. Πρωταγωνιστές των ήδη ετοιμασμένων τετραδίων/βιβλίων θα είναι δυο αδέλφια (Γιώργος, Άννα)τα οποία θα μυούνται από τους γονείς τους και από τα δυο σκυλάκια(!) της οικογένειας επί των σχετικών θεμάτων. Σκοπός τους να μάθουν τα παιδιά μας, σώνει και καλά, λεπτομέρειες για τα όργανα αναπαραγωγής και για την σεξουαλική πράξη.

  Είναι, όμως, αποδεκτό από όλους, ότι η ωρίμανση του ανθρώπου (σωματική, διανοητική, ψυχική κ.λπ.) επιτυγχάνεται με έναν ιδιαίτερο και αποκλειστικό τρόπο και ποτέ δεν πραγματοποιείται ταυτόχρονα σε όλα τα παιδιά. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη σεξουαλική ανάπτυξη. Κάτι, που απασχολεί ένα παιδί, αφήνει αδιάφορο το άλλο. Και κάτι που λέγεται στο ένα πάνω στη σεξουαλικότητα, μπορεί να βλάψει το άλλο. Υπάρχουν, εξ άλλου, πληροφορίες που είναι διαφορετικές για τα δυο φύλα. Και όπως γνωρίζουμε, η ωρίμανση στα κορίτσια επιτυγχάνεται με γρηγορότερους ρυθμούς απ’ ότι στα αγόρια.

  Η σεξουαλική αγωγή, λοιπόν, περισσότερο από κάθε άλλο είδος αγωγής, πρέπει να απευθύνεται στο κάθε παιδί ξεχωριστά, γιατί κάθε παιδί είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Και κανένας δεν γνωρίζει την ψυχοσύνθεση του κάθε παιδιού και δεν μπορεί να παρατηρήσει την όλη ανάπτυξη και ωρίμανσή του όσο οι γονείς του. Κανένας δεν αγαπά, και δεν πονά και δεν θέλει περισσότερο την προκοπή του, απ’ ότι αυτοί.

  Ακόμη και από ένστικτο θα του μεταδώσουν αυτό που πρέπει. Η εξατομικευμένη σεξουαλική αγωγή, η μόνη αποτελεσματική, απ’ αυτούς και μόνο μπορεί να δοθεί. Μόνο αυτοί μπορούν να το πλησιάσουν καλύτερα και αποτελεσματικότερα, προσφέροντας του ότι έχει ανάγκη, όπως θέλει, στο βαθμό και στο χρόνο που το θέλει. Όπως γράφει ο Καθηγητής της Παιδιατρικής Ν. Ματσανιώτης· «Κάθε παιδί είναι μια μοναδική κι ανεπανάληπτη προσωπικότητα και κάθε γονιός έχει με το παιδί του μια ανεπανάληπτη σχέση. Είναι λάθος να αντιμετωπίζουμε το θέμα της σεξουαλικής αγωγής χωριστά από την όλη ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Νομίζω ότι λάθος είναι και η διδασκαλία της σεξουαλικής αγωγής σαν ξεχωριστό μάθημα στα σχολεία». Ακριβώς γι’ αυτό, ο ρόλος των γονιών και στη σεξουαλική αγωγή είναι αναντικατάστατος. Γιατί ο γονιός κινείται από αγάπη για το παιδί, ενώ ο κρατικός λειτουργός έστω και αν είναι ειδικός, από επαγγελματικό καθήκον.

  Εξ άλλου, πόσοι δάσκαλοι έχουν τις γνώσεις και την εμπειρία που απαιτεί ένα τόσο κρίσιμο θέμα; Πως θα διδάξουν; Μπορούμε, ως γονείς, να εμπιστευτούμε αναρμόδιους σ’ αυτό το είδος της αγωγής, εκπαιδευτικούς; Πόσοι από τους εκπαιδευτικούς είναι πρόσωπα ηθικά και πνευματικά καλλιεργημένα, ώστε να αναλάβουν, με σοβαρότητα και ευθύνη, το έργο αυτό; Ποιος είναι αυτός ο δάσκαλος, που θα υποκαταστήσει εμάς στους γονείς στην ενημέρωση των παιδιών μας πάνω σε τόσο ευαίσθητα ζητήματα; Ποιος είναι αυτός ο δάσκαλος, που θα υποκαταστήσει εμάς τους γονείς στην ενημέρωση των παιδιών μας πάνω σε τόσο ευαίσθητα ζητήματα; Ποιος είναι αυτός, που θα αναλάβει την ευθύνη για τις συνέπειες μιας λανθασμένης σεξουαλικής συμπεριφοράς; Ο δάσκαλος είναι ή ο γονιός; Και ποιος μας βεβαιώνει, ότι δεν θα κληθούν να «διδάξουν» αυτό το «μάθημα» στα παιδιά του Δημοτικού σχολείου άνθρωποι οι οποίοι έχουν πολύ «προχωρημένη» ή ακόμη και «διεστραμμένη» τοποθέτηση στις προσωπικές τους αντιλήψεις γύρω από τα θέματα της ηθικής; Πως είναι δυνατό να ελέγξουμε τι θα λέει ο κάθε εκπαιδευτικός στην τάξη; Είναι βέβαιο πως κάποιοι απ’ αυτούς θα αναμιγνύουν το «πιστεύω» τους με το περιεχόμενο του μαθήματος. Θα δοθεί η ευκαιρία στον καθένα, να περάσει ελεύθερα και ανενόχλητα στα παιδιά, τις δικές του αντιλήψεις, τις εμπειρίες του, ενδεχομένως και τις διαστροφές του! Ο ίδιος ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σωτ. Γκλαβάς επισήμανε ότι «..ένα τέτοιο υλικό θα ήταν επικίνδυνο στα χέρια μη επιμορφωμένων εκπαιδευτικών…».

  Κι εμείς ήμασταν παιδιά και ξέρουμε ότι τα μικρά παιδιά έλκονται από τα σεξουαλικά υπονοούμενα και τα ερμηνεύουν όπως αυτά τα καταλαβαίνουν και όχι όπως θα τους τα παρουσιάζει το σχολικό τετράδιο/βιβλίο σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Γνωρίζουμε επίσης ότι τα περισσότερα παιδιά (από την ηλικία των έξη ετών, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του αρμοδίου υπουργού) θα ξεφυλλίσουν μόνα τους από την πρώτη μέρα, που θα το παραλάβουν, ολόκληρο το σχετικό εκπαιδευτικό υλικό, πριν ακόμη ξεκινήσει να τους το παρουσιάζει ο «αρμόδιος» δάσκαλος. Έτσι θα «αυτοδιδαχθούν» ερμηνεύοντας σύμφωνα με την κρίση τους κάθε εικόνα και διάλογο.

  Επιπλέον, το μάθημα αυτό απαιτεί, ιδιαίτερη σοβαρότητα και κατάλληλο κλίμα. Πολλά παιδιά για να επιδείξουν τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τα κατορθώματά τους, με διάφορες ερωτήσεις, με γέλια ή και «για πλάκα», θα «σπάσουν» αυτή την ατμόσφαιρα κι είναι δύσκολο για έναν εκπαιδευτικό να κρατήσει τις λεπτές ισορροπίες, που απαιτούνται.

  Ποιοι είναι αυτοί οι «ειδικοί», οι οποίοι ετοίμασαν τα βιβλία με τα οποία θα «εκπαιδεύουν» τα παιδιά μας για το πώς να απολαμβάνουν, αλλά να μην αρρωσταίνουν ή πώς να ικανοποιούνται αλλά να μη βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη; Τα βιβλία του κ. Ασκητή και των συνεργατών του, αν κρίνουμε από τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, εστιάζουν στην ενημέρωση για τον μηχανισμό συλλήψεως και τους τρόπους αποφυγής της και όχι σε μια πραγματική παιδεία γύρω από το νόημα της συζυγίας και του γάμου.

  Αυτό είναι το ζητούμενο; Να μη νοσήσουν οι νέοι μας από κάποια σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια και να μην υπάρξουν ανεπιθύμητες κυοφορίες; Ή μήπως το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι το πώς θα βελτιώσουμε την ηθική των παιδιών μας και πως θα τα βοηθήσουμε να αντιληφθούν ότι το νόημα της ζωής και η ουσιαστική ασφάλεια δεν βρίσκονται στο πολυδιαφημιζόμενο δόγμα «κάνω ότι θέλω και ότι μου αρέσει τώρα»; Φτάνουμε στη θεοποίηση του σεξ ως ανώτατου ενστίκτου, που πρέπει να ικανοποιείται συνεχώς, ώστε ο άνθρωπος να είναι ισορροπημένος! Δηλαδή, οι στρατιές των αγίων και των μαρτύρων μας που απείχαν από τη σεξουαλική ικανοποίηση, ήταν όλοι ανισόρροποι;

  Έχουμε οδηγήσει, ως κοινωνία, τα παιδιά μας στο να επιζητούν την εκπλήρωση των επιθυμιών τους άκριτα και κατά το δυνατό συντομότερο, ή δυνατόν και «χθες». Μήπως με τη «διδασκαλία» αυτού του «μαθήματος» θα τα ωθήσουμε να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους νωρίτερα; Δεν βλέπουμε που έχει οδηγήσει η χωρίς όρια ελευθερία που έχουμε παραχωρήσει στα παιδιά μας; Ο κόσμος σήμερα μας βομβαρδίζει, κυριολεκτικά, με το σύνθημα· «Όλα μου επιτρέπονται. Δικό μου είναι το σώμα μου και το κάνω ότι θέλω». Προφανώς αυτή την αρχή θα έχει και το σχετικό εκπαιδευτικό υλικό του καινούργιου «μαθήματος». Όμως σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, τίποτα δεν είναι δικό μας, συνεπώς ούτε και το σώμα μας. Είμαστε δημιουργήματα του Θεού. Μας εξαγόρασε ο Χριστός με το Πανάγιο αίμα Του. Δεν είναι δικά μας, λοιπόν τα σώματά μας, αλλά του Χριστού. Περισσότερο δε από κάθε άλλη αμαρτία, η πορνεία μολύνει όλο μας το σώμα, σαρκικά και πνευματικά. Ας θυμηθούμε τι μας συμβουλεύει σχετικά ο αγαπημένος μας Απόστολος Παύλος, ο οποίος σάλπιζε ένα αντίστοιχο σύνθημα στις Επιστολές του, αλλά με σωτήρια επισήμανση· «Πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει». Όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν με συμφέρουν όλα. Αυτό πρέπει κι εμείς να διδάσκουμε στα παιδιά μας. Ότι δεν τα συμφέρει αυτή η ελευθεριότητα των ηθών, που διαφημίζεται παντού και τώρα θέλουν να την περάσουν και ως «μάθημα» στα Σχολεία.

  Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, όλοι διαπιστώνουμε ότι με την αρνητική επίδραση της τηλεόρασης και του διαδικτύου στη ζωή μας, αυξήθηκαν δραματικά τα κρούσματα παιδοφιλίας και σεξουαλικών παρεκτροπών, ακόμη και μέσα στους σχολικούς χώρους. Στην Αγγλία-την οποία μας προβάλλουν ως πρότυπο, γιατί θεσμοθέτησαν την έναρξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης από το Νηπιαγωγείο-μείζον κοινωνικό θέμα αυτή τη στιγμή είναι η εκρηκτική άνοδος σε εγκυμοσύνες κοριτσιών από 12 έως 14 ετών, κάτι που οι ειδικοί θεωρούν παρενέργεια του σχετικού μαθήματος στα σχολεία. Ο Σουηδός Καθηγητής της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα Ιωακείμ Ισραέλ, που ήταν υπέρμαχος του θεσμού, δήλωσε· «Στις χώρες, που εισήγαγαν αυτά τα μαθήματα στα σχολεία, όπως απέδειξαν οι στατιστικές, αυξήθηκε καταπληκτικά ο αριθμός των 12χρονων και 14χρονων, που έμειναν έγκυες».

  Στο σχολείο θα έπρεπε να είχαν αποκλεισθεί οι πειρασμοί, για να λειτουργεί η παιδεία σε κατάλληλο χώρο για τη σπουδή και τη μάθηση. Η σοφή παιδαγωγική παράδοση των Πατέρων μας στο θέμα αυτό προσπαθεί να ελέγξει τους ερεθισμούς και τις εντυπώσεις, ώστε οι νέοι, κατά το δυνατόν ήρεμοι και απερίσπαστοι να ασχοληθούν δημιουργικά με την παιδεία αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου να γευθούν, στον κατάλληλο χρόνο, τις χαρές της σχέσης των δυο προσώπων μέσα στον ευλογημένο θεσμό του γάμου.

  Δεν χρειάζεται διδασκαλία εις τα του γάμου. Είναι αυτάρκης δάσκαλος η φύση. Ακριβώς όπως δεν χρειάζεται να μάθουμε πως θα φάμε, και πως θα πιούμε και πως θα κοιμηθούμε. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Γενεές γενεών ανθρώπων έκαναν γάμους και οικογένειες, και μάλιστα ευτυχισμένες και σταθερές, χωρίς σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Γράφει πολύ χαρακτηριστικά ο νευρολόγος-ψυχίατρος Ανανίας Καβάνας· «Ο Δημιουργός καθόρισε ορισμένες ηθικές αρχές και κανόνες που πρέπει να τηρούνται στη σεξουαλικής συμπεριφορά ανάμεσα στα δυο φύλα. Αν η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, όπως εφαρμόστηκε σε αρκετές προηγμένες χώρες απέτυχε, αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ειδικοί έδωσαν μόνο πληροφορίες σχετικά με την ανατομία, φυσιολογία ή ψυχολογία του σεξ, χωρίς να τονίσουν και τις ηθικές αρχές που πρέπει να το διέπουν». Συμβουλεύει για τη μέθοδο αυτή και ο ψυχίατρος Άρ. Ασπιώτης· «..Εάν δώσουμε στο παιδί περισσότερα απ’ ότι μας ζητεί, θα ήταν επίσης σφάλμα. Βασικός κανόνας είναι, να απαντούμε ακριβώς σε ότι μας ρωτά. Εάν θέλει να γνωρίσει περισσότερα, θα ρωτήσει πάλι. Δεν θα εξαντλούμε το θέμα, ούτε θα κάνουμε διάλεξη, αλλά θα δίνουμε με λίγα λόγια την πληροφορία η οποία μας ζητήθηκε. Ας μη θέτουμε το παιδί μπροστά σε προβλήματα, για τα οποία δεν ενδιαφέρεται ακόμη».

  Καλό θα ήταν οι αρμόδιοι για την εισαγωγή του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής στην εκπαίδευση, να επανεξετάσουν την πρόθεσή τους, ώστε να προστατευτεί κατά το δυνατόν η αθωότητα των παιδιών μας. Ας είμαστε βέβαιοι ότι οι νέοι μας προστατεύονται ουσιαστικά μόνο με την εγκρατή ζωή και τη δημιουργία συγκροτημένης οικογένειας. Τα υπόλοιπα είναι μαθήματα, για το πώς να πορνεύουν τα παιδιά μας με ασφάλεια.

  Ας συνεχίσουμε εμείς ως γονείς να διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας. Σεβόμαστε τους δασκάλους, αλλά δεν τους παραχωρούμε το δικαίωμα να υποκαταστήσουν το ρόλο μας σε τόσο ευαίσθητους τομείς. Ας μας συγχωρήσουν, αλλά δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε σε τέτοιο επίπεδο. Εμείς είμαστε αυτοί, που θα συμβουλεύσουμε με διάκριση τα παιδιά μας. Και εμείς θα είμαστε αυτοί που θα αναλάβουμε τις ευθύνες ενδεχομένων λαθών ή παραλείψεών μας.

Σταύρος Μαυρίδης, ιατρός
Αγγελική Κάρμα, βιολόγος
(γονείς τεσσάρων ανήλικων παιδιών)

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ